concert★★★☆☆
De powerrock van RHEA was nog steeds macho op Rock Werchter, maar wel al iets urgenter en gelikter
Uit het juryrapport van Onze Man op Humo’s Rock Rally 2016: ‘Voor wij goed en wel in de smiezen hadden dat de macho powerrock die zij serveerden weinig meer was dan een lege doos, zat hun setje er al op. RHEA: over twee jaar mag het net dat tikje meer zijn.’ En zes jaar later? Lees verder!
Ik weet wat er gebeurd is: toentertijd hebben Jorge Van de Sande en co., na het lezen van Humo’s strenge woorden, uit pure frustratie de kabel van hun Blackstar-versterker doormidden gebeten, en van de daaropvolgende stroomstoot vuren ze nog altijd hun powerrock aan, die er van de weeromstuit niet minder macho om geworden is. Maar wel urgenter, prangender, gelikter.
Een streepje uitleg bij Rhea: ‘t zijn mannen uit Gent met een sponsordeal bij gitaarmerk der gitaarmerken Gibson, kwistig fluimende kerels die hun tanden poetsen met Four Roses Bourbon en die de Stones en Led Zeppelin ooit omschreven als ‘niet opgepompt genoeg’. ‘Het is hier toch Róck Werchter, of niet?’ vergewisten zij zich ervan dat zij niet toevallig op Linedance Werchter of Mega Piraten Festijn Werchter waren terechtgekomen. Loeien mócht.
Van de vijftig minuten herinner ik mij vooral het laatste, steeds beter wordende deel: ‘Eyes on You’ (met de profetische woorden ‘It’s not perfect but it’s good enough’), ‘Stuck in the Middle’ en ‘Baby I’m Sorry’ waren al zompige aperitiefjes, maar het was met hit ‘Rather Be Nothing’ dat er een gulzig ad fundum - vaten, geen fluitjes – werd ingezet. Royal Blood staat straks pas op de Main Stage, maar wie zijn ogen toedeed, hoorde ze nu al. Die progressie op zes jaar tijd? Geboekt, hoor.
Naast me stond een vrouw met een enorm decolleté, vergezeld van een gelukkig ogende man die een T-shirt droeg met daarop: ‘I Like Boobs’. Je moet het leven soms niet ingewikkelder maken dan het is.
Volg al het festivalnieuws via onze Rock Werchter liveblog
