Charlotte de Witte: ‘Ik heb mezelf bewezen. Nu neem ík de touwtjes in handen’

De champagnekurken vliegen in het rond ten huize Charlotte de Witte, want het gerenommeerde Britse magazine DJ Mag heeft haar voor het tweede jaar op rij verkozen tot beste techno-dj van de wereld. De carrière van De Witte leest als een succesverhaal dat starttte op haar 17de toen ze met het geld dat de verzekering haar uitkeerde na een ongeval met haar brommer twee Pioneers kocht waarop ze zichzelf leerde draaien. Op de aanvragen om te mogen komen spelen die ze toen naar jeugdhuizen mailde, kwam géén respons, maar tien jaar later mocht De Witte zichzelf resident dj noemen op BBC Radio 1 en nu kan ze geen club verlaten zonder aangeklampt te worden door hysterische fans. In de zomer van 2019 draaide ze op Glastonbury voor 40.000 man en kort daarna werd ze ook big boss van haar eigen label. Speciaal voor Humo maakte ze toen tijd vrij in haar propvolle agenda.

Ik heb met Charlotte de Witte afgesproken in Gent, aan de pas opengegooide Reep, waar de Leie sinds kort weer vrijelijk mag vloeien en de trendy terrasjeszaken als paddenstoelen uit de grond schieten. Het is in die buurt dat Stephen en David Dewaele alias 2ManyDJs ook hun DeeWee-studio’s hebben. Na ons interview moet Charlotte daar nog heen om er een aangetekende zending af te halen die de postbode daar verkeerdelijk had bezorgd.

Charlotte de WITTE «Een vinyl van mijn eigen remix voor ‘Robot Evolution’ van Len Faki. Ik ken de Dewaeles niet zo goed. Het was alsof die postbode redeneerde: als de ene dj niet thuis is, geef ik het maar af aan de andere (lacht).»

HUMO De postbode kan je zelden thuis vinden. Sinds we elkaar twee jaar geleden voor het laatst spraken, ben je bijna non-stop op tournee geweest.

de WITTE «Ik ben zelfs al drie dagen thuis: een record. In mijn eigen bed slapen, het is eens iets anders. In januari 2017 is het echte touren begonnen, waarmee ik bedoel: meerdere landen aandoen per weekend. Voorheen was het één land per weekend. In juli heb ik 24 shows gespeeld in haast allemaal verschillende landen, gelukkig allemaal in Europa.

»Er is in die twee jaar ongelooflijk veel veranderd, maar ik vind niet dat ik als mens erg veranderd ben. Het is allemaal heel veel, het is heavy, maar het is ook top.»

HUMO Heb je het gevoel dat je offers hebt moeten brengen?

de WITTE «Nee, want dit is alles wat ik wilde. I’m living the dream. Ik wilde altijd al kunnen reizen met mijn muziek, en nu dóé ik het. Ja, het slaaptekort kan doorwegen: soms ben ik uitgeput, een wrak, na een zwaar weekend. Maar dan slaap ik gewoon bij. Ik heb een sterk gestel. Een nacht twee uur slapen? Dat gaat. De nacht erna nog eens? No problem. Ik blijf in die omstandigheden goed functioneren, mentaal en fysiek. Ik kan ook makkelijk een powernap van een halfuurtje in een taxi doen, en op een vlucht slaap ik altijd.»

HUMO Bots je soms toch niet op je grenzen?

de WITTE «Eén keer heb ik een show afgezegd, in Italië. Het was een heel gedoe om er te geraken, ik was vollédig kapot én het was ook nog eens in de kerstperiode. Maar buiten dat ene optreden: niks. Je zet toch altijd door, de mensen hebben betaald om je te zien. Als je ziet hoe blij de mensen zijn, dan sleurt dat je erdoor, dat is heel rewarding.

»Wel is het soms moeilijk om een balans te vinden tussen werk en privé, tussen touren en je vriendschappen onderhouden, of gewoon eens thuis je was kunnen doen, je mails beantwoorden, nieuwe muziek zoeken en maken. Simpele dingen.»

