Arno: ‘Ik ben pessimistisch, ja. Maar een pessimist is een optimist met veel ervaring’

Arno, altijd al een groot verdediger van zijn adoptiefstad Brussel geweest, brengt met zijn nieuwe cd ‘Brussld’ een ode aan die – we citeren hem – ‘dirty beauty’.

We ontmoeten elkaar in het hart van die smerige schoonheid. Buiten haalt de lente haar eerste slag thuis, maar in Arno’s hoofd stormt het. ‘Een kater, jongen! Zes glazen rosé heb ik gisterenavond gedronken, en ik kan daar niet meer zo goed tegen.’ Zoals het een echte drinker betaamt, spoelt hij die kater weg met méér alcohol (een gin-cola en enkele pintjes, als u het echt wilt weten). Toeval bestaat niet: ‘Brussld’ opent met ‘Black Dog Day’, het genadeloos eerlijke verslag van een kater: ‘My liver is crying / My body is dying / I just wanna sleep / I don’t wanna feel’.

Zou hij zich op zijn 60ste meer bewust worden van zijn eindigheid?

ARNO «Ik ben daar niet mee bezig. Ik ben geen twintig meer, maar ik ben blij dat ik oud mag worden, en ik heb het geluk dat ik geen last van kwaaltjes heb.

»Het laatste jaar loop ik wel vaak tegen het verleden aan. Ik hoor alleen nog maar retromuziek, en ik zie alleen maar jonge mensen die zich kleden zoals hun grootouders. Ik begrijp dat niet. Toen ik twintig jaar was, kleedde ik me niet zoals mijn nonkel of mijn tante, en ik luisterde zéker niet naar hun muziek. Alles is mainstream geworden. Dat zal wel weer overwaaien, maar nu is het toch overdreven.

»Ik hoor soms nummers die, met uitzondering van de tekst, compleet gekopieerd zijn van andere nummers: melodie, structuur, akkoordenschema, alles. En niemand die daar iets van zegt! Ik zal geen namen noemen, maar er zijn ook Belgische groepen bij. (Schudt het hoofd) Als die gasten in het buitenland gaan spelen, hebben ze een proces aan hunder kloten.

»Weet je, mijn zoon van veertien is fan van Sid Vicious. Kust nu m’n kloten: Sid Vicious! Die is dood, maar dat had zijn vader kunnen zijn. Afijn, hij luistert ook naar reggae, maar hij is zo wit als een aspirine, dus hij heeft geen rastakapsel.»

HUMO Toen jij veertien was, hield jij toch ook van bluesartiesten die een pak ouder waren?

ARNO «Dat kun je niet vergelijken. Blues is een kunstvorm, de basis van alle muziek: van jazz en rock, maar ook van techno en hiphop, en zelfs van de muziek van de toekomst. Blues is het leven. Punk was geen nieuwe muziek: het was rhythm-and-blues of rock-’n-roll, maar dan een beetje sneller gespeeld. Het was een attitude: punks zochten bewust de marge op. Nu heb je geen marginalen meer, en dat verveelt me. Ik wil iets nieuws horen. Op mijn cd wilde ik zelf ook iets nieuws proberen. Maar da’s niet gemakkelijk, als je al 34 platen gemaakt hebt.»

HUMO Was die nieuwe koers ook niet van moeten? Dit is je eerste plaat zonder Geoffrey Burton, die bijna vijftien jaar je vaste gitarist geweest is en met wie je tientallen songs geschreven hebt.

ARNO «Dat heeft daar niets mee te maken. Ik heb altijd geprobeerd om te veranderen. ‘Jus de box’ klonk heel anders dan ‘French bazaar’, net zoals ‘Arno à la française’ heel erg verschilde van ‘Water’. En nu hoor je toch ook dat ik met andere klanken gewerkt heb? Maar mijn stem is natuurlijk Arno, dat kan ik niet veranderen. Uit een koe kun je melk tappen, maar geen champagne.

