Dom blondje? Welnee! Waarom jong en oud dol zijn op Dolly Parton

Haar eerste hit heette ‘Dumb blonde’, maar een dom blondje is Dolly Parton nooit geweest. Ook nu ze over twee maanden 75 wordt, voert ze nog steeds feilloos de regie. Niet voor niets lanceert ze vrijwel gelijktijdig een boek over haar songteksten, een kerstalbum en een kerstfilm.

‘Just because I’m blonde, don’t think I’m dumb,’ zong Dolly Parton in 1966. Ten tijde van haar eerste hit was ze 20 jaar, maar ook toen al had ze een blonde suikerspin op haar hoofd en trok ze met make-up en opvallende kleding de aandacht. Tot op de dag van vandaag is dat zo gebleven.

Een beroemde uitspraak van de zangeres uit Tennessee, die opgroeide met elf broers en zussen: ‘Het kost veel geld om er zo goedkoop uit te zien.’ De grappige quote vol zelfspot zegt heel veel over de countryzangeres die zich vanaf de jaren 70 bewust op pop ging richten. Dolly Parton doet nooit iets zomaar.

Haar pruiken – ze had er meerdere, om te kunnen variëren – en haar omvangrijke boezem zijn altijd letterlijk haar blikvangers geweest. Parton was zich daarvan bewust en maakte daar gebruik van door haar ‘goedkope’ uiterlijk zorgvuldig te cultiveren.

Ze verscheen in 1978 op de cover van Playboy met een paar konijnenoren op het haar, maar deed het wel zo dat er eigenlijk niets onthullends te zien was. Kortom: wel de aandacht, maar zonder met de billen bloot te gaan.

Heel slim gooide ze begin dit jaar een balletje op bij het tijdschrift met de suggestie dat het rond haar 75ste verjaardag leuk zou zijn op herhaling te gaan. Je raadt het al: ‘Playboy’ reageerde enthousiast. Of het er daadwerkelijk van komt, is nog niet bekend.

Gehaaid

Gehaaid is Parton ook wanneer het aankomt op zakendoen. Ze bewaakt haar merk, buit het uit waar mogelijk (ze heeft haar eigen pretpark, Dollywood) en laat zich niet foppen. Toen Elvis haar song ‘I Will Always Love You’ wilde opnemen, stelde diens management de voorwaarde dat Elvis de helft van de rechten over het nummer zou krijgen. Dolly zei nee en werd er decennia later vorstelijk voor beloond toen Whitney Houston er rond de film ‘Bodyguard’ een wereldhit mee scoorde. ‘Zij maakte me rijk,’ zei Parton later lachend in een terugblik.

Net zo slim was haar besluit om in de jaren 70 van country over te stappen naar pop, waar wereldwijd veel meer succes mee te behalen viel. Vrijwel meteen scoorde ze een mondiale hit met ‘Jolene’, dat eind 1973 uitkwam en was gebaseerd op een iets te opzichtige flirt van een roodharige bankemployee met Partons echtgenoot.

Over een andere wereldhit van haar, ‘9 to 5’, was net zo goed nagedacht. Actrice Jane Fonda was voor de gelijknamige film gecast voor een van de drie hoofdrollen en hoewel Parton geen acteerervaring had, zag Fonda haar als ideaal type voor de rol van secretaresse. Ze schoof op gevoel Parton naar voren, die de rol op één voorwaarde wilde aannemen: dat zij de titelsong mocht componeren.

Parton is niet alleen pienter in zakelijk opzicht; ook haar privéleven weet ze goed te beschermen. Bekend is dat haar man Carl Dean een bloedhekel heeft aan glamour en publiciteit, het paar slaagde er tientallen jaren in om hem buiten de schijnwerpers te houden.

Parton ontmoette Dean in 1964 bij een wasserette in Nashville. Twee jaar later trouwden ze, kinderen kregen ze niet. Dean, inmiddels 78 en gegrepen door de ziekte van Alzheimer, liet het artiestenleven aan zijn vrouw over en stortte zich op zijn eigen asfalteerbedrijf.

Waar Parton er in haar hele loopbaan in geslaagd is zowel erg geliefd als weinig gehaat te zijn, deed ze de laatste jaren nog iets slims. Ze bracht vorig jaar de nogal vlakke achtdelige serie ‘Dolly Parton’s Heartstrings’ uit via Netflix. Ze acteert daarin zelf en haar muziek speelt een voorname rol; elke aflevering is gebaseerd op een lied van haar. Daarmee zette ze zich in de schijnwerpers bij een heel nieuwe generatie.

Door dit jaar in het tijdsbestek van een paar maanden een boek (‘Songteller’), een kerst-cd (‘A Holly Dolly Christmas’) en een kerstfilm op Netflix (‘Christmas on the square’) uit te brengen, weet Parton opnieuw de aandacht feilloos naar zich toe te trekken.

In combinatie met de flirt met ‘Playboy’ en haar veelbesproken donatie van 1 miljoen dollar aan de ontwikkeling van een coronavaccin kan ze voorlopig niet meer stuk. Zoals ze zelf al zong in 1966: ‘this dumb blonde ain’t nobody’s fool’, oftewel: dit domme blondje houd je niet voor de gek.

(AD)