‘AngelHeaded Hipster’ is een mooi eerbetoon aan Marc Bolan en zijn T. Rex

Een zomeravond in New York. In de Town Hall, die magistrale concertzaal in dat deel van Manhattan dat ooit het muzikale kloppende hart van de stad was, heb je net iets gezien dat het midden hield tussen een concert en vaudeville. Elton John stond op het podium, maar ook Gavin Friday, Devendra Banhart, Nick Cave, Marc Almond, Peaches én Kesha. Ze waren met z'n dertig, de ene was verkleed als vagebond, de andere als prins of prinses, en dit wereldberoemde allegaartje bracht géén kleffe musical, maar een bonte avond waarin nu eens boogiewoogie, dan weer klezmer, en af en toe zelfs wat Disney weerklonk. Aan de uitgang van de schouwburg inhaleer je het aroma van de nacht. Taxi!

Helaas, bovengeschetst scenario behoort niet meer tot de mogelijkheden. Maar het verbeeldt wél het gevoel waarmee 'AngelHeaded Hipster', een 26 (!) songs tellende tributeplaat ter ere van Marc Bolan en zijn onvolprezen band T. Rex, je achterlaat. Bolan, die in 1977 op z'n 29ste verongelukte in z'n Mini Clubman, maar veel meer dan Bowie hét genie van de glamrock was, wordt hier gecoverd door een dertigtal grote namen uit de pop, rock én indie, en dat zonder props als hoge hoeden, glitterpakken en plateauzolen.

Het is een ware Janis Joplin-behandeling die Kesha 'Children of the Revolution' geeft - zo verrassend goed. Joan Jett keert terug naar het repetitiehokgeluid van haar jeugd, toen ze nog lid van The Runaways was, in haar aandoenlijk simpele versie van 'Jeepster'. Nick Cave is in 'Cosmic Dancer' de gebroken vader die het kind mist dat hij ooit dansend ter wereld zag komen. David Johansen mag weer jazzy doowoppen als zijn alter ego Buster Poindexter in 'Bang a Gong (Get It On)'. Onder de occasionele missers tellen we Nena (ja, die van de 99 luchtballonnen) wier 'Metal Guru' beter had gepast op een Qmusic-verzamelaar. Maar dan: Father John Misty die zich aan 'Main Man' waagt, o, wat is dat mooi. Bolans mystieke, gesluierde song ontplooit zich in de handen van meneer Tillman tot een trotse pianoballade met strijkers, toeters en bellen.

Hal Willner, de Amerikaanse producer aan wiens brein dit hele eerbetoon ontsproot, wilde de songschrijver, arrangeur en poëet in zijn idool Bolan eren, eerder dan de excentrieke rockgod en performer. In dat opzet is 'AngelHeaded Hipster' glansrijk geslaagd, al kunnen de vaak sprookjesachtige bewerkingen T. Rex-fans ook iets té Amerikaans aandoen, precies door dat gemis aan plateauzolen, rockgitaren, voetbalsjaals en die hele opruiende, zeer Engelse dynamiek die de glamrock zo typeert. Leg dan gewoon 'The Slider' van T. Rex uit '72 nog eens op, iets waar dit tribute-album je sowieso al zin in geeft. Willner stierf begin april aan de gevolgen van Covid. Daardoor is 'AngelHeaded Hipster' niet alleen een postuum eerbetoon aan Boogie Bolan geworden, maar ook aan de bedenker ervan. (kv)