Festivalitis★★★☆☆
Een wonder voltrok zich voor onze ogen tijdens Hairbaby: Otto-Jan Ham werd er met elk nummer jonger op
Het had een gele Lamborghini, een platinablonde schone of een talkshow met James Cooke kunnen zijn, maar Otto-Jan Ham drukte dit jaar zijn opkomende midlifecrisis de gekrulde kop in met een band zoals hij die ooit in dozijnen aankondigde op Studio Brussel. Zijn Hairbaby vertoont sporen van Pavement, Guided By Voices en Grandaddy, flegmatieke gitaarrock voor mensen die nog weten wat ze met een potlood en een cassettebandje moeten aanvangen.
Het grijzende, vakbekwame ensemble achter Ham kreeg de jeugdige versterking van Lara Chedraoui, die op haar stem als een bloemenveld neervlijde onder de toch wat knoestige eikenhouten bariton van de frontman. De arbeid van de lieden rond hen, onder wie twee blazers, kwam er vaker niet dan wel helemaal uit - een kwestie van geluidsbalans, of is dat iets waar ze enkel in de jaren negentig over zeurden?
Dankzij Hairbaby kreeg de Club iets van een echt gezellig clubhuis, een kamp in het bos zoals je dat vroeger met je vrienden tegen een boom stapelde en dat je je vandaag nog steeds groter inbeeldt dan het was. Otto-Jan Ham grijnsde erbij als een kind dat voetbalschoenen vraagt aan de Sint en dan een contract bij Club Brugge in zijn schoentje vindt. The curious case of Otto-Jan Ham voltrok zich voor mijn ogen, met elk nummer werd hij er jonger op. Tegen slotnummer ‘Onward’ - in mijn favoriete aller werelden de topfavoriet voor ‘Zomerhit’ - was hij een tiener, blinkend met een goed rapport. Knap werk, Otto-Jan. Geniet van de vakantie.
