ColumnSpinal Serge
‘Al mijn lieven leken als twee druppels op Stevie Nicks. Ik neukte hen, maar fantaseerde over haar’
In de vroege middeleeuwen, toen er nog geen lief aan elke van mijn elf vingers hing, masturbeerde ik gemiddeld 25 uur per dag met het onderwerp van mijn begeerte voor ogen. Laten we zeggen dat de hoes van de Fleetwood Mac-plaat ‘Rumours’ mijn DNA bevat.
Goed, Stevie Nicks was 12 jaar ouder en zelfs met hakken van twaalf centimeter was ze nog dertig centimeter kleiner dan ik. Maar ze was een muze, een mystieke bacchante, een bosnimf! Dat parmantige wipneusje! Dat strakke kontje! Die flinterdunne bordello chic-jurkjes! Die fonkelende ogen! Dat wilde haar – zij heeft de net-uit-bedlook uitgevonden! De heerlijke orgastische bedgeluidjes die ik vermoedde op basis van haar zangstem, waarin de echo van een zwoele nacht immer hoorbaar was! Want Stevies stem, dat was de herinnering aan seks en de belofte van nog meer seks. Dat Lindsey Buckingham nooit hersteld is van hun breuk, doet vermoeden dat de seks fenomenaal was.
‘Rhiannon, who will be her lover?’ Ik, natuurlijk, ik!
Dat leek even te gebeuren toen ze op de parking van Vorst Nationaal éven haar hand op mijn haar liet rusten. Dat was zo juist, maar ook zo fout, want het was het gebaar waarmee een femme fatale een eunuch streelt, terwijl ik toch overduidelijk een bronstige minnaar van 15 jaar was! Ik had gelezen dat Stevie een dagboek bijhield. Zou ze onze historische ontmoeting daarin beschrijven?
Helaas ging vanaf die dag álles bergaf. De ridicule schoothondjes! De boulimie! De botox! De borstvergrotingen! (Twee, toen we in Europa nog niet wisten wat silicone was – de borsten op de hoes van ‘Rumours’ waren vers nep.) Die newageflauwekul! De eightieskapsels! Die onsamenhangende speech van 11 minuten in het Sportpaleis! Dat verbitterde trekje om haar mond – na een lange rij foute mannen als J.D. Souther, producer Jimmy Iovine, junkie Joe Walsh en… de weduwnaar van haar pas overleden beste vriendin! Don Henley van Eagles dwong haar zelfs tot een abortus! Ze bleef kinderloos – vandaar die schoothondjes. Had mij dan toch gebeld, Stevie!
Binnen Fleetwood Mac gold de regel: hands off Stevie. Poenpakker Mick Fleetwood had algauw door dat niet zijn ellenlange drumsolo’s maar wel haar verschijning de stadions vol deed lopen, dus was ze untouchable. Niettemin versleet Stevie 13 mannen (já, ik heb ze geteld!), waaronder de lelijke Fleetwood. Stevie heeft mij dus minstens 15 keer bedrogen. Oké, ze was allang vergeten dat ik bestond, maar het gaat om het principe.
Ik was tot mijn 18de dermate geobsedeerd door Stevie dat dríé van mijn lieven een jonge zus van haar hadden kunnen zijn – alle drie bijziend en linkshandig, net zoals Stevie! En dan nog neukte ik hen, maar fantaseerde ik stiekem over haar.
Ik heb David Bowie veertien keer ontmoet en Stevie Nicks nooit. Er was een tijd dat ik zonder aarzelen vijftien keer Bowie zou hebben ingeruild voor één keer (de jonge) Stevie.
Ik ben al een hele tijd afgekickt. De druppel kwam toen Stevie eiste dat Lindsey Buckingham uit Fleetwood Mac werd gezet – terwijl dat een uitgeblust bluesgroepje was tot hij het met hits als ‘Go Your Own Way’ een nieuw leven gaf! Lindsey hield er een gebroken hart aan over – letterlijk, hij onderging vlak nadien een driedubbele bypass.
Shame on you, Stevie. Je kunt mij niet meer krijgen.
