‘Dies Occidendum’ van DJ Muggs the Black Goat is een kust-mijn-klotenplaat van het zuiverste pompwater

DJ Muggs the Black Goat: het blijft één van de meest van den aap zijn gat geblazen en onnozel klinkende artiestennamen sinds die keer dat jazzsaxofonist Charlie Parker zich plots Charlie Chan (!) begon te noemen.

Schijn bedriegt niet altijd, maar toch vaak: Lawrence Muggerud (53) is producer, dj en mede-oprichter van Cypress Hill, en dus verantwoordelijk voor de blauwdrukken van de (in zijn genre en ver daarbuiten) tijdloze evergreens ‘Insane in the Brain’ en ‘How I Could Just Kill a Man’. Hij wordt terecht één van de architecten van de ninetieshiphop genoemd, en deed daarna als Soul Assassins nog een manama vanjewelste.

‘Dies Occidendum’ is, tien korte tracks na elkaar, een soloplaat van de zeer rare soort. Zelf omschrijft hij de plaat (één van die ‘soundtrack bij een film die nog gemaakt moet worden’-gevallen) als ‘a mythical voyage across fog-laden, scorched earth terrain from the original dark friar of hip-hop’. Dat is moeilijk Engels voor: ‘Trippen voor dummies, van een gepensioneerde spekpater van de hiphop’. Nog vrijer vertaald: de walm die hier boven de tracks hangt, ruikt veel harder naar pakweg GZA’s ‘Liquid Swords’ of DJ Shadows ‘Endtroducing’ dan naar het altijd al wat onnozele ‘Dr. Greenthumb’, die andere Cypress Hill-hit. Goed!

‘Dies Occidendum’ is ambient voor mensen met een aandachtsstoornis, het is Ho99o9 zonder schuimbekkende rapper. Er zit freaky psychedelica, zigeunerfolk en compleet doorsmoorde Herbaliser-shit tussen, en dat alles voortdurend onder drie lagen ruis, feedback en gesampelde ‘Huh!’’s.

Track 2, ‘The Chosen One’, is al redelijk verslavend, en ‘Nigrum Mortem’ is, alle pose voorbij, gewoon een straffe stonerrocker-zonder-gitaren. ‘Liber Null’ is triphop zoals ze die voorts niet meer maken, maar ‘Veni Vidi Amavi’ (‘Ik kwam, ik zag, ik kwam klaar’, of iets van die strekking) vooral een goede titel.

Alles bij elkaar is ‘Dies Occidendum’ een kust-mijn-klotenplaat van het zuiverste pompwater. Hier staan refreinen, drops noch singles op. Geen richting, geen groove en meer soundscape dan iets anders. De laatste track heet ‘Transmogrification’ en bestaat uit drie minuten getsjirp (cicaden of krekels, ik wil ervan af zijn) en ongeveer anderhalve minuut knisperend haardvuur: ga daarmee naar de oorlog.

Bekijk het zo: als Billie Eilish humor en horror in haar songs giet om je iets over haar geestelijke gezondheid te vertellen, doet DJ Muggs precies het omgekeerde: hij doet alsof hij zot is om ons te laten lachen en huiveren.

‘Dies Occidendum’: voor als u nog iets nodig had om, na 2020, werkelijk álle resterende good vibes uit uw woonkamer weg te zuigen. Tóch redelijk warm aanbevolen.