Interview
Caleb Landry Jones: ‘Ik hou van muziek die van vér komt’
Zijn eerste rol op het grote scherm was een kleine. Als ‘jongen op fiets’ in ‘No Country for Old Men’ van de Coen Brothers had Caleb Landry Jones (31) in 2007 één regel tekst: ‘Mister, you got a bone sticking out of your arm.’ Later zouden we hem uitvoeriger en schitterender zien spelen in onder meer ‘Breaking Bad’, ‘The Social Network’ en ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’. En zijn vertolking in ‘Nitram’ werd dit jaar bekroond in Cannes. Maar Jones is ook muzikant. Bij dezen: een gesprek over ‘Gadzooks Vol. 1’, zijn nieuwe plaat.
Omdat we voor de muziek van Caleb Landry Jones zelf geen betere omschrijving kunnen verzinnen, gebruiken we graag die van een Amerikaanse collega: ‘Hij is de bastaardzoon van Daniel Johnston, Captain Beefheart en Guided by Voices op hun bizarst.’ We krijgen de acteur-muzikant aan de Zoom vanuit Los Angeles, waar de geboren Texaan woont sinds de pandemie weer een beetje is gaan liggen.
HUMO Heb je vandaag al naar muziek geluisterd?
CALEB LANDRY JONES «Nee, maar ik zit wel al de hele dag met een song in mijn hoofd waar ik gisteravond naar heb geluisterd: ‘Shine’ van de Australische christelijke rockgroep Newsboys. Het was werkgerelateerd. Samen met een vriend begin ik later dit jaar aan een film die draait rond een kerkgemeenschap, en ik was op zoek naar muziek die bij bepaalde personages zou kunnen horen.»
HUMO Doe je dat ook ter voorbereiding van je platen: er muziek van anderen bij halen als leidraad?
JONES «Vooral als ik samen met mijn producer in de mixfase zit. Als we het even niet meer horen, leggen we een paar favorieten op. En soms doe je het ook om een idee uit te leggen: ‘Je weet wel, zoals het begin van díé song!’»
HUMO Gebeurt het dat songs anders in je hoofd zitten dan hoe ze echt klinken?
JONES «Weet je wat ik leuk vind? Muziek die van vér komt, zodat je nauwelijks kunt horen wat het is. Dat je denkt: wat een leuke gitaarriff! En dan kom je dichterbij en blijkt er helemaal geen gitaar in de song te zitten (lacht). Net dat kan een leuk idee opleveren, want in je hoofd heb je die riff natuurlijk wél gehoord.»
HUMO Doet me denken aan wat Tom Waits ooit zei: ‘De beste muziek is de muziek van de buren.’
JONES «Dat zou ik nu ook weer niet zeggen, maar misschien heeft Tom Waits betere buren dan ik (lacht). Die van mij zijn de laatste dagen voornamelijk met een cirkelzaag in de weer geweest. Wat leuk is… als je van industrial houdt.»
HUMO Waar slaat de titel van je plaat op, ‘Gadzooks’?
JONES «Ik heb het zelf opgezocht, om zeker te zijn dat er geen verwijzing in zat naar de Ku Klux Klan of zo. ’t Is letterlijk een samentrekking van ‘God’s’ en ‘hooks’ – ‘Gods haken’ – maar voor mij is het eerder een uitdrukking als ‘Wow’ of ‘Holy moly’, of ‘Holy mackerel’. Of iets wat James Brown zou kunnen roepen. In elk geval, het was gedurende vele maanden het beste wat ik kon bedenken. Mijn excuses.»
HUMO Had je een plan toen je aan de plaat begon?
JONES «Ik wilde een beknopte plaat maken waarop alles mogelijk was. En toen schreef ik genoeg songs voor een dubbelaar (lacht). Vandaar ‘Gadzooks Vol. 1’; het tweede deel is klaar maar verschijnt later. Ik wil de mensen niet lastigvallen met een plaat van twee uur. Als ze het niet goed vinden, wil ik dat ze dat doen om de juiste redenen.»
HUMO ‘This Won’t Come Back’, de 20 minuten durende slotsong, doet me bij momenten heel erg denken aan de experimentelere tracks op het solodebuut van John Frusciante, ‘Niandra LaDes and Usually Just a T-Shirt’ uit 1994.
JONES «Ik heb die plaat nog altijd niet beluisterd, maar je bent al de tweede in een paar weken tijd die die vergelijking maakt. Toch maar eens doen, dan weet ik of ik een advocaat in de arm moet nemen (lacht).»
