Black Francis: ‘Ik hoefde niet meer zo nodig op pad te gaan met de Pixies, ik voelde me geweldig zonder al dat gedoe’

Vanavond is het zover: na een onderbreking van drie jaar vertrekken de Pixies weer op tournee. De alt-rockiconen uit Boston zullen tien verschillende landen aandoen en beginnen zowaar bij ons in Brussel, met een optreden in Vorst Nationaal. Eerder sprak Humo met opper-Pixie Black Francis: ‘Ik heb een nieuwe levensregel: zorg voor een bezem in elke kamer.’

Via de officiële weg lukt het niet om een interview met Black Francis op poten te zetten over ‘Doggerel’, de vierde Pixies-plaat sinds de reünie. En dus proberen we het maar op zijn privéadres, ons welwillend ter beschikking gesteld door een semigepensioneerde radiomaker die hem Charles mag noemen (die biertjes heb je nog tegoed, Luc!). Nog geen uur later krijgen we antwoord: ‘Natúúrlijk wil ik door jou geïnterviewd worden! De Pixies hebben een lange relatie met Humo, en willen die graag voortzetten.’ Kijk, dat is gesproken. Aan de lijn blijkt er bovendien al behoorlijk wat chianti in de man te zijn: altijd leuk.

BLACK FRANCIS «Hey man, ik ga eerlijk tegen je zijn, you know what I mean? ‘Doggerel’ was er bijna nooit gekomen.»

HUMO Hoezo?

BLACK FRANCIS «Lang verhaal kort: in maart 2020 zaten we met de Pixies in Australië toen we te horen kregen dat we door de pandemie onze tournee moesten afbreken. Drie bandleden zijn teruggevlogen naar L.A., waar zij wonen, en ik naar Amherst, Massachusetts, waar ik woon. Negen, misschien wel tien maanden lang heb ik mezelf vervolgens huisarrest opgelegd: de tijd van mijn leven. Alsjeblieft God, dacht ik, laat dit nooit voorbijgaan! (lacht hard) Ik hoefde niet meer zo nodig de hort op te gaan met de Pixies, of een nieuwe plaat te maken: ik voelde me geweldig zonder al dat gedoe.»

HUMO Waar hield je je dan zoal mee bezig?

BLACK FRANCIS «O, met van alles. Ik hing rond met mijn tieners. Ik bakte brood. Ik schilderde. En ik kweekte kippen, aardappels en mais. Heirloom corn, ook wel Indian corn genoemd: de kolven zijn niet effen geel, maar hebben soms wel tien kleuren tegelijk.

»Halverwege de lockdown – ik schaam me enigszins om dit toe te geven – heb ik ook een tijdlang gegamed. Eén welbepaalde game, om precies te zijn, die ik soms wel tot ’s ochtends vroeg bleef spelen. Terwijl: ik bén helemaal geen gamer.»

HUMO Welke g…

BLACK FRANCIS (onverstoorbaar) «Maar zoals dat gaat met idylles, kwam ook aan die idylle een einde. Ik kan me het moment nog haarscherp voor de geest halen: het was halfzes ’s ochtends, en ik stond met een joint tussen m’n lippen voor het raam toen ik plots in de verte een vos ontwaarde. Hij trippelde ervandoor met één van mijn kippen in z’n bek. De sluwe smeerlap! Het duurde geen twee weken of al mijn gevederde vriendinnen waren foetsie: kon ik mijn eieren weer in de winkel gaan kopen.

»Toen ik niet veel later een eekhoorn op onze picknicktafel zag zitten, rustig smikkelend van één van de weinige maiskolven die ik nog had, had ik er genoeg van: ‘That’s it! Ik ga godverdomme weer songs schrijven!’»

HUMO Tom Dalgety, de Britse producer van jullie laatste drie platen, schijnt er ook voor iets tussen te hebben gezeten.

BLACK FRANCIS «Klopt. Toen de eerste lockdown achter de rug was, reisde Tom zo’n beetje constant vanuit Engeland op en neer naar L.A. om daar The Cult en nog een andere groep te producen. Maar hij landde altijd eerst in Boston, om bij mij thuis lamskoteletten te komen eten, wijn te drinken en wat aan songs te prutsen – hij had altijd een laptop en een microfoon bij zich. Tom stimuleerde me om nieuwe songs te schrijven: dat had ik nodig, ik denk niet dat er anders ooit sprake van ‘Doggerel’ was geweest.

»Hey, weet je welke levensregel ik geleerd heb tijdens de pandemie? Have a broom in every room.»

HUMO Lao Tse?

BLACK FRANCIS «Neenee, helemaal zelf bedacht. Als ik er niet in slaag om mijn gedachten op een rijtje te zetten, of als ik niet weet waar te beginnen, neem ik een bezem vast en begin ik de kamer te vegen waar ik me op dat moment bevind. Al doende raak ik er dan altijd uit.»

HUMO Wie had dat gedacht: je bent een huisman geworden.

BLACK FRANCIS «Denk je? Meer dan vroeger, dat sowieso.»

HUMO Ga je nog weleens naar een optreden?

BLACK FRANCIS «Nope. Het laatste waar ik zin in heb als ik van een tournee thuiskom, is in een zaal gaan staan waar luide muziek wordt gespeeld. Ik luister dan liever naar the birds.»

HUMO De groep?

BLACK FRANCIS (lacht) «Nee, de fladderende diertjes.»

HUMO Je gaat me niet vertellen dat je ook al niet meer naar muziek luistert.

