cd★★★★☆
De tracks op ‘Could We Be More’ van Kokoroko zijn van het elegantste dat je kunt horen, in gelijk welk genre
Het begon met ‘Abusey Junction’, de afsluiter van ‘We Out Here’, een verzamelaar die de Londense jazz opnieuw op de kaart zette. Een heel mooi liedje, maar de vrouwen en mannen van Kokoroko krijgen de laidback vibe ervan niet gekoppeld aan hun partyset. Ze spelen het dus niet meer live. De A-kant van ‘Could We Be More’ – geen vraagteken – is om door een ringetje te halen. Alle instrumenten zitten perfect in de mix: die van de drie dames voorin op trompet, altsax en trombone, én die van de vijf mannen achter hen op gitaar, synths, keyboards, bas, percussie en drums. De tracks zijn van het elegantste dat je kunt horen, in gelijk welk genre. Wijlen Fela Kuti laat vanop de eeuwige jachtvelden weten dat hij eindelijk een perfecte afrobeatplaat heeft gevonden voor bij een dinnerdate. En dat de B-kant met ‘War Dance’ en ‘Something’s Going On’ hem zin heeft gegeven om opnieuw op te treden. Live is Kokoroko trouwens nóg straffer.
