Concert★★★★☆
Charlotte Adigéry en Bolis Pupul waren Catwoman en Clark Kent op Rock Werchter
Ja, dat Charlotte Adigéry een superheldin is, wisten we. In KluB C verscheen de Gentse dan nog eens ten tonele in een Catwoman-achtige outfit. Ze verving er Clairo, en hoe!
‘Ça va?’ Adigéry kreeg meteen een bak gejuich van een bomvolle tent over zich heen. Ondertussen prutste kompaan Bolis Pupul aan de knoppen van zijn electronicabak, die knetterende gulpen elektro over de hoofden uitbraakte. Hoekig en chaotisch bliepend, zo Belgisch als newbeat, Telex en Front 242.
Radiohit ‘Blenda’ was MDMA-kick en bolwassing tegelijk, met z’n vrolijk hobbelende beat en ‘Go back to the country where you belong’. Het koddige stripclubdansje dat Charlotte en Bolis vervolgens op ons netvlies brandden, doet ons uren erna nog manisch grinniken. Ook geinig: ‘High Lights’, het pruikenliedje’, dat ons zelfs even aan OMD deed denken – die klinische, scheefgebogen synths!
Een tien voor Charlottes spontane, lichtjes hilarische bindteksten. ‘Ik heb hier ooit gewerkt als hostess: als Coca-Colagirl. (Droog) Dat was niet mijn ding’. ‘Stop Making Sense’ klutste vervolgens kwiek Jane Birkin en Tom Tom Club door elkaar.
De stramme festivallijven kwamen eindelijk wat los bij ‘Patenipat’, theater én pop, Belgisch én Afro-Caraïbisch, lollig én loops. Het lijkt een hele uitdaging om een – laten we wel wezen – toch enigszins conservatief festivalpubliek mee te trekken in een trip vol arty, minimalistische elektro en cheeky teksten. Zo stonden bij ‘Bear With Me And I’ll Stand Bare Before You’ evenveel mensen te heupwiegen als verdwaasd naar het podium te staren.
Dat ze op Rock Werchter iets als ‘Haha’ aandurfde – dadaïsme op een beat – verdient tien loftrompetten. Echt: hysterisch gelach dat ritmisch in een newbeatgroove valt? Benieuwd wat de verdwaalde Imagine Dragons-fan in de tent ervan vond. Of hebben ze die met een zenuwinzinking moeten afvoeren? Frank Zappa would have loved it.
‘Ceci N’est Pas Un Cliché’ flikkerde een kokette kers op de taart. U durfde er zowaar op te dansen. Meest onwaarschijnlijke Belpop-classic sinds ‘Rendez-vous’ van Pas De Deux, quoi.
‘We zijn zo fucking dankbaar’, klonk het. Nee, Charlotte, wíj zijn dankbaar dat de afwezige Clairo werd vervangen door jou en Bolis. Voor hetzelfde geld hadden ze één van die rottige punkpopbandjes van The Slope in de plaats gezet.
Bon, Charlotte en Bolis waren Catwoman en Clark Kent op Rock Werchter. Wonder Woman en Peter Parker. Mega Mindy en Olly Wannabe. Zoiets. Geen dank dus. Thááááánk yoooouuuu!
Volg al het festivalnieuws via onze Rock Werchter liveblog