HUMO In september lanceer je je eigen label KNTXT, uit te spreken als ‘context’. Dat doe je in het verlengde van je KNTXT-avonden in het Sportpaleis, je KNTXT-shows op StuBru en je KNTXT-stage op Tomorrowland. Techno is blijkbaar big business.

de WITTE «Heel veel technoartiesten hebben een eigen label. Voor mij is het belangrijk om een platform te kunnen bieden aan andere artiesten in wie ik geloof. Ik geef toe, het is een tikje arrogant en narcistisch, zo’n eigen label, want eigenlijk zeg je daarmee: ‘Vanaf nu bepaal ík of mijn muziek goed genoeg is om uit te brengen.’ Voorheen lag die beslissing altijd bij een andere labelbaas. Precies daarom heb ik ermee gewacht tot nu: ik moest die stap waard zijn, ik wilde me eerst bewezen hebben.

»Techno is inderdaad een heel grote business, ook al is het geen mainstream genre. Alles wat ik binnen KNTXT doe, moet ook kloppen, van de releases tot de merchandising. Ik ga geen T-shirts uitbrengen met eenhoorns op of zo (lacht). Als ik ga draaien, is mijn stijl gestript, redelijk minimalistisch en licht agressief. Die lijn moet gevolgd worden. Ik ga ook geen EDM-platen uitbrengen, al wil ik wel wat breder gaan dan techno alleen. Mijn buikgevoel geeft de doorslag.»

HUMO Wat wordt je eerste release op KNTXT?

de WITTE «Een samenwerking met Chris Liebing (Duitse techno-dj en -producer, red.). We zijn vorig jaar aan de praat geraakt in de backstage van Awakenings (Nederlandse technofeesten, red.): ‘Hey, we should make a track together.’ En zo geschiedde.

»Sinds de aankondiging van het label word ik overstelpt met promo’s. Er is nog niet eens een e-mailadres aangemaakt waar jonge producers hun muziek naartoe kunnen sturen, maar toch weet iedereen me al te vinden. Maar onze planning voor het komende jaar zit al vol, waardoor ik iedere keer moet antwoorden met: ‘Rustig, we zijn momenteel niet op zoek naar nieuwe namen.’ Maar het is níét de bedoeling dat er in de toekomst een aparte afdeling komt die al die promo’s beluistert voor me, it’s gonna be me. Als ik aankondig dat ik een eigen label opstart, moet en wil ík diegene zijn die beoordeelt wie we binnenhalen. Het is mijn label, mijn baby, dus het moeten ook míjn oren zijn die de selectie maken.»

HUMO De grootste Belgische dj’s opereren allemaal in verschillende genres. Er is een groot verschil tussen wat jij doet en wat 2ManyDJs of Dimitri Vegas & Like Mike doen. Schept het Belg-zijn en onze specifieke Belgische dance legacy desondanks een band?

de WITTE «Ze zitten inderdaad in een volledig ander genre. Toen ik net begon te draaien, heb ik eens een set van 2ManyDJs meegepikt op Les Transardentes. Als techno-dj hebben ze mijn muzikale richting niet bepaald, maar ze zijn wel een invloed, alleen al door wat ze betekend hebben voor Belgische dj’s.

»Ook voor Dimitri Vegas & Like Mike heb ik veel respect. Ze doen waarin ze geloven en ze doen dat goed. Als ik in de backstage van een festival rondloop, telt voor mij de mens, niet het genre waarin hij of zij actief is.

»Neem nu Netsky: Boris (Daenen, red.) vindt techno een verschrikkelijk genre, en wat hij maakt, is ook mijn ding niet echt. Maar hij is wel één van mijn beste vrienden. Op een dronken avond heb ik hem eens doen plaatsnemen op een stoel: ‘Luister, Boris, ik zal het je nu eens uitleggen, techno.’ (lacht) Maar het mocht niet baten. Ach, smaken verschillen. We zijn beste vrienden omdat onze karakters matchen. En we delen de ervaring van al op heel jonge leeftijd helemaal alleen de wereld rond te reizen. Ik kan me kapot amuseren op zijn sets, en hij op die van mij.»

Frontale bikinifoto’s

HUMO Dit had oorspronkelijk een dubbelinterview moeten worden met die andere Belgische vrouwelijke techno-dj, Amelie Lens. De Clijsters en Henin van de techno verenigd! Maar daar was aan beide kanten weinig – zeg maar géén – animo voor. Het gerucht doet de ronde dat jullie niet opschieten met elkaar.

de WITTE «Dat is puur wat sommigen ervan hebben gemaakt: twee vrouwelijke techno-dj’s uit België, die moeten elkaar wel graag in de haren vliegen. Het catfight-cliché. (Zucht) Amelie en ik zijn zelfs geen concurrenten. Muziek is voor mij emotie, geen competitie.»

HUMO Zijn jullie vriendinnen?

de WITTE «We zijn kennissen, die elkaar het beste gunnen. Zo dikwijls zien we elkaar ook niet, we staan niet vaak samen geprogrammeerd.

»Wat we wel allebei vervelend vinden, is dat we – vooral online – altijd maar worden vergeleken met elkaar, puur door ons vrouw- en Belg-zijn. En omdat we techno draaien. Terwijl we twee volledig verschillende mensen en artiesten zijn. En net omdat zoveel mensen ons constant met elkaar vergelijken, willen we niet over één kam geschoren worden.»

HUMO Eén van je beste vriendinnen is de succesvolle fotografe Marie Wynants. Zij vertelde me dat jullie allebei geen meisje-meisje zijn, en dat dat de basis vormt van jullie vriendschap.

de WITTE «Ik ben inderdaad geen meisje-meisje. Als klein kind was ik altijd aan het ravotten en met stokken aan het vechten. Ook mijn kledingstijl is nooit frivool of bloemetjesachtig geweest, altijd zwart en oversized. Als je zoals ik tourt met enkel een handbagage, is dat ook het handigst.»

HUMO Enkele jaren geleden droeg je op de MIA’s een prachtige, nauw aansluitende jurk met diep decolleté, dit jaar een bomberjacket. Was dat een soort antistatement?

de WITTE «Totaal niet. Ik had gewoon goesting om dat jasje aan te trekken. Maar ik heb wel lange tijd met muizenissen rondgelopen. Dat ik zeker niet mocht gaan draaien met een decolleté, want daar zou kritiek op komen. Men zou dat tegen mij gebruiken, en opperen dat ik mijn vrouwelijkheid uitbuit om als dj aan de bak te komen. Tot ik besefte dat die redenering compleet fucked up is. Waarom zou ik mezelf in godsnaam beperkingen opleggen?

»Maar het klopt dat strakke kleren mijn ding niet zijn. Ik ben dus blij dat de mode nu oversized is (lacht). Ik zal ook niet snel een frontale bikinifoto posten. Mijn lijf is míjn zaak. Ik ben echt wel bezig met wat ik prijsgeef en wat niet. Maar als ik ineens zin heb om een decolleté tot aan mijn navel aan te trekken, zal ik dat gewoon doen. Ik ben 27, ik trek mij veel minder aan wat de mensen over me denken.»

HUMO Blijkbaar kan je in bepaalde delen van de wereld niet meer over straat lopen zonder aangeklampt te worden door hysterische fans.

de WITTE «In Seoul, in Zuid-Korea, was het een keertje echt crazy. Bij het verlaten van de club moest ik door security beschermd worden om naar de auto te kunnen, en zodra ik daarin zat, stond die massa zich hysterisch te verdringen rond de wagen. Zo maf. Maar ik heb op verschillende plekken al situaties meegemaakt met dolle fans. In Mexico stonden er ineens fans aan mijn ontbijttafel in het hotel.»

HUMO Wat denk je op zo’n moment?

de WITTE «Dat ik daar eigenlijk niet mee overweg kan. Dat ik ‘roem’ niet echt begrijp. Ik ben zelf nooit een idolate fan geweest en ik heb ook nooit bekendheid geambieerd. Ik wil gewoon muziek maken en brengen, ik vind het al zalig als mensen een ticket kopen voor mijn optredens. Naar de Gentse Feesten kan ik niet meer ‘onopgemerkt’ gaan. Niet dat iedereen me aanklampt, maar ik hou er niet zo van om herkend te worden. Ik moet daarmee leren omgaan. Ík ben degene die daar moet aan werken, níét de mensen die met me op de foto willen. Al is het geen gigantisch issue.»

Iedere keer feest

HUMO We moeten het dringend over je grootste verwezenlijking van 2019 hebben: je maandelijkse residency show op BBC Radio 1. Je moet daar méér aan- en afkondigen dan in je KNTXT-show op Studio Brussel. In het Engels bovendien. En op de BBC! Respect. Hoe nerveus was je daarvoor?

de WITTE «Nog geen klein beetje! Ik heb alle afleveringen thuis opgenomen, maar de allereerste ben ik in Londen gaan opnemen. Daar stond ik dan, bloednerveus, omringd door BBC-technici die perfect Engels spreken: dat is zo intimiderend. Maar intussen ben ik er mijn laatste aflevering nog gaan opnemen, en toen zeiden ze me dat ik veel minder nerveus was dan in het begin. Ik probeer er altijd wat persoonlijke anekdotes in te steken, over de artiesten die ik backstage tegenkom. Maar ik bereid het ook niet té strak voor, het moet spontaan blijven.

»Normaal gezien zou die show een half jaar lopen, maar hij is net verlengd. Daar ben ik natuurlijk heel blij om.»

'Het is niet omdat iemand een pil heeft genomen, dat hij even later ligt te stuiptrekken op een brancard'

HUMO Heeft je connectie met de BBC deuren geopend die anders gesloten waren gebleven? Had je zonder die radioshow bijvoorbeeld voor de eerste keer op Glastonbury gestaan?

de WITTE «Het heeft sowieso deuren geopend. Ik weet niet of ik dat Glastonbury-optreden daardoor heb kunnen doen, maar het zal wel geholpen hebben. Mijn podium op Glastonbury was een gigantische kraan, die ook nog eens ronddraaide. Ik stond er voor 40.000 man, echt crazy. Ik moest de avond afsluiten, en als Belg op Glastonbury zorg je natuurlijk voor een paar Belgian classics, oude Bonzai-platen. Dat kennen ze daar heel goed, we mogen daar trots op zijn. Dat is iedere keer feest.»

HUMO Je stond deze zomer ook op Tomorrowland, waar een drugsdode viel. Iedere muzikale revolutie heeft z’n drug. Woodstock had lsd en marihuana, punk had speed, house en techno xtc. Eerlijk: is het als dj makkelijker om te draaien voor een publiek dat xtc heeft genomen? Maakt dat een publiek ontvankelijker?

de WITTE «Natuurlijk maakt dat niet uit. Het publiek is ontvankelijk als hun mindset ontvankelijk is, dat heeft niets te maken met het gebruik van drugs of alcohol. Als de vibe goed is, is de vibe goed. Het nachtleven en drugs zijn met elkaar verbonden, maar mij ga je nooit horen zeggen dat ik liever voor een xtc-publiek draai, omdat ik dat gewoon niet vind. Ik heb graag een publiek dat openstaat voor muziek.»

HUMO Toen de Gentse burgemeester Mathias De Clercq begin dit jaar de club Kompass tijdelijk wilde laten sluiten nadat daar een xtc-dode was gevallen, was je één van de dj’s die op sociale media hun steun betuigden aan de club. Je deelde een petitie tegen de sluiting.

de WITTE «Ik heb me ook enorm geërgerd aan de hele hetze rond Tomorrowland. De media houden van sensatie en zoeken partijen die elkaar als zondebok aanwijzen. Ik heb het bewust allemaal niet gelezen. De gebruiker kiest ook nog altijd zelf hoe ver hij gaat, dat mis ik te vaak in alle mediaverhalen over drugs op festivals. Het is niet omdat iemand een pil heeft genomen, dat hij even later ligt te stuiptrekken op een brancard.

»Natuurlijk is het erg dat er doden vallen, en de preventie kan beter, maar een club sluiten of een festival beschuldigen is de oplossing niet. Ik kon me vinden in de teneur op al die Facebook-groepen ten tijde van de sluiting van Kompass: ‘Als we nu allemaal een lijn gaan leggen in het stadhuis, zullen ze het stadhuis dan sluiten?’ Of: ‘Drugs zijn overal, maar het nachtleven wordt nu eenmaal geviseerd.’ We moeten dringend onze oogkleppen afzetten en een constructief debat voeren. We moeten naar een moderner beleid waarin er wordt gecommuniceerd, en niet zomaar kritiek wordt gegeven.

»Het vele reizen heeft mij geleerd dat het altijd anders kan: een club als Berghain in Berlijn is erkend als cultureel erfgoed. Nachtcultuur is óók cultuur, maar die mentaliteit leeft niet in België, hoewel we altijd een heel sterke dancecultuur hebben gehad. Het nachtleven zit hier nog steeds in een duister verdomhoekje. Nochtans is zo’n elektronische scene goed voor een land. Investeer erin, werk eraan, bescherm het.

»Misschien zijn we gewoon niet trots genoeg. Als ik aan mijn favoriete clubs ter wereld denk om te gaan draaien, staan er in ieder geval twee Belgische in het rijtje: naast Printworks en Village Underground in Londen, Avant Gardner in New York, Exchange in Los Angeles ook Kompass en Fuse bij ons.»

‘Liquid Slow EP’ van Charlotte de Witte en Chris Liebing komt uit op 27 september.
Op 16 november staat Charlotte de Witte met KNTXT in het Antwerps Sportpaleis.