‘Blijkbaar kunnen hoogopgeleide rijke mensen evengoed een coole band oprichten’

In de zomer stopt Mauro elke week één plaat in zijn reiskoffer. Deze week: ‘Definitiv: Zürich 1976 bis 1986’ (1986) uit Zwitserland.

Ik zal het maar toegeven, Zwitserland is één van mijn favoriete bestemmingen. Het verstilde uitzicht van bergen en meren vind ik van een bedwelmende pracht. En de Zwitsers met wie ik er weleens samenwerk, zijn behoorlijk radicaal. Een twaalf uur durende free music performance, omringd door een extatisch dansend publiek en een CEO van een groot plaatselijk bedrijf? Geen probleem, joh.

Toen ik een tijdje terug door een winkelstraat in Zürich wandelde, zag ik een plakkaat op een cafémuur: ‘Hier bevond zich Cabaret Voltaire, bakermat van het dadaïsme’. God ja, ook dat was hier. ‘Definitiv: Zürich 1976 bis 1986’ is een dubbelaar die bewijst dat men er ook een imposante postpunkscene had, met onder meer de fantastische vrouwenbands Kleenex en Liliput. Zoek ze op YouTube op en begin alvast te zwijmelen.

Andere nobele bekenden zijn Stephan Eicher, van de newwaveclassic ‘Eisbär’. En Yello natuurlijk. Een collectief dat nu en dan de hitparades teisterde met briljante, excentrieke poptracks. Blijkbaar kunnen hoogopgeleide rijke mensen evengoed een coole band oprichten. Maar ‘Definitiv’ is vooral interessant door de voor ons totaal onbekende artiesten. Enkele tot de verbeelding sprekende namen: Sperma, Nasal Boys, Dressed Up Animals, Ladyshave, Domina and the Slaves, Blue China, Kraft durch Freude. Ten slotte nog een provocerende quote van Stephan Eicher anno 1984: ‘In Zürich is het aangenaam wonen. Je kunt er ook fijn wandelen. Maar rocken doet het niet.’ Rare jongens, die Zwitsers.