‘‘De rek is eruit,’ kopt een stuk over Nirvana. Een maand later was Kurt Cobain dood’

Elke week fileert (mc) op inzichtelijke wijze de popgeschiedenis en de tijdgeest, zoals die beleefd werd in de kolommen van uw lijfblad. Deze week keert hij terug naar maart 1994.

Dossier jeugdcriminaliteit, de Ellende Top Tien, Humo sprak met een aidspatiënt, medische blunders, een handleiding voor fraude. Onze man verblijft twee dagen in het inferno van de gevangenis van Sint-Gillis en schrijft in tranen een pakkend epos over de stank van de wanhoop. Een kleine greep uit de inhoud van uw lijfblad in het voorjaar van 1994, voor zij die dachten dat het vroeger beter was.

Vroeger was alleen vroeger: andere data, zelfde treurnis. Kopje cyaankalithee, iemand?

Humo spreekt met de man met wie het anders zou worden, en die op zijn 71ste nog steeds zo scherp staat als zijn totemnaam uit de scouts doet vermoeden: Jagende Valk, beter bekend onder zijn bijbelse roepnaam Leo Tindemans. Het is bijzonder bevrijdend en tegelijk geruststellend te lezen dat het politieke geknoei ondanks alle goede bedoelingen van alle tijden is, zeker als het vaardig opgelepeld wordt door één van de hoofdrolspelers.

Dat Tindemans niet van al zijn collega’s een even hoge pet op had, is bekend. De afkeer was dikwijls wederzijds: Wilfried Martens noemde hem de slechtste mens die hij ooit kende. Maar Martens was niet alleen, er bestond in die tijd een heuse Vereniging ter Bestrijding van Leo Tindemans, een vzw met een echte oprichtingsakte waarin stond dat de man met alle middelen bestreden diende te worden. In het Staatsblad en al. Een vzw! Ik ken vandaag een paar politici van wie zo’n vereniging meteen beursgenoteerd zou zijn. En dan shorten, achteroverleunen en zien wat er gebeurt.

Urbanus heeft een nieuw programma op de VTM, die in 1994 de openbare omroep op industriële wijze naar huis speelt: achttien van de twintig programma’s in de top 20 komen uit Mike en Guido’s luilekkerland. Urbain: ‘Ik vind dat een mens het recht heeft zijn kop op nul te zetten. Als we oermensen waren, zouden we ’s avonds op een berg zitten en naar de maan kijken. Denk je dat er dán iemand zou gezegd hebben: ge hebt die maan toch al honderd keer gezien? Waar is de educatieve waarde? Laat de mensen toch gerust die naar het ‘Rad van Fortuin’ willen kijken.’ Helemaal omgepraat neemt onze man afscheid.

Om de volgende dag langs te gaan bij Walter Grootaers, een man met meningen te allen kant. Ook toen al. Het gesprek komt op het inkomen van de popmuzikant. In 1994 vroegen de Kreuners 250.000 ballen per optreden (6.500 euro), maar andere bands vroegen volgens Walter veel meer: ‘Soulsister, dat is harde cash, hè. Of bel godverdomme naar Bart Peeters, die kan zijn miljoenen niet meer tellen!’

De Pop Poll-uitslagen geven aan dat 1993 een koningsjaar was: de gesneefde Boudewijn is de Man van het Jaar, zijn deerne Fabiola de Vrouw. De nieuwe koning Albert komt meteen op 10 binnen in de categorie Lul van het Jaar: lang duurde de koningsliefde niet. Op de vraag: ‘Wie zou er volgens u in de gevangenis moeten zitten?’ komen alle fraudeurs, de paus, de hele regering én Jean-Pierre Van Rossem nog niet tot aan de enkels van Filip Dewinter. Nonkel Van Grauwel van ‘Het leugenpaleis’ krijgt amper vier stemmen achter zijn naam.

In een kadertje dat een stuk over Nirvana afsluit, staat vermeld dat het geplande concert van de groep uitgesteld is naar 23 april. ‘De rek is er bijna uit,’ zo luidt de titel. Die rek was er helemaal uit toen Kurt Cobain zich op 5 april eigenhandig naar a galaxy far, far away schoot. Here we are now, entertain us.