»De gitaar is nu heel anders: je voelt ’m wel, maar je hoort ’m niet. Soms hoor je niet eens het verschil met de keyboards. Serge (Feys, toetsenist en coproducer, red.) speelt op veel platen van anderen mee. Zoals van Admiral Frisbee, ken je die jongen (bedoelt Admiral Freebee, red.)? Maar bij mij gebruikt hij andere klanken. (Gespeeld dreigend) ’t Is hem geraden, want anders...»

HUMO Je noemt Brussel ‘a dirty beauty’.

ARNO «Dat is toch zo? Die stad stinkt, ze is open als een oude hoer. Brussel is de hoer van Vlaanderen en Wallonië. Elke dag komen hier 350.000 Vlamingen werken. En veel mensen werken niet graag, dus houden ze niet van Brussel. Terwijl: in de rest van de wereld kent niemand Vlaanderen of Wallonië, of zelfs België, maar Brussel kennen ze allemaal. Zonder Brussel bestonden Vlaanderen en Wallonië niet. Waar zou het van leven: van Klokken Roeland bouwen en gaufres de Liège bakken? Zelfs aan de Belgische kust is er geen visserij meer, de garnalen worden in Marokko gepeld. Life is a-changin.»

HUMO In ‘Brussels’ zing je: ‘Let’s sing this song for Linda, Mustapha, Jean-Pierre, Fatima, Michel and Paul’. Maar denk je dat Michel en Linda vaak optrekken met Mustapha en Fatima?

ARNO «Toch meer dan in andere grootsteden, want wij hebben geen banlieues zoals Parijs of Londen, of zelfs Nederland. (Wijst naar het raam) Kijk naar buiten, daar lopen ze allemaal door elkaar. En op school zéker. Die mannen van veertien, die worden geconfronteerd met een realiteit waar wij geen weet van hebben. In Brussel overheerst de kleur het wit. Blanken maken geen kinderen meer. Dat is geen waardeoordeel, hè! Blank of bruin of zwart, we hebben allemaal twee neusgaten.

»De revolte van de jaren 60 en 70, het streven naar een betere maatschappij, dat bestaat niet meer. Wat stelt links nog voor? Er is godverdomme meer socialisme in een coiffeursalon dan bij de socialisten! Alles wordt rechtser. Wat nu rechts is, was in de jaren 60 en 70 extreemrechts. Ik ben pessimistisch, ja. Maar een pessimist is een optimist met veel ervaring (lacht).»

HUMO Waren de 0110-concerten in 2006 dan niet hoopgevend? Jij was erbij, hier in Brussel.

ARNO «In Brussel was het multimulti, ja: een Jood die met een Arabier zong, een Vlaming met een Waal, een Tutsi met een Hutu – dat was ook de bedoeling van die concerten. Maar ik had soms de indruk dat het weer zo’n benefiet was waarop al de grote sterren verzamelden. Alle respect voor het geleverde werk, maar – en wat ik nu ga zeggen, zal bij veel mensen in het verkeerde keelgat schieten – heeft het ook iets opgeleverd? Dat is mijn opinie.»

HUMO Bij de gemeenteraadsverkiezingen na 0110 heeft Vlaams Belang in Antwerpen toch een klap gekregen?

ARNO «Er is niet alleen Vlaams Belang. Er zijn partijen die nog gevaarlijker zijn.»

HUMO Welke?

ARNO (negeert de vraag) «Je gaat me toch niet vertellen dat een arbeider in België nog voeling kan hebben met het socialisme! Je hebt het vorig jaar gezien bij de verkiezingen: mensen stemmen op sympathieke figuren die ze kennen van televisie. Vergeet niet dat we in Vlaanderen met een oude bevolking zitten. Die oude mensen kijken veel tv, en dat bepaalt hun stemgedrag.»

HUMO Heb jij veel vrienden van Noord-Afrikaanse afkomst?

ARNO «Ja! En die drinken pinten en die eten soms mosselen en een sandwich au jambon. Maar ik heb ook niet-Arabische vrienden die nooit mosselen of varkensvlees eten.

»Maar ik ben niet links en niet rechts, ik ben geen socialist en geen katholiek, ik ben een arnoïst, en ik ben de enige. Als ik nu zou moeten gaan stemmen, ik zou niet weten op wie.»

