Hallo, Humo?
Afscheid van de poppunkers van Sum 41: ‘Het is helemaal niet slecht om je brood te verdienen met nostalgie’
Net nu geblondeerd piekhaar en lowrisejeans weer helemaal in zijn, legt poppunk-oudgediende Sum 41 na 27 jaar de haargel naast zich neer. Eenmaal bekomen van de schok dat de band achter ‘In Too Deep’ überhaupt nog actief zijn, gaat Humo verhaal halen bij muziekjournalist en luchtgitaar-aficionado Jasper Van Loy.
HUMO Sum 41 kondigde hun einde aan via Twitter, op de 22ste verjaardag van hun meest impactvolle album ‘All Killer, No Filler’. Waarom er toch nog een plaat en tournee uitpersen?
JASPER VAN LOY «Als band kun je er op twee manieren mee kappen: plotsklaps, zonder nog iets uit te brengen of op te treden, of met nog één laatste ronde. Dat is een kans voor de fans om nog eens een plaat te kopen en gedag te zeggen. En voor de band om de pensioenpot te spijzen, want de verkoop van die laatste plaat zal hen geen windeieren leggen.»
«Nogal wat oude rockbands hebben een handje weg van eindeloze afscheidstournees: Kiss deed een afscheidstour in 2000 en is sinds 2019 bezig met ‘echt de allerlaatste’. Dat kan je zielig vinden, maar eigenlijk is het een mooie manier om te stoppen. Een laatste keer oog in oog met de fans.»
HUMO Wat is de aantrekkingskracht van deze band, die 20 jaar geleden haar hoogtepunt bereikte?
VAN LOY «Sum 41 heeft sterke nummers: perfect om mee te zingen én ze staan live sterk in hun schoenen. Met ‘In Too Deep’, ‘Still Waiting’ en ‘Fat Lip’ heeft Sum 41 een handvol poppunkklassiekers op z’n palmares. Hun vroege albums – ‘All Killer, No Filler’ en ‘Does This Look Infected?’ – leefden in het centrum van de muzikale tijdgeest. Dat kun je niet zeggen over hun latere werk. Maar voor veel mensen van mijn generatie, late twintigers en dertigers die via Sum 41 de weg naar de gitaarmuziek hebben gevonden, zal dit toch nog steeds een beetje pijn.»
«Ze maken deel uit van de poppunkgolf van de late jaren negentig en vroege jaren nul , net zoals Simple Plan, blink-182 en Green Day. Het feit dat ze uit dat unieke moment in de tijd een langdurige, respectabele carrière hebben gesleept, is knap. Sum 41 viel op door meer te willen doen dan pure poppunk en hun sound te verrijken met toefjes metal.»
«Deryck Whibley is nog steeds een geweldig energieke frontman die rent en springt over het podium, en de band speelt nog steeds strak. Dat bleek ook uit hun set op Werchter vorig jaar. Als je het kan waarmaken is het helemaal niet slecht om je brood te verdienen met nostalgie.»
HUMO Maar je kan toch niet eeuwig teren op jeugdsentiment?
VAN LOY «Nee, maar ondertussen is dat geluid van het begin van deze eeuw weer helemaal in. De originele bands worden meer gevraagd dan ooit - denk aan de Hella Mega Tour van vorig jaar met Green Day, Fall Out Boy en Weezer - maar er is ook een nieuwe generatie die met dat geluid aan de slag gaat. Dan denk ik aan Machine Gun Kelly, Willow, Nova Twins en bepaalde nummers van Yungblud. Veel van hen zijn ook al in de studio gedoken met Travis Barker, de drummer van blink-182, als producer.»
«Machine Gun Kelly-luisteraars zijn dan wel niet opgegroeid met Sum 41 zoals wij, maar uiteindelijk hebben de tieners van vandaag dezelfde problemen als de tieners van twintig jaar geleden.»
