cd★★½☆☆
‘Finally Enough Love’ is een treffende titel voor Madonna, die al vier decennia lang om uw liefde bedelt
Zonder Madonna geen Britney Spears, geen Lady Gaga, zeker geen Katy Perry, veel minder vrouwen aan de top van de hitparades in het algemeen. The Weeknd, Janelle Monáe, Rihanna, Shakira, Sam Smith, Harry Styles en honderden andere popsterren hadden zichzelf anders verkocht zonder de blauwdruk van Madge, ook volgens de vele sociologen en antropologen die zich over haar impact buigen.
Madonna (64), geboren in een migrantenfamilie uit Bay City, Michigan, schonk de popcultuur een facelift: tegenwoordig speelt zelfs uw schoonmoeder op weekdagen met haar imago. En 3.000 jaar vóór Madonna Louise Ciccone verkocht seks al niet slecht, maar zij maakte er een billion dollar business van.
Maddy, Queen of Pop, Queen of Reinvention, Material Girl, de blonde ambitie, het spleetje. Een lange lijst bijnamen, haar schaduw is nog veel langer, ook al wordt die erfenis de laatste jaren zelf overschaduwd door middelmatige platen, krampachtige pogingen om jong en relevant te blijven, ooglapjes, bizarre interviews en weinig doordachte blotebillenfoto’s. Moet dat nu komen rechtzetten: ‘Finally Enough Love: 50 Number Ones’, een verzameling nummer 1-hits (neem dat met een kilo zout, in sommige gevallen betreft het een nummer 1 op een studentenradio) – van ‘Holiday’ tot ‘I Don’t Search I Find’. La Ciccone koos voor deze compilatie haar favoriete remix van elke song.
Soms zijn die remixes subtiel en voegen ze alleen een dun laagje patina toe (‘Like a Virgin’, ‘Material Girl’, vooral de vroege hits worden ontzien), hier en daar zullen alleen honden het verschil horen met het origineel (‘Vogue’). Maar de stotterende remix van ‘Into the Groove’ doet je anders luisteren naar een song die je al 37 jaar kent. Ook not miss: de ‘Orbit Edit’ van ‘Justify My Love’, de ‘SDP Extended Vocal Edit’ van ‘Hung Up’ of de springerige ‘Jacques Lu Cont Vocal Edit’ van ‘Get Together’. De Pet Shop Boys-versie van ‘Sorry’ is zelfs een kloeke upgrade en de ‘Offer Nissim Remix’ van ‘Turn Up the Radio’ een geheide clubhit.
Maar vaak klinken de remixen te gezwollen (‘Frozen’), te cheap (ook ‘Frozen’), te drammerig (‘Celebration’) of te vergezocht (‘Music’). Andere maken vooral pijnlijk duidelijk dat de basissong (zoals ‘Give Me All Your Luvin’’) al niet deugde. ‘Ray of Light’ klinkt in de ‘Sasha Ultra Violet Mix Edit’ plots als ‘Smack My Bitch Up’ van The Prodigy.
Ik weet niet of ik deze remixverzameling nog vaak ga opzetten, maar het is wel een intrigerende hink-stap-sprong door één van de indrukwekkendste back catalogues in de popgeschiedenis, en sowieso een goed alternatief voor de zoveelste best of. ‘Finally Enough Love’ is ook een treffende titel voor een artieste die, gemeten aan haar tomeloze ambitie en blijvende hang naar aandacht, nu al vier decennia lang om uw liefde bedelt.