HUMO En vorig jaar?

ARNO «Toen heb ik op de liberalen gestemd.»

HUMO Die zijn toch ook rechts.

ARNO «Ze zijn linkser dan de socialisten! Dat zijn coiffeuren! Ik word daar impotent van. Pas op, ik kom uit een linkse familie, mijn vader was een syndicalist.»

DIKKE SNAREN

HUMO Je hebt de voorbije dertig jaar bij de platenfirma’s EMI en Virgin gezeten, maar met ‘Brussld’ maak je de overstap naar Naïve, een Parijs label. Waarom?

ARNO «Mijn contract was ten einde. Ik heb vijf aanbiedingen gekregen en ik heb voor Naïve gekozen: omdat zij zich hebben aangepast aan de veranderende wereld. Ze brengen ook boeken en dvd’s uit.

»(enthousiast) De plaat verschijnt ook in Engeland, dat was lang geleden. Ik heb wel nog geen idee of ik daar ga spelen. Enfin, als ze betalen wel, anders niet. Met Tjens-Couter heb ik nog voor niks in Engeland gespeeld, maar dat is voorbij. It’s all about money, the rest is conversation, zei mijn grootmoeder altijd. Ik ben er in oktober wel geweest – en goed betaald – voor een Jacques Brel-tribute, met onder anderen Marc Almond en Diamanda Galás. Heel de wereldpers was daar, behalve de Belgische. Al heeft Radio 1 me wel opgebeld voor een interviewtje.

»Misschien bestaan er over vijf jaar geen platenfirma’s meer. Mijn zoon van 22 kent alle muziek, maar hij heeft nog nooit een plaat gekocht. Dat is de fokking realiteit. Een paar jaar geleden was ik met hem in de Virgin Megastore en hij zei: ‘Amai papa, dat zijn hier allemaal oude mensen, die kopen nog platen.’ En sorry, maar die jonge gasten lezen ook geen gazetten en weekbladen. Zelfs de Humo niet meer!»

HUMO Hola meneer, wij hebben een pák jonge lezers.

ARNO «Jonge mensen lezen internet. Mijn zoons kijken televisie terwijl ze aan het surfen zijn. They don’t give a fucking shit om wat er op tv gebeurt. Ze weten meer dan hun ouders, en ze denken ook anders. Er zijn groepen die de Ancienne Belgique uitverkopen en die nog nooit in de pers geweest zijn. Tien jaar geleden was dat ondenkbaar.

»Zelf surf ik niet veel, want ik werk niet graag (lacht). Al ga ik soms wel op zoek naar nieuwe groepen.»

HUMO Geef eens een tip.

ARNO «Een fantastische groep is Madensuyu, dat zijn Belgen. Maar die mannen komen nóóit in de pers.»

HUMO Helaba, twee flinke interviews en twee zeer lovende recensies van yours truly.

ARNO (oprecht verbaasd) «Ah ja? Maar ik ben jong, ik koop de Humo niet (lacht).

»Serieus, eindelijk een originele Belgische groep, echt nergens mee te vergelijken. En hun following groeit flink. En wat ik zo tof vind: they go ahead, they don’t give a fucking shit, baf! Zelfs Engelse groepen pikken van die gasten. Ken je BEAK>, de groep van die gast van Portishead? Die hebben een song letterlijk geschoept van Madensuyu. Echt waar, ik zweer het!

»Ik hoor ook graag die koorknaapgroepjes. Fleet Foxes, ik vind dat schoon. Een beetje Crosby, Stills, Nash & Young. Of Animal Collective: een beetje The Beach Boys. En Arcade Fire: ‘Funeral’ is een fantastische plaat.»

HUMO Een opmerkelijk nummer op ‘Brussld’ is je sobere pianocover van ‘Get Up, Stand Up’ van Bob Marley. Hoe kwam je daarbij?

ARNO «Vorig jaar heb ik op een benefiet voor De Morgen gespeeld. Mijn zoon luisterde toen net veel naar Bob Marley, en ik dacht: ik ga dat zingen! Maar het moest wel anders, want ik ben geen rastaman. Dus heb ik die reggae veranderd in Chopin, al is ’t toch vooral à l’Arno.

