Onder invloed
De 7 inspiratiebronnen van Mauro Pawlowski: ‘De vrouw is de baas, altijd’
Kortrijk, Antwerpen, Leuven, Gent… Vanaf deze week tourt Mauro Pawlowski door la Flandre profonde met ‘Eternal Sunday Drive’, een soloplaat vol non-ironische eightiessynthfunkypoplovesongs. Maar welke muziek, films, literatuur, voorwerpen, gemoedstoestanden en filosofieën drukten hun stempel op ‘Eternal Sunday Drive’? Op zijn minst deze zeven!
1. ‘TERMINATOR 2: JUDGMENT DAY’
MAURO PAWLOWSKI «De beste film aller tijden: een meesterwerk van James Cameron uit 1991. In deze sequel moet de Terminator, gespeeld door Arnold Schwarzenegger, de mensheid beschermen tegen de T-1000, een geavanceerde cyborg die gemaakt is van vloeibaar metaal en de gedaante kan aannemen van alles wat hij aanraakt. Aldus kan de T-1000 veranderen in een mens, maar hij kan ook helemaal verdwijnen in de vloerbekleding. De titelsong van de film was ook fantastisch: ‘You Could Be Mine’ van Guns N’ Roses, zowat de laatste goeie song van die groep. In de clip van het nummer stapt Arnie even de concertzaal binnen – komaan, beter wordt het toch niet?
»De kernboodschap van de film is dat de mensheid steeds meer beroep zal doen op artificiële intelligentie. Die weg zijn we onherroepelijk ingeslagen. Ik beschouw ‘Eternal Sunday Drive’ ook als een clash tussen machines en menselijke emotie. Het is een plaat vol love songs die ik schreef op gitaar. Maar ik wist dat het geen gitaarplaat mocht worden, wel een plaat vol synthesizers en elektronica. Ik wilde emotie, maar ook killer techniek.»
2. DURAN DURAN
PAWLOWSKI «Wie synthesizers zegt, zegt jaren 80. En wie jaren 80 zegt, zegt Duran Duran. Ongelooflijk hoe een bende working-class gasten uit Birmingham – ook de stad van Black Sabbath – de hele popwereld op z’n kop wist te zetten. Er zat funk in, veel synthesizers, er liepen drie Taylors in rond die géén familie van elkaar waren, en hun videoclips – die van ‘Rio’ en ‘Girls on Film’ op kop – waren één en al escapisme en glamour.
»Ik heb ‘The Reflex’ van Duran Duran nog geplaybackt op school. En ‘Godmade Trouble’ (de nieuwe single uit ‘Eternal Sunday Drive’, red.) deed me in de studio onmiddellijk aan hen denken, er zit ook zo’n slap bass in à la John Taylor»
3. KNIJPTOETER
PAWLOWSKI «Drie jaar geleden kocht ik op een rommelmarkt in Amsterdam een oude knijptoeter, zo’n ding dat lang geleden op auto’s zat en een heel kenmerkend geluid maakt. Sindsdien ben ik zo goed als onafscheidelijk met mijn knijptoeter, die zelfs één van mijn favoriete instrumenten is geworden. Omdat hij zoveel impact heeft. (Imiteert het bruuske geluid ervan) Als je dat hoort, dan schrik je, hè. Luid en direct, zonder poespas. Ik gebruik mijn knijptoeter ook vaak tijdens solo-optredens. En ook al gebruik ik hem niet op de plaat, ik wilde wél dat het effect van mijn songs even direct was als het geluid van mijn knijptoeter. De songs moesten récht naar het hart gaan. In feite, sinds ik mijn knijptoeter heb, is hij zowat de maatstaf voor véél van wat ik maak. Misschien was de oerknal wel zo’n toetergeluid. Waarom niet? Niemand was erbij, hè.»
4. ‘DE TOVERBERG’
PAWLOWSKI «Ik zei het al: dit is een plaat met love songs. Dé love story die ik nooit zal vergeten, is de roman ‘De toverberg’ van Thomas Mann (1924). Het hoofdpersonage Hans Castorp – gek genoeg, als je die naam achterstevoren leest, krijg je Protsac, wat toch lijkt op Prozac, toeval of niet? Maar goed, Hans Castorp gaat naar een sanatorium in de bergen van Zwitserland, waar hij verliefd wordt op een getrouwde vrouw. Het is een boek van duizend bladzijden, maar om een lang verhaal kort te maken: het lukt niet met die vrouw. Het is een love story vanop afstand, heel intens beschreven. Er gebeurt niks, maar je vóélt in alles de verliefdheid van die kerel. Het is jaren geleden dat ik ‘De toverberg’ heb gelezen, maar het hele verhaal is me altijd bijgebleven, tot in de kleinste details. Ik weet zelfs nog de naam van die onbereikbare vrouw: Clawdia Chauchat.
