Bright Eyes is na 9 jaar terug met nieuwe single ‘Persona non grata’

Mijn traanklieren begonnen gisteren zachtjes te persen toen er een aftelklok verscheen op het YouTube-kanaal van Bright Eyes, de band van Conor Oberst die me door mijn vroege adolescentie heeft geloodst. En daar is-ie eindeijk: de eerste single in negen lange jaren. Oké, ‘Persona non grata’ is niet meer de lofi-emofolk van weleer, maar wat ben ik blij dat Oberst z’n kompanen Mike Mogis en Nathaniel Walcott weer rond zich heeft verzameld.

In 2011 schreef mijn collega over de laatste Bright Eyes-plaat dit: ‘Van Bright Eyes verwachten we een veel indrukwekkender zwanenzang dan ‘The People’s Key’’. Volledig mee akkoord. ‘LIFTED’ uit 2002 beschouwde ik lang als een gids voor het leven, met ‘Fevers & Mirrors’ (2000) leerde ik m’n eerste depressieve gevoelens plaatsen en ‘I’m Wide Awake, It’s Morning’ (2005) is tot op de dag van vandaag nog steeds één van de mooiste folkplaten van het millennium. Afscheidsplaat ‘The People’s Key’ was een zoet waterijsje dat erg snel smolt.

Oberst waagt zich binnenkort wellicht aan een herkansing, maar een datum is nog niet gegeven voor z’n tiende plaat met Bright Eyes. Voor alle duidelijkheid: in de voorbije negen jaar heeft de 40-jarige Amerikaan niet stilgezeten. Hij breidde zijn reeds goedgevulde oeuvre uit met drie soloplaten, een plaat met The Mystic Valley Band, een reüniealbum met punkband Desaparecidos én het debuut van Better Oblivion Community Center - het u hopelijk bekende project met Phoebe Bridgers.

Oberst is trouwens altijd al erg ijverig geweest. Op zijn 13de bracht hij een soloplaat uit op cassette en twee jaar later begon hij te schrijven aan songs die in 1998 - 18 was hij toen - op de eerste Bright Eyes-plaat zouden terechtkomen. Ondertussen had hij ook al twee cd’s uitgebracht met de rockband Commander Venus. Op zijn 30ste had hij al acht (!) Bright Eyes-platen op zak, eentje met Desaparecidos, eentje met Monsters of Folk (met M. Ward en Jim James van My Morning Jacket), een soloplaat én een eerste plaat met The Mystic Valley Band. Wellicht vergeet ik nog iets.

Maar bon, deze fanboy moet zich weer even op het heden focussen! Die nieuwe single, dus. ‘Persona non grata’ klinkt als een vervolg op ‘The People’s Key’ uit 2011, of had evengoed op soloplaat ‘Ruminations' kunnen staan. En er is een doedelzak. Of ik meer verwacht had? Ja. Lagen mijn verwachtingen te hoog? Ja.