Nieuwe single'Mysterious'
De nieuwe Hooverphonic volgens Alex Callier: ‘Als ik de nieuwe Harry Styles opleg, dan kan ik alleen maar denken dat we onze tijd ver vooruit waren’
De liefde van Hooverphonic voor cinema is duidelijk wederzijds. Op de tonen van ‘2 Wicky’ werd Elsa geperforeerd in horrorklassieker ‘I Know What You Did Last Summer’ en ‘Mad About You’ weerklonk in het fenomenale ‘Umbrella Academy’. Nu leveren Alex Callier, Raymond Geerts en Geike Arnaert ‘Mysterious’, een nieuwe single voor de Belgische trailer van de Australische miniserie ‘Love Me’.
ALEX CALLIER «Tegenwoordig gebeurt het steeds vaker dat tv-makers aan lokale artiesten vragen om muziek bij een trailer te maken. We hadden toevallig een nummer klaarliggen dat perfect aansluit bij de - trouwens zeer sterke - reeks. ‘Love me’ gaat over een gezin waarin iedereen op zijn eigen manier rouwt om de moeder. Iedereen moet naar ‘the next level’, zoals Geike zingt in ‘Mysterious’.»
HUMO Het is ook de eerste single van jullie nieuwe plaat. Wanneer mogen we die verwachten?
CALLIER «Dat ligt nog niet vast. We zullen eerst nog een aantal singles uitbrengen, zo gaat dat tegenwoordig. Maar we gaan er ook geen jaren meer over doen. De fans wachten op die plaat, dus gaan we ze niet te lang op hun honger laten zitten.»
HUMO Wordt het iets anders dan ‘Hidden Stories’?
CALLIER «Onze laatste plaat was veel theatraler dan die waar we nu aan werken. Dit is het eerste album waar Geike opnieuw van het begin aan meewerkt en we willen weer wat anders doen. We hebben in onze carrière al veel verschillende stijlen gebracht, iets wat tegenwoordig veel artiesten doen. Als ik de nieuwe Harry Styles (‘Harry’s House’, red.) opleg en merk hoeveel genres hij mixt en matcht, dan kan ik alleen maar denken dat we onze tijd ver vooruit waren door zo eclectisch te zijn.»
HUMO ‘Mysterious’ klinkt heel nineties, alsof Moby himself eraan meewerkte.
CALLIER «Klopt, de nineties zijn helemaal terug. Kijk maar eens rond naar de wijde high waisted jeansbroeken en lange jassen. Moby is er zeker in te herkennen, maar ook William Orbit en zélfs Hooverphonic. Mensen hebben me al gezegd dat het een beetje klinkt als ‘Battersea’ 2.0, het openingsnummer van onze plaat ‘Blue Wonder Power Milk’ (uit 1998, red.).»
Kijk hieronder naar de videoclip van ‘Mysterious’. De tekst gaat verder onder de video.
HUMO Kunnen teruggrijpen naar een vroegere periode van je eigen band, dat getuigt van een uitgebreide carrière.
CALLIER «We spelen intussen al 27 jaar, in oktober 1995 kwamen we voor de eerste keer op de VRT. Veel journalisten bestempelden ons als een eendagsvlieg, maar kijk nu (lacht). Al die jaren zijn we actueel gebleven en met de regelmaat van de klok hebben we platen uitgebracht waar altijd een hit op staat. Ik denk niet dat veel groepen ons dat nadoen.»
HUMO Blijven er nog veel doelstellingen over na zo’n carrière?
CALLIER «Geloof het of niet, maar de ambitie is om te blijven doen wat we nu doen. En ook fysiek wil ik het volhouden. Ik word dit jaar 50 en heb al wat kleine mankementen, maar krakende wagens lopen het langst (lacht).
»Ik hou van wat ik doe! We hebben ongelooflijk veel geluk gehad dat we van onze hobby ons beroep konden maken, ik ben er mij nog altijd van bewust wat een ongelooflijk privilege dat is. Ik heb het al vaker gezegd: het doel is om binnen twintig jaar nog te spelen.»
HUMO Je bent het muzikantenbestaan nog niet beu?
CALLIER «Zeker niet! Onlangs speelden we in een amfitheater in Istanbul voor 4.500 mensen, en dat wisselen we af met een optreden in een club in Bern. Heerlijk! Soms zeggen mensen me dat het vervelend moet zijn om zo’n onzeker bestaan te leiden, want je weet nooit wat je volgende maand zal doen. Maar net dát is verslavend.»
HUMO Zoals wanneer je in de safety videos van Brussels Airlines verschijnt?
CALLIER «Dat was een heel leuk project. Een uitdaging ook, want ik had hen gewaarschuwd: ‘Ik wil wel proberen, maar kan niets beloven.’ Gelukkig is er uiteindelijk iets moois uitgekomen en we hebben al veel positieve reacties gekregen. Maar het blijft bizar om in de businesslounge de hele tijd op je eigen gezicht te kijken (lacht).»