»Als ik love songs schrijf, wat ik overigens heel graag doe, gaan die nooit van ‘Come here, baby! I’m mister loverman!’ Mijn liefdesliedjes zijn altijd een beetje onrechtstreeks. Zo heb ik in het echte leven ook altijd in de liefde gestaan. Het gebeurde gewoon, ik heb dat nooit geforceerd. En de vrouw is de baas, altijd.»
5. ECLIPS TV
PAWLOWSKI «Als ik ’s nachts thuiskom van een optreden, moet ik altijd nog even ontladen, en dat lukt het best door tv te kijken. De beste zender om de adrenaline los te laten, is Eclips TV, dat mikt op 55-plussers – met veel DIY-soaps gespeeld door amateurgezelschappen, die meestal gestalte geven aan boerendrama’s in de sfeer van Felix Timmermans. Schitterend, want dat amateurisme – ik zeg dit zonder enig spatje ironie – zie je nérgens meer. Laatst kwam ik op een nacht terecht in een oorlogsdrama dat zich afspeelde in Gent, met schietgeweren en nazi’s met Gentse tongval. Die directheid, dat compleet ontbreken van middelen om de kijker te manipuleren – ik geniet van dat menselijke. Misschien vinden bepaalde kijkers dat gênant. Maar het zijn échte mensen, hoe kunnen die gênant zijn?
»Er is ook niks ironisch aan mijn nieuwe plaat, al staat ze vol synthesizers en lonkt ze naar de eighties. Ze kon ironisch zijn, maar ze is het níét.»
6. DIEREN
PAWLOWSKI «Ik geloof de dieren. Ik heb zelf geen huisdieren en ga dieren ook niet speciaal opzoeken. Maar als ik een hond op straat zie – die ik natuurlijk wél even zal aaien, ik ben geen dierenbeul – denk ik: ja, die is helemaal juist bezig. Sentimentaliteit komt er niet bij kijken, evenmin druk ik hier een waardeoordeel uit, ik denk gewoon: ik ben een mens, jij bent een dier en ik geloof je.
»Ik heb dat ook met mijn songs, zodra ze af zijn. Dan zijn ze niet langer van mij en beschouw ik ze als entiteiten op zich. Ze zijn dan wat ze zijn, met al hun beperkingen en fouten. Ik ben nooit een perfectionist geweest, en zal dat ook nooit worden. Die impuls is mij totaal vreemd en dat komt me alleen maar goed uit; het bespaart me een hele hoop stress.»
7. Tijdloosheid
PAWLOWSKI «Wat er allemaal kan gebeuren over een paar jaar, dat interesseert me écht niet. Ik vind de toekomst overschat. Ze komt sowieso, die toekomst, maar ik weet niet of ze zo interessant zal zijn. Met wat geluk heb je een Terminator als vriend, maar verder verwacht ik er niks van.
»Nostalgie, dat romantisch zwelgen in het verleden, is evenmin iets voor mij. Ik breng vandaag een plaat uit met songs die wat mij betreft evengoed in 1984 hadden kunnen uitkomen, maar ook pas over een paar jaar. Ze mikt niet op het ‘nu’. Een groot verschil tussen mezelf en Jasper Maekelberg, de producer van de plaat: Jasper heeft een flinke muzikale bagage, maar is heel erg bezig met de muziek van ‘nu’. Voor mij maakt dat allemaal niet uit, in mijn hoofd loopt alle muziek door elkaar.
»Mijn generatie ziet nu natuurlijk een tijdperk voor onze ogen verdwijnen, en het doet me uiteraard iets dat Charlie Watts is gestorven. Ik weet ook zeker dat die muziek zal blijven bestaan, al zal ze ook een tijd vergeten worden, om dan weer ontdekt te worden. Dat móét zo: de Stones mogen er niet altijd zijn. Bach is ook honderd jaar uit de mode geweest. Verder vind ik het alleen maar een privilege dat ik heb geleefd in de tijd van de Rolling Stones. Deze ochtend heb ik ‘Wild Horses’ nog opgelegd in de badkamer, en dat is één van de fucking allermooiste romantische nummers ooit. Ik overdrijf nu, maar ik méén het wel.»
Mauro Pawlowski speelt o.a. in De Kreun, Het Depot en De Roma. Meer info: mauropawlowski.be
‘Eternal Sunday Drive’ is uit bij Unday Records.