»Ik wilde het eerst niet op de plaat zetten, ik dacht: ‘Wéér een cover!’ Mijn vorige plaat heette al ‘Covers Cocktail’. Maar Serge heeft me overtuigd. Ik ga het ook live spelen, ’t is te zeggen... Ik heb drie soorten concerten: festivals, in zalen voor een staand publiek, en in zalen voor een zittend publiek. Alleen voor een zittend publiek zullen we ‘Get Up, Stand Up’ spelen. Voor een rechtstaand publiek zou dat niet werken (lacht).»

HUMO Over concerten gesproken. Jij bent bij mijn weten de allereerste artiest die een tournee door Brussel onderneemt. In oktober speel je in één week in de KVS, de Botanique, het Koninklijk Circus, de Ancienne Belgique en de VK*. Je had het jezelf makkelijker kunnen maken door één keer Vorst Nationaal te doen.

ARNO «Ik speel liever in kleinere zalen. In Vorst heb ik nog nooit een goed concert gezien, ik zit niet graag in die zaal. Het idee was een tournee in Brussel, en dan naar het buitenland: Vlaanderen en Wallonië. En misschien ook in Halle-Vilvoorde, als ik tenminste een visum krijg (lacht). Een tournee door Brussel: da’s een statement, hè.»

SCHOON MEISJE

HUMO Je hebt het al een paar keer over je zonen gehad. Spelen zij ook muziek?

ARNO «De oudste speelt gitaar, en de jongste wil nu bas leren. ‘Omdat de snaren dikker zijn,’ zei hij.»

HUMO Dani Klein maakt muziek samen met haar zoon. Zie jij jezelf dat nog doen?

ARNO «Ik zou liever willen dat hij zijn eigen muziek maakt en zich tegen mij afzet. Muzikaal, hè!»

HUMO In ‘Quelqu’un a touché ma femme’ zing je: ‘Tomber amoureux / C’est comme un mal de tête / Ça vient et ça passe / C’est ça qu’elle m’a dit’. Is verliefdheid inderdaad zoiets als hoofdpijn, iets dat komt en gaat?

ARNO «Zeker. Zoals alles in het leven. Van verliefdheid kun je afzien, je kunt er zelfs blind van worden. En op een dag gaan je ogen weer open en zeg je: ‘Shit, wat is er met me gebeurd?’»

HUMO Word je nog makkelijk verliefd?

ARNO «Wie, ik? (Denkt na) Je kunt ook verliefd worden op muziek, je kinderen, en meer van die dingen. Maar op een vrouw? Dat is al lang geleden...»

HUMO Omdat je niet meer wilt?

ARNO «Dat weet ik niet, ’t is niet bewust. Maar ik ben er niet naar op zoek. Het zal nog weleens afkomen. Of misschien nooit meer – ook goed. Ik heb mijn muziek. Zij is mijn maîtresse, en zij heeft me nog nooit bedrogen.

»‘Quelqu’un a touché ma femme’ is geïnspireerd door iemand uit mijn naaste omgeving die een jaar lang zwaar verliefd is geweest. Die heeft daarvan afgezien, amai! Ik heb hem op het hart gedrukt: ‘Kijk, gast, er zijn godverdomme meer vrouwen dan Chinezen.’»

HUMO Je was de voorbije maanden niet uit de pers te branden: niet met nieuws, maar met een opmerkelijke reclamecampagne voor Lancia.

ARNO «Ja, en? Jij moet mij daarvoor bedanken. Want de reclame in Humo betaalt jouw loon. Dus: merci tonton Arno!»

HUMO Vooruit, ’t is goed: merci, tonton. Á propos, hoeveel hebben ze jou betaald?

ARNO «Genoeg. Lancia – want zij hebben mij gevraagd, niet omgekeerd – sponsort mijn komende tournee. Ik heb wel geen rijbewijs, want dat zou te gevaarlijk zijn voor de andere weggebruikers (lacht).

