Festival★★★½☆
De Kerk van Willy Organ werd op Pukkelpop ingewijd met bloed, een jacuzzi en een Duitse Dries Van Langenhove
Boem, paukeslag? Boem, gabberbeat! Pukkelpop beginnen met Willy Organ is zoals leren fietsen met een Harley, je dorst lessen met een bakkie Stroh-rum, je maagdelijkheid verliezen aan een stuurse drilboor.
Wie ís die vreemde man? Uit welke psychiatrische instelling is hij ontsnapt? Vooreerst de objectieve, op het podium waarneembare feiten. Er stond een jacuzzi op podium (!), waar enkele fans zich lieten dopen (!!) met het bloed van Willy (!!!). Eérst hadden die fans zich laten onderwerpen aan een heuse willification: ze lieten live op podium hun haar afscheren ten voordele van een weelderige, postironische snor. Eén van die, nu ja, gelukkigen begon tijdens ‘Niet om te slapen’ gulzig een blonde jongen te betonmolen-muilen. What can I say? De Kerk van Willy is toegewijd.
‘Anderson Pamela’ was een gids voor je alcoholinname tijdens deze vierdaagse én voor het leven: ‘Je denkt er best niet over na / Wijze woorden van Anderson Pamela.’ Het is dat soort existentieel leuks dat je hoorde waaien over beukende Willy Sommers-melodieën: ‘Waarom ben ik zelfs opgestaan? / Waar heeft dat toe gediend?’ Willy toonde zich een hommage aan het levenslied zoals ‘Twin Peaks’ een subversie van de soap opera is. Hoogtepuntje: tijdens ‘Vlaamse stoverij’ zette Willy een Duitse Pickelhelm op, terwijl Dries Van Langenhoves facie op de achtergrond, al dan niet gephotoshopt hakenkruis incluis, werd opgeblazen. Wedden dat Willy ‘t zomaar, op eenvoudig verzoek, op Frontnacht was gaan zingen? Jawohl!
Bukken, obscure Einstürzende Neubauten-referentie én flauwe mop in aantocht: Willy is de artiest waar je in het gemiddelde feestcafé het méést aan hebt sinds Blixa — bukken, zei ik — Bargeld.
Volg al het festivalnieuws via onze Pukkelpop liveblog
