De familieplaat van Lana Del Rey en folk die gruwelijk uit de hand loopt: deze muziek verdient deze week uw aandacht

Er komt elke week meer goeie muziek uit dan er tijd is om die te beluisteren. Voor wie graag recht op zijn doel af gaat, selecteerde Humo’s muziekredactie zes platen die dringend te degusteren zijn.

Lana Del Rey - ‘Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd’ ★★★★☆

Steven Spielberg maakte onlangs ‘The Fabelmans’, over de wonderen van zijn scheve jeugd en de geheimen van zijn rare familie. Lana Del Rey opent haar negende plaat om soortgelijke redenen met ‘The Grants’.

Elizabeth Woolridge Grant - zo werd La Lana 37 jaar geleden in downtown Manhattan geboren - zoomt met elke nieuwe plaat verder in. Vroeger zong ze over de American dream, over coke en over Jezus. Over bad boys, lul-de-behangers en Axl Rose. Nu zingt ze meer dan ooit over familie, over haar eigen afwisselend romantische en masochistische neigingen, over geloof en bijgeloof. (In een interview vertelde ze dat ze elke week zowel een helderziende als een dominee bezoekt: moet kunnen.) Als songwriter was ze stilaan ook klaar voor de thema’s die er echt toe doen.

De beste songs op ‘Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd’ zijn de geweldige, sinistere, verslavende single ‘A&W’ (werktitel: ‘American Whore’), ‘Let the Light In’ en het wel erg theatrale (maar met elke luisterbeurt mooier openbloeiende) ‘Grandfather, Please Stand on the Shoulders of My Father While He’s Deep-Sea Fishing’ (titel van de week!). De minste song is de zonevreemde en bij momenten lullige hiphoptrack ‘Peppers’, met ‘rap queen’ Tommy Genesis, die het laken wel heel erg naar zich toetrekt. En het raarste valentijnscadeau is ‘Margaret’, over actrice en nepobaby Margaret Qualley, tevens de verloofde van Jack Antonoff, die aan de track meewerkte.

Zetten de filmische melancholie op ‘Did You Know...’ mee in de steigers: Drew Erickson (producer van Weyes Blood en Angel Olsen), Jon Batiste (die in 2021 alle denkbare prijzen won voor zijn soundtrack van ‘Soul’) en Father John Misty.

Doen op ‘Did You Know...’ hun intrede in mondo Del Rey: boem-tsjak en ambient, vaak in de tweede helft van de songs. In het slepende ‘Fishtail’ en in ‘A&W’ werkt dat goed.

‘Lana doet altijd hetzelfde’: wie dat zegt, heeft de voorbije drie platen niet meer opgezet. ‘Ze is chronisch overschat, zoals Katy Perry’: wie dat beweert, heeft vermoedelijk nog nooit naar haar geluisterd.

Vooroordelen allerhande zijn trouwens het thema van deze plaat, het duidelijkst in deze zin: ‘Look at my hair / Look at the shape of my body / If I told you that I was raped, do you really think that anybody would think / I didn’t ask for it?’'Did You Know...’ was twee maanden geleden nog berucht als ‘de plaat met de hoes waarvoor Del Rey topless poseerde’, nu blijken ze voor die hoes een andere richting uit te zijn gegaan. Ook goed. Het resultaat, hoe dan ook, is twee keer zilver: ‘Did You Know...’ is de op één na beste Lana Del Rey-plaat (na ‘Norman Fucking Rockwell!’) en de op één na beste plaat van 2023 (na de nieuwe van Yves Tumor) tot dusver.

Tetje af. (fvd)

Black Box Revelation - ‘Poetic Rivals’ ★★★★☆

De nieuwe Black Box Revelation is er, de eerste revelatie van Jan Paternoster en Dries Van Dijck sinds 2018. Dat hij goed is, mag niet verbazen. De vraag is: hoe goed? Is het de Remco Evenepoel van de Giro 2021 of die van de Vuelta 2022? Als u het ons vraagt: de tweede - en beste - Remco. In onze spreekwoordelijke glazen bol zien we dampende festivalweides waar iedereen zich een hernia luchtgitaart op de minstens vier instantclassics van ‘Poetic Rivals’: ‘Wrecking Bed Posts’, ‘Heads or Tails’ (jezusmina, wat een nummer!), ‘Alcohol’, ‘Mr. Big Mouth’. In de al even spreekwoordelijke vipruimte in the sky zien we de oude helden Muddy, Jeffrey Lee en Chuck B. in een schommelstoel grijnzend genieten van wat het Belgische tweetal met hun erfenis aanvangt.