»Kijk, veel artiesten worden gesubsidieerd, met jouw en mijn belastinggeld. Ik heb daar geen probleem mee, ik gun het iedereen, maar als ik commentaar krijg op die advertentie, dan is het wel vaak van artiesten die veel subsidies krijgen. En ik krijg die dus niet. Het geld dat ik met die reclame verdien, komt niet uit jouw zakken. Ik heb er zelfs niets voor moeten doen – ik hoefde er niet eens voor te poseren, want ze hebben een oude foto van Danny Willems gebruikt.

»Maar ik wil niet de indruk wekken dat ik me hier sta te verdedigen, want dat is nergens voor nodig. Lancia heeft drie artiesten gevraagd: Carla fokking Bruni, Richard Gere en Arno Hintjens. Ze vonden geen ander schoon meisje.»

HUMO Neil Young zong jaren geleden: ‘Ain’t singin’ for Pepsi / Ain’t singin’ for Coke / I don’t sing for nobody / Makes me look like a joke’.

ARNO «Zonder sponsors geen fokking festivals. Zonder reclame geen televisie – zelfs op de VRT kun je niet naast Vanden Borre kijken. Films zitten vol productplacement. En hoeveel groepen laten zich niet betalen om hun muziek in games te gebruiken! Dat is nu eenmaal de maatschappij waarin we leven. The Rolling Stones en Bob Dylan worden ook gesponsord, hè. Vroeger gaven de platenfirma’s hun artiesten tour support, geld dat je kon gebruiken om op tournee te gaan. Afgeschaft! Ik ben met achttien mensen onderweg en die moeten allemaal slapen en eten. En wie betaalt dat?»

HUMO Tonton Arno?

ARNO «Just!»

HUMO Maar je wilt me toch niet wijsmaken dat je er geld bij inschiet als je tourt.

ARNO «Dat heb ik niet gezegd! En nu zéker niet (schatert).»

HUMO Je had het over Carla Bruni. Heb je ooit een samenwerking overwogen?

ARNO «We zouden samen een nummer opnemen – ik spreek nu van voor ze met Sarkozy was – maar het is niet doorgegaan. Nu heb ik geen contact meer, haar telefoonnummer van toen werkt niet meer. En weet je hoe ik dat weet? Daniel Lanois heeft een paar jaar geleden in een hotel bij mij in de straat gelogeerd. Hij wilde Carla spreken, hij kende haar nog van vroeger, maar hij vond haar nummer niet meer. (Monkelend) Bah ja, Carla kende iedereen, hè? Ze is nog het lief geweest van Eric Clapton en Mick Jagger.»

HUMO Je produceert je platen al jaren zelf, al dan niet samen met Serge Feys. Maar zou Daniel Lanois geen optie zijn, een man die toch Dylan, U2 én Emmylou Harris tot prachtige platen gestuwd heeft?

ARNO «Zeg nooit nooit, ik sta voor alles open, maar ik ben nogal koppig op dat vlak. Als het in mijn kop zit, dan zit het niet in mijn gat, hè. Ik héb natuurlijk al met producers gewerkt: ik gaf ze dan mijn demo’s, en het eindresultaat klonk krak hetzelfde. De enige die ooit het hele concept omgegooid heeft, was Holger Czukay. Toen de plaat af was (‘Charlatan’, red.), was ik daar niet tevreden over, maar later heb ik ingezien dat hij gelijk had.

»Het voordeel van Serge – een producer van wereldklasse trouwens – is dat hij heel snel is. In een namiddag is een nummer klaar. Hij weet perfect wat ik wil, maar toch weet hij me nog voortdurend te verrassen. Als je met zo iemand kunt werken, waarom dan veranderen? Plus, ’t is een goed excuus om naar Oostende te kunnen gaan, want daar is zijn studio.»

HUMO Nog één ding. ‘Covers Cocktail’, jouw cd die twee jaar geleden bij Humo zat, is in andere landen als reguliere cd uitgebracht, en met veel succes. Dus moet jij misschien wel ‘Merci, tonton Humo’ zeggen!

ARNO «Net daarom heb ik jullie met die reclame iets teruggegeven (lacht)! Het leven is geven en nemen. Maar omdat je het zo vriendelijk vraagt: merci, Humo.»