Cypress Hill op Pukkelpop was geen slecht optreden, maar wel onaf

‘Who the fuck is ready for Cypress Hill?’, riep DJ Lord. ‘Ik’, riep ik terug. ‘Tien minuten geleden al.’ Maar DJ Lord hoorde me niet, hij bleef gewoon draaien: tien minuten ver al in het uur dat Cypress Hill maar had, en waarin hij het bovendien een goed idee had gevonden om achtereenvolgens ‘War Pigs’, ‘Purple Haze’ (‘Rest in piece, Jimi!’), ‘Walk’ van Pantera, ‘Immigrant Song’, de ‘Imperial March’ van Star Wars, én ‘Eye of the godvergeten Tiger’ door elkaar te mixen. Niets tegen DJ Lord, de man betekent ook iets in Public Enemy, maar toen hij daarna ook nog begon te scratchen over ‘Enter Sandman’, begon ik toch wat ongeduldig te worden. ‘Ìk ben ready voor Cypress Hill’, herhaalde ik nog eens.

Deze keer hielp het, want daar was alsnog de groendienst. B Real, met een toeter van die omvang dat er een lijvige weekendkrant aan moet opgegaan zijn om die te rollen, stak van wal in het bekende thema: ‘I Wanna Get High’, ‘Dr Greenthumb’, ‘Hits From the Bong’. Probleem: B Real was alleen gekomen. Van Sen Dog geen spoor. Opzoekingswerk achteraf leerde dat Sen Dog eind mei onder het mes moest. Waarvoor werd niet meegedeeld, maar aangezien hij er ook op de Main Stage in Kiewit nog niet bij was, zal het allicht geen ingegroeide teennagel geweest zijn. ‘He sends love’, deelde B Real ons mee. Da’s vriendelijk, maar een doktersbriefje kreeg je niet te zien.

Viel tegen, want Cypress Hill moet het naast royale consumptie van rookwaren toch ook nog altijd hebben van contrasten. Te weten: de stem van B Real, man met denkbeeldige wasknijper, tegenover de blaf van Sen Dog. Cypress Hill zonder één van die twee is als de Dikke en de Dunne zonder de Dikke. Of de Dunne. ‘Hand on the Pump’, ‘Illusions’, ‘I Ain’t Goin’ Out Like That’: allemaal onverwoestbaar hoor. Maar als B Real me vanop het podium op het hart drukt dat er iets is dat ik nòòit zal begrijpen, dan wil ik dat Sen Dog me uitlegt wàt. En als B Real van ‘Insane in the membrane’ neuzelt, zoals alleen hij dat kan, dan is er maar één iemand van wie ik de riposte wil horen. En hij kweet zich dan wel met verve van zijn ondankbare taak op Pukkelpop, maar helaas: het is niet drummer Eric Bobo.

Jammer? Jammer. Cypress Hill op Pukkelpop was niet zozeer een slecht optreden, maar wel onaf.