‘Dat zijn dochter naar Clouseau luisterde, vond hij het ultieme falen van zijn opvoeding’

Dat het licht om veiligheidsredenen niet uit kan op de min 2 in de DPG Towers: het is een detail, maar niet voor Jomme. Na drie weken op een judomatje in het 24/7 met tl-lampen verlichte archief begint het slaapgebrek zijn tol te eisen. Ik begin stemmen te horen. Of is het - och wee - de airco die overuren blaast? Gelukkig brengt Francesco, de sympathieke nachtwaker die in 1965 als mijnwerker vanuit Calabrië naar België kwam en zich later omschoolde tot bewakingsagent, mij elke nacht een kom soep. Zijn en mijn oog vallen op de cover van de Humo van 17 september 2002, met de toen al op zijn hemdskraag door Albeplast gesponsorde voetbalgod en levenslange sympatico Jean-Marie Pfaff.

September 2002 was Pfaff-maand bij Humo: de eerste realityserie over de bekende familie uit Brasschaat scoorde hemelhoge kijkcijfers. De nog altijd zeer betreurde (pdw) kondigde in zijn wekelijkse tv-rubriek Zappa het debuut van de familie Von Uittrapp als volgt aan: 'Als er vanavond geen bal op de televisie is, komt dat omdat Jean-Marie ze allemaal heeft gestopt.' Ter gelegenheid van het heugelijke debuut en na een uitputtende nachtelijke brainstorm met de dienst verkoop gaf Humo honderd Pfaffstandsbedieningen weg. 'Ik benadruk dat 'De Pfaffs' een familieprogramma is,' zei Hij met de Hemdskraag nog ferm. 'Dus geen drugs en seks en andere vetlapperij.' 987.814 kijkers lustten er wel pap van. Wie kan tellen, weet dat 9/11 in september 2002 net een jaar geleden was, wat de al lang wijlen VRT-journalist en Midden-Oostenkenner Jef Lambrecht noopte tot de uitspraak dat we nog niet aan de nieuwe patatten waren met Al Qaeda en dat het kwaad ook moeilijk te controleren zou zijn. Dertien en een half jaar later bleek in de vroege ochtend van 22 maart in Zaventem dat hij gelijk had. Eind zomer 2002 bracht Bruce Springsteen 'The Rising' uit, een plaat die helemaal over het trauma van de Twin Towers gaat. 'Al vijftien jaar lang klinkt elke song van Springsteen van meet af aan alsof je hem al twintig keer eerder hebt gehoord,' schreef (jub) een beetje streng, maar hij concludeerde verzoenend: 'Springsteen heeft de soundtrack gemaakt waarop een hoop mensen zaten te wachten.' De Stones bestonden veertig jaar en vierden dat met een zoveelste compilatie: 'Forty Licks'. In een interview meldde Keith droog dat hij er zeker van was dat groupies al tweeduizend jaar bestaan. En dan hadden ze in 2002 nog niet eens WhatsApp.

Coldplay lanceerde 'A Rush of Blood to the Head' en die plaat werd goed bevonden: toen gaven we plaatjes nog geen sterren (maak hier eventueel zelf een flauwe mop over Stan Van Samang bij). 'Zij die denken dat Chris Martins zangstijl iets heeft van een mekkerende geit, dwalen,' schreef uw lokale recensent, en voor één keer ben ik het met hem eens, want die recensent was ik. In 2002 zoog ik ook al alles uit mijn duim, zo blijkt achteraf. Ludo Mariman werd 47 en gaf ruiterlijk toe dat hij niet alle politieagenten fascisten meer vond, in tegenstelling tot wat hij zong in 'Fascist Cops' in 1978. Dat zijn dochter naar Clouseau luisterde, vond hij het ultieme falen van zijn opvoeding. Onze man moest hem gelijk geven. Er bleven reacties binnenlopen over de editie van Pukkelpop, die menig mens had beroerd, zij het altijd in positieve zin. Behalve dan Kris uit Alken. 'Minder risico op kwetsuren. Die bejaarden doen hun gebit uit voor ze springen,' was het gevatte antwoord van de Uitlaatcommentator op zijn kwade vraag waarom men wél mocht stagediven op Rimpelrock en niet op Pukkelpop.