Festival★★★☆☆
Dankzij het concert van Mahalia stuurde we onze eigen tienerdochter toch een bezorgd sms’je
‘Ik schrijf graag liedjes over mensen die me pisnijdig maken’, aldus Mahalia. En tóch klonk ze uiterst schattig in de Marquee.
Aan het bevestigende gekir en uitzinnige meezingen van honderden tienermeisjes om ons heen te oordelen, staat Mahalia niet alleen met haar liefdesverdriet. ‘Sober’ heet het liedje en ze zingt er ‘I’ve been at this party for some time now /Sippin’ on Bacardi ‘til it runs out / You are in the corner with your head down / I don’t even wanna know what that’s about’. Eh? Drinken al die Vlaamse nimfen zichzelf lazarus wanneer hun vriendje het uitmaakt? Toch effe de eigen tienerdochter een bezorgd sms’je sturen straks.
De Londense zangeres charmeerde zoals steeds het publiek met haar ontwapenende dagboekconfessies. We zagen het haar al doen in de AB en de Botanique en kijk, ook het Pukkelpoppubliek zwijmelde gelukzalig op de tintelfrisse r&b-pop van ‘Do Not Disturb’, het aan 50 Cent schatplichtige ‘In The Club’ en ‘Simmer’.
Dankzij haar openhartige bindteksten hoeven de roddelbladen Mahalia wellicht niet te stalken. Gewoon een concert bijwonen volstaat. Het smeuïgste uit Story en Dag Allemaal verbleekt erbij. Zo gaat ‘Whatever Simon Says’ over een ex: een 12 jaar oudere controlefreak ‘die echt gemeen was en echt shit was’. Maar prijs de Heer: ‘I got a song out of it’.
Het verraderlijk jolige ‘I Wish I Missed My Ex’ zongen zelfs wíj knarsetandend en stampvoetend mee, fantaserend over al die smeerlapjes die ons grienend bij een Bacardi Breezer achterlieten in het donkerste hoekje van de Versuz. De bastards.
Ps. Kevin, zijt gij nog kwaad?