HUMO Wat heb je nodig om te schrijven?
JONES «Een gitaar en een plaats waar het droog is (lacht). En eventueel een pen om wat lyrics neer te schrijven. Maar idealiter ben ik omringd door verschillende instrumenten en kan ik ook opnemen. Ik werk een idee graag meteen uit tot het helemaal klaar is.»
HUMO ‘Gadzooks’ heb je naar verluidt geschreven op een filmset.
JONES «In Albuquerque, op de set van ‘Finch’, een sf-film van Miguel Sapochnik met Tom Hanks die later dit jaar uitkomt.»
HUMO Wat vond Tom Hanks van de songs?
JONES «Daar heb ik hem niet mee lastiggevallen. Hij had iets meer werk dan ik.»
HUMO Los van de vrije tijd die je hebt op een set: beïnvloedt je personage de songs waaraan je tijdens de opnamen werkt?
JONES «Ja, en daarom werk ik doorgaans niet aan muziek als ik met een film bezig ben: ik wil platen maken als Caleb Landry Jones, niet als één of ander personage. Ook dit keer had ik geen gitaar bij me. Maar drie, vier weken ver in de opnamen kreeg ik het op mijn heupen in mijn hotelkamer. Ik voelde dat ik aan de muziek moest toegeven als ik me goed op mijn werk wilde blijven concentreren – het was meer een noodzaak dan iets anders. Dus heb ik toch maar een gitaar laten aanrukken.»
HUMO Ik neem aan dat je al meer van je film- dan van je muziekhelden hebt ontmoet.
JONES (knikt) «Ik ben dan wel een professional, maar ik moest mezelf toch even in de wang knijpen toen ik voor ‘American Made’ (uit 2017, red.) mijn eerste scène met Tom Cruise moest spelen: hij was de man naar wie ik als kind opkeek.
»Van mijn muziekhelden heb ik voorlopig alleen Jimmy Page ontmoet. Ik liep hem in Londen toevallig tegen het lijf op straat. Ik ben hem een hand gaan geven, en merkte dat mijn hart harder tekeerging dan ik had verwacht. Op mijn 17de, 18de was ik zot van Led Zeppelin. Later ben ik ook hun dwaze kant gaan zien, hoor: (Imiteert op uitmuntende wijze Zep-zanger Robert Plant) ‘Báááby! Báááby!’ Báááby!’ Of: ‘Dooby dooby! Dooby scooby!’ Sommige van die lyrics… Komaan, zeg. ‘Shake for me girl, I wanna be your backdoor man’? Ernstig blijven, hè.»
HUMO Tom Barman, de frontman van dEUS, is sinds enige tijd ook actief als fotograaf, en hij…
JONES «dEUS! Grappig dat je over hen begint. Ik was pas in Oostenrijk met een vriend Jägermeister aan het drinken toen hij dEUS opzette. De titel van de song ontglipt me even, maar het was één van hun klassiekers. Lang geleden heeft een meisje dat verliefd op me was me eens een liefdesbrief gestuurd met ‘The Ideal Crash’ erbij. Tussen haar en mij is het niks geworden, maar die plaat is wel fantastisch.
»Sorry, ik had je onderbroken.»
HUMO Barman zei dat Dennis Hopper pas na zijn dood de erkenning kreeg die hij als fotograaf had verdiend, omdat hij vooral bekend was als acteur: de mensen vinden het verwarrend als iemand in meerdere disciplines excelleert. Heb jij ooit het gevoel gehad dat je moest kiezen tussen film en muziek?
JONES «Dennis Hopper was een artiest die beter werd met de jaren, in alles wat hij ondernam. Ik heb hem in ‘The Johnny Cash Show’ eens het gedicht ‘If’ van Rudyard Kipling zien voorlezen, en ook dat deed hij fantastisch. Dat er mensen zijn die dat door hun vooringenomenheid niet zien of horen, is vooral jammer voor hén.
»Zelf ben ik niet van plan om te kiezen. Film en muziek: ik doe het allebei al even lang en even graag. Ik neem al sinds mijn 11de, 12de nagenoeg non-stop muziek op. (Lacht) Het is nu alleen nog wachten op het moment dat de mensen 800 songs van mij willen horen.»
‘Gadzooks Vol. 1’ komt op 24 september uit bij Sacred Bones/Konkurrent.
Beluister onze playlist ‘Humo luistert’:
