Goose: ‘Je verstand leren gebruiken: als muzikant mag je dat net níét doen’

Tweeëntwintig jaar oud en deze week klaar om twee keer de AB in te pakken: Goose! Voor een opwarmend onderhoud, en terwijl hun puike vijfde plaat ‘Endless’ nog nagalmt in onze oorschelpen, bellen wij aan bij de Safari Studios in Kortrijk, waar de winnaars van Humo’s Rock Rally 2002 thuis zijn – en ons met versgemalen koffiebonen ontvangen.