‘Ben ik de enige die nooit echt aandacht schenkt waarover de militante frontman van Rage Against The Machine het heeft?’

Elke week diept Mauro een opmerkelijke plaat op uit zijn uitgebreide verzameling. Deze week: ‘Points’ (1981) van Negativland.

Het lijkt me best wel ingewikkeld om een politieke muziekensemble te zijn. Je kan niet al te drammerig, naïef, hoogdravend, belerend, opdringerig en hoe nog allemaal overkomen. Maar al te leuk en sympathiek willen zijn, lijkt me ook niet aangeraden om je onwrikbare overtuigingen te verspreiden. Trouwens, ben ik de enige die nooit echt aandacht schenkt waarover de militante frontman van Rage Against The Machine het heeft? Nochtans ben ik een grote fan.

Wat mij enigszins lijkt te helpen om je urgente boodschap te verspreiden is gewoon grappig zijn. En dat doet DIY media-punk-collectief Negativland zeer goed. Hun debuutplaat ‘Points’ uit 1981 kwam met maar één enkel armzalig stuk karton als hoes, zodat je vinylplaat deels onbeschermd blijft. Hopla, daar krijgen we al een eerste ludiek statement voorgeschoteld tegenover de consument. Opener ‘Harry to the Ferry’ ontlook hierbij Negativlands satirisch-avant-gardistische universum en niets zou meer hetzelfde zijn.

Want dat een ondergronds, obscuur bandje ook wereldwijde barsten kan maken, bewees hun akkefietje met U2. In 1991 brachten Negativland de EP ‘U2’ uit, een parodie op ‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’. En dat vond U2 niet leuk, met een grote schadeclaim tot gevolg. In een radio-interview met The Edge werd de U2 gitarist toen gevraagd over hun gebruik van samples en geluidsfragmenten zonder toestemming op hun Zoo TV Tour. Moest natuurlijk allemaal kunnen, enzovoort. Tot The Edge besefte dat hij tegenover iemand van Negativland stond te prediken over vrij gebruik van samples. Oeps.