CD★★★½☆
Durand Jones & The Indications bewijzen op ‘Private Space’ dat ze hun vak écht verstaan
Opener ‘Love Will Work It Out’ is een statement: er wordt zonneschijn beloofd na de regen van de pandemie, de muziek doet een beetje denken aan ‘Just the Two of Us’ van Grover Washington Jr. en Bill Withers. De onbevlekte sixtiessoul die The Indications speelden toen ze nog in Indiana studeerden, is er op ‘Private Space’ nog amper bij. ‘Witchoo’ duikt de seventies in via het funky ritme van ‘Family Affair’ van Sly & The Family Stone, maar wordt pas echt onstuitbaar onder een discobal. Meestal is er een mooi evenwicht tussen Durand Jones’ middelzware zang en de kopstem van Aaron Frazer, maar in ‘The Way That I Do’ krijgt Frazer ruim baan: van hier af mag hij ‘Ah, ha, ha, ha, stayin’ alive’ beginnen inoefenen. Ja, The Indications zijn een retro-act. Maar veel belangrijker: ze verstaan hun vak écht.