De nieuwe Black Box Revelation is er, kortom, en van spontante opwinding staan we hier met vier sterren te jongleren.

Lankum - ‘False Lankum’ ★★★★☆

Wij zijn into folk en dat is de schuld van Lankum. Het Ierse kwartet brak in 2019 door met ‘The Livelong Day’, een plaat vol violen, draailieren en diepe ellende die zich het best laat omschrijven als ‘Laïs en My Bloody Valentine op een koffietafel’. ‘False Lankum’ rekt die uitersten nog verder uiteen. Twee hoogtepunten: het dansfeest dat gruwelijk uit de hand loopt in ‘Master Crowley’s’ en de 12 minuten durende draai om de oren die ‘The Turn’ heet en op een vreemde manier toch rust brengt. Lankum is nooit opium, wél Guinness en antidepressivum voor de folk. (jvl)

Boygenius - ‘the record’ ★★★½☆

Charlie’s Angels from hell. Nirvana met baarmoeders. De supergroep die we nodig hadden, volgens Rolling Stone. boygenius had al sinds 2018 niets meer uitgebracht, maar apart konden de leden er ook iets van: Phoebe Bridgers met het fantastische ‘Punisher’ (2020), Lucy Dacus met ‘Home Videos’ (‘21) en Julien Baker met ‘Little Oblivions’ (‘21). ‘the record’ is de som der bevallige delen, en ontwijkt behendig de herhaling. Onderkoeld rocken (‘Satanist’) en ritmisch snikken (‘True Blue’) wisselen elkaar af, met de singer-songwriterij op aanhoudend hoog niveau. ‘$20' (Baker aan de microfoon) is gepast rommelige grunge light over zelfdestructief gedrag, ‘Emily I’m Sorry’ (Bridgers) een tijdloze parabel over liefde die blind maakt. Het akoestische ‘Cool About It’ lijkt als twee druppels bourbon op ‘The Boxer’ (van Simon & Garfunkel) en geen enkele track - van het simpele maar pakkende ‘Without You Without Them’ tot de verstilde slotsong ‘Letter to an Old Poet’ - is minder dan méér dan goed genoeg.

‘the record’ is een snapshot van drie vrouwen met absolute controle over hun kunst. (fvd)

Fleddy Melculy - ‘Antichlist’ ★★★½☆

Fleddy Melculy begon ooit als een grap maar is toch mooi aan zijn vierde langspeler toe. Op ‘Antichlist’ regeert de onnozelheid nog vaak (‘Nee!’, ‘Dudedeedurtwo’, ‘Slavendrijver’), maar soms heeft Fleddy een boodschap (‘Fake’, ‘Vroeger was alles beter’, ‘Geen nieuws’). En ‘Melvin’, een ode aan een overleden fan, is zelfs ontroerend. De metalcore van Fleddy is retestrak en staat bol van invloeden uit de nineties: wij hoorden Pantera, Korn, Rage Against the Machine en nog veel namen meer dan we op deze vierkante centimeters kwijt kunnen. In ‘48 Barz’ en het aan Osdorp Posse schatplichtige ‘Korrel zout’ laten de Brusselaars zelfs hun liefde voor oldskool hiphop de vrije loop. Aanladel! (rm)

Death Valley Girls - ‘Islands in the Sky’ ★★★☆☆

Death Valley Girls werd in 2013 mee opgericht door ex-Hole-drumster Patty Schemel. Een jaar later had die alweer het hazenpad gekozen en werd DVG, onder leiding van zangeres Bonnie Bloomgarden, een psychedelische noisepopband. Ook de bio bij deze vijfde plaat staat alweer vol termen als ‘cosmic energy’ en ‘song-talisman’, en toch trekken de Californiërs op ‘Islands in the Sky’ vooral de pure popkaart. ‘What Are the Odds’ zou zelfs geïnspireerd zijn door ‘Material Girl’ van Madonna - wij horen eerder een licht hysterische Cyndi Lauper. Verder druipt alles lekker van de galmeffecten, naast zoemende gitaren, ronkende orgeltjes en licht verontrustende samenzang. Onze favoriet: het op buitenaardse vibraties deinende ‘Watch the Sky’, dat The Bangles combineert met The Raveonettes. Goed! (sm)

Luister ook naar onze playlist:

Schrijf je in op onze wekelijkse muzieknieuwsbrief: