CD★★★☆☆
Elke noot op ‘Music of the Spheres’ van Coldplay is ontworpen om de wereldtournees te dienen
De nieuwe plaat van Coldplay begint met een heuse ouverture, zoals de concerten van Elvis Presley begonnen met een flard ‘Also sprach Zarathustra’. Die Pink Floydiaanse intro zegt zoveel als: ‘Hier Staat Iets Belangrijks Te Gebeuren, Dit Is Niet Zomaar Een Plaatje!’ Coldplay zal in alle toonaarden ontkennen dat ze pompeus of verwaand zijn geworden.
Elke noot en elk woord op ‘Music of the Spheres’ is nadrukkelijk inclusief. De centrale boodschap luidt: ‘Everyone is an alien somewhere’. Elke song probeert – naar mijn gevoel heel berekend en té nadrukkelijk – elke bewoner van dit planeetje te empoweren: ‘You’ve got a higher power, dancing every hour…’ Allemaal goed bedoeld, maar ook heel tactisch vanuit commercieel standpunt. Zoals de concerten van Coldplay de laatste jaren zijn, zo ook deze plaat: één groot feest. Niets op tegen, alleen: hun songs waren vroeger veel beter. En op hun laatste drie platen zijn heel wat songs onderling inwisselbaar. ‘I’m like a broken record,’ zingt Chris Martin hier, en dat kun je van Coldplay ook zeggen.
‘Let Somebody Go’, ‘Biutyful’ en ‘Humankind’ zijn de ‘Fix You’’s du jour, maar dan iets minder goed. De overige tracks zijn zonder uitzondering kleurrijk (geen zwart in Coldplay) en up. Niet alleen uptempo, maar ook voorzien van tal van franjes en trucs die het feest op gang moeten trekken. ‘My Universe’ is zelfs de omgekeerde wereld: het nummer begint met stadionbreed applaus, kwestie van het publiek te conditioneren. Want nu cd’s minder verkopen, hebben de pragmatische jongens van Coldplay de lijn logisch doorgetrokken en is elke noot hier ontworpen om de wereldtournees te dienen.
‘People of the Pride’ is Coldplay meets Depeche Mode en illustreert de precieze niche van de groep: één noot te veel naar links en ze klinken zoals elke danceact uit de eighties, één noot te veel naar rechts en ze klinken zoals U2 – they wish.
De ritmes, de titels, de arrangementen, de samenwerkingen… Alles schreeuwt: wereldverovering! Coldplay anno 2021 is van één markt thuis maar alle markten worden bediend. Of is er iemand die denkt dat een duet met pakweg Selena Gomez géén poging is om ook de enorme en lucratieve Spaanse markt in te palmen? En gedwee de wetten van de showbizz volgend zet ‘Coloratura’ na deze aurale reis de luisteraar netjes weer op de grond neer.
Ik zal als onverbiddelijke positivo altijd pro Coldplay blijven omdat positief denken en levenslustige muziek per definitie waardevoller is dan morbide gezeur van satanische druggy poseurs, maar tegenwoordig is Coldplay in de eerste plaats een merk en een formule, en dat is jammer.