BLACK FRANCIS «Dat wel, zeer intensief zelfs. Ik ben altijd wel door iets geobsedeerd: dan luister ik er een paar jaar lang bijna constant naar.»

HUMO Door wie of wat ben je nu geobsedeerd?

BLACK FRANCIS «Door een Belgische componist, André Souris.»

HUMO Ik zal maar niet doen alsof ik ’m ken.

BLACK FRANCIS «Hij zat in de Brusselse surrealistische beweging van de jaren 30. En met ‘La java’ schreef-ie een pophit voordat er pophits bestonden. Ik zal niet zeggen dat ik zijn composities op een academische manier bestudeer, maar ik heb er al honderden, zo niet duizenden keren naar geluisterd. Originele opnames van zijn werk bestaan er amper, en in het begin moest ik wel wennen aan de al te cleane jaren 90-productie van de platen waarop orkesten zijn werk interpreteren. Maar als je erin slaagt om daar doorheen te kijken, is de beloning groot.

»Ik had dat ook bij Paolo Conte: het heeft jaren geduurd voordat ik de verzamelplaat die al die tijd in mijn huis rondslingerde eens integraal heb afgespeeld, omdat ik de afgeborstelde productie niet lustte. Maar ineens, out of the blue, hoorde ik hoe goed zijn composities waren, en was ik óm. Na een paar luisterbeurten begon ik de productie zelfs te appreciëren, omdat die de muziek diende.»

HUMO Spreek je Italiaans?

BLACK FRANCIS «Nee. Maar toch voel ik dat zijn teksten deugen, ik weet niet hoe.

»O, en over obsessies gesproken. Een paar jaar geleden was ik stapelgek van een nummer van de Britse groep The Only Ones, ‘The Whole of the Law’ (uit ’78, red.). Een liefdeslied, met als hoogtepunt de bijna achteloos gezongen regel ‘That’s it, that’s the law / That’s the whole of the law’. Die woorden hebben iets… definitiefs. Met de Pixies hebben we het een paar keer gecoverd, maar het resultaat hebben we nooit uitgebracht.»

HUMO Terug naar ‘Doggerel’. ’t Is de eerste Pixies-plaat met een nummer dat gitarist Joey Santiago geschreven heeft, ‘Dregs of the Wine’. De openingsregel is bepaald intrigerend: ‘While I prefer the original version of ‘You Really Got Me’, she will defer to the Van Halen version’.

BLACK FRANCIS «Correct.»

HUMO Jouw woorden?

BLACK FRANCIS «Ja, de tekst komt van mij. Maar als je volgende vraag luidt: ‘Wat bedoel je met die regel?’, dan moet ik je teleurstellen. Ik doe niet aan tekstverklaringen. Never have, never will.»

HUMO Wat is jouw favoriete versie van ‘You Really Got Me’?

BLACK FRANCIS (lachje) «De originele, van The Kinks. Volgende vraag!»

HUMO Vóór de reünie, achttien jaar geleden alweer, zei je weleens dat ‘Gouge Away’ je favoriete Pixies-song was. Is dat nog altijd het geval, vier platen, een handvol ep’s en enkele losse singles later?

BLACK FRANCIS «Hmm. Ik denk het wel, ja. ‘Gouge Away’ is een nummer dat altijd goed aanvoelt wanneer je het speelt. We beginnen er ook vaak een optreden mee: het is minimalistisch van opbouw en heeft een groove, wat helpt om erin te komen. ’t Is ook een dankbaar nummer voor de geluidsmixer: hij weet meteen hoe de zaal klinkt. Of de wei, for that matter.»

HUMO ’t Is één van de eerste Pixies-songs die ik ooit hoorde, en die stuk voor stuk mijn leven veranderden.

BLACK FRANCIS «Dank je wel.»

HUMO Welke songs hadden hetzelfde effect op jou toen jij jong was?

BLACK FRANCIS «Als ik er één moet noemen: ‘Mellow Yellow’ van Donovan.

»Rond mijn zevende ben ik verhuisd, en in ons nieuwe huis hadden de vorige bewoners een verzamelaar van Donovan laten liggen. Ik was mezelf aan het leren drummen in die tijd, en ‘Mellow Yellow’, dat me wat aan The Beatles deed denken, had de meest uitgesproken hihats en snaredrums: ideaal om mee mee te spelen.

»Wat me eraan doet denken: tijdens de lockdown heb ik ook veel gedrumd. Zij het niet met drumstokken op een drumstel, maar met lepels op een ijzeren kookpot. Naar het voorbeeld van de mensen in Noord-Italië, aan het begin van de pandemie, gingen we met het hele gezin iedere avond klokslag zes uur in de achtertuin staan, en begonnen we als gekken op onze potten te slaan. Na een tijdje pikten de buren in, en volgde er een soort call and response. Heerlijke tijden! Ik mis ze weleens.»

HUMO Speel je die game nog weleens waar je verslaafd aan was?

BLACK FRANCIS «Nee.»

HUMO Welke game was het eigenlijk?

BLACK FRANCIS «Dat kan ik echt niet onthullen.»

HUMO Te beschamend?

BLACK FRANCIS «Exact.»

HUMO ‘Fortnite’?

BLACK FRANCIS «Sorry, ga ik niet op in. Ik moet aan mijn reputatie denken. Of wat ervan overschiet, haha.»

‘Doggerel’ is uit bij BMB.

Pixies spelen op 7 maart 2023 in Vorst Nationaal.

Schrijf je in op onze wekelijkse muzieknieuwsbrief: