kijktip'De Tijdloze'
Bent Van Looy: ‘Fleetwood Mac staat allicht weer op één na de dood van Christine McVie. Overlijden is goed voor je klassement’
Wegens instemmend gemompel op alle banken mag Michèle ‘ma belle’ Cuvelier ook deze fleecejesperiode weer ‘De tijdloze’ voorzitten, een als een knetterende pelletkachel zo behaaglijke talkshow over het gelijknamige Studio Brussel-programma. In tegenstelling tot de locatie (Leuven is ingeruild voor Kortrijk) blijft het personeelsbestand ongewijzigd: Lara Chedraoui levert reportages, Lennert Coorevits musiceert, Bent Van Looy doceert.
BENT VAN LOOY «De bedoeling is dat ik, net als vorig jaar, verhalen vertel over artiesten of nummers uit ‘De tijdloze’. Die rol ligt me wel, omdat ik vooral als twintiger obsessief bezig was met muzikale weetjes: iedere week blokte ik het volledige TTT-katern in Humo vanbuiten, en ik kocht altijd trouw de NME en de Q. Die weetjes en anekdotes zijn sindsdien blijven hangen – toen ik vanochtend op de radio iets hoorde voorbijkomen over de hoes van ‘Rumours’, kon ik alleen maar denken: jaja, ik wéét hoe die fotosessie is verlopen (lacht).»
HUMO Nu je zelf over Fleetwood Mac begint: wat vind jij van ‘The Chain’, vorig jaar de nieuwe nummer 1 na zes jaar ‘Black’ van Pearl Jam?
VAN LOOY «Zeer goed. Markant ook dat een nummer dat nooit een single was het tot de toppositie heeft geschopt. Als ik me niet vergis, is het bovendien de eerste keer in de pak ’m beet 35 jaar dat ‘De tijdloze’ bestaat dat een zingende vrouw op de eerste plaats eindigt. En dat zal dit jaar allicht niet anders zijn: zangeres Christine McVie is pas overleden, wat – cru gezegd – altijd goed is voor je klassement in ‘De tijdloze’. Je zag dat ook in 2014, een maand na de dood van Luc De Vos: toen eindigde ‘Mia’ bovenaan.»
HUMO Vorig jaar zette jij in ‘De tijdloze’ een boompje op over de reden waarom Fleetwood Mac almaar populairder wordt onder hippe jongeren, terwijl U2 de omgekeerde beweging maakt.
VAN LOOY «Een interessant fenomeen toch, dat een groep die decennialang nuffig heeft aangevoeld ineens het hipste van het hipste wordt, en vice versa. ’t Is maar een theorie, natuurlijk, maar ik denk dat het iets te maken heeft met U2-moeheid, vooral onder jongeren. Fleetwood Mac voelt voor veel twintigers aan als een ontdekking, terwijl U2 op hen overkomt als papamuziek. Zo’n Bono is wat dat betreft toch het equivalent van die zwartleren jas die je vader in zijn midlifecrisis gekocht heeft, en die al jaren aan de kapstok hangt.»
HUMO Verplichte vraag in een stukje over ‘De tijdloze’: hoe ziet jouw tijdloze top 3 eruit?
VAN LOOY «Oh my God. Had je me niet kunnen waarschuwen dat je die vraag zou stellen?»
HUMO Laat ik je een handje helpen: jaren geleden vertelde je me eens over je obsessie met ‘Love... Thy Will Be Done’ van Martika.
VAN LOOY «O ja! Zet dat nummer maar gelijk op 1. En op 2: Joe Jackson met ‘It’s Different for Girls’. Te weinig oomph allicht om het tot ‘De tijdloze’ te schoppen, maar ik vind het een heerlijke song: subtiel, klein, kwetsbaar, met een waarlijk prachtige akkoordenprogressie – ik ben nu eenmaal een geboren akkoordenman. En dan op 3: ‘Maybe I’m Amazed’, een typische McCartney-ballade met een heerlijk droge seventiessound.»
HUMO Omgekeerd: welk nummer dat altijd in ‘De tijdloze’ staat, mag er wat jou betreft uit?
VAN LOOY «Dat zijn er wel een paar (grinnikt). ‘How You Remind Me’, bijvoorbeeld: ik ga bij Michèle zo goed als zeker iets vertellen over het opmerkelijke feit dat Nickelback tegenwoordig zelfs in mainstream Hollywoodfilms uitgelachen wordt. Het is daarmee officieel: die Canadezen worden door werkelijk níémand nog cool bevonden.»
HUMO Een hoeraatje lijkt me op z’n plaats.
VAN LOOY «Hoeraatje!»
‘De tijdloze'
Canvas, van maa. 26 tot vrij. 30 december, 20.30
Luister ook naar onze playlist:
