columnspinal serge
‘De grootste leugen die ik ooit las, ging over Rock Werchter’
Natuurlijk zijn alle media betrouwbaar en alle journalisten heiligen. Of toch bijna. Er wordt vaak geknoeid in de berichtgeving, met name over festivals en andere massale bijeenkomsten. Een oude grap over betogingen illustreert dat: ‘Volgens de organisatoren waren er 600.000 betogers. Volgens de politie 6.’
De grootste, meest schaamteloze leugen die ik ooit las, ging over een incident of beter non-incident op Rock Werchter. In Vanity Fair, een Amerikaans societyblad dat zich de allure aanmeet van een ernstig actualiteitsmagazine met diepgravende journalistiek, werd een profile gewijd aan de ooit wereldberoemde maar op dat moment al wat wegkwijnende actrice Elizabeth Taylor, icoon van het oude Hollywood, ex-vrouw van de notoire alcoholist en superacteur Richard Burton en boezemvriendin en biechtmoeder van Michael Jackson.
In de Verenigde Staten ontstaan zulke artikels doorgaans nadat het management van de ster het medium in kwestie heeft benaderd. Dat wordt een complexe deal, waarbij dat management exclusive priority access tot de superster verleent en zo kan afdwingen dat zijn cliënt op de cover móét komen, hoe lang het artikel wordt, welke vragen gesteld zullen worden en welke gênante onderwerpen vermeden zullen worden. De vaak stergeile Amerikaanse journalisten zijn bovendien zeer bereid om te kruipen en te slijmen.
Ik vermoed dat de reporter van Vanity Fair zwijmelend van adoratie bedacht hoe hij de ijdele Elizabeth Taylor ter wille kon zijn. En dus verzon hij een anekdote die moest illustreren dat Liz ook in Europa nog een levende legende was, verafgood door álle stervelingen. Hij loog dat Elizabeth Taylor in een open limousine over de wei van Werchter reed, terwijl de zee van Belgische muziekfans zich splitste en iedereen bewonderend scandeerde: ‘Liz! Liz! Liz!’
Dat is nooit gebeurd. Als die slijmbal zo’n leugen over een festival of concert in Engeland of zelfs Frankrijk had verzonnen, zou hij meteen ontmaskerd zijn. Maar hij dacht ongetwijfeld: in dat kleine, onopvallende, onbetekenende rare landje leest toch niemand Vanity Fair.
Toch wel, dus. Maar goed: Elizabeth Taylor is dood, dus ik laat het hierbij.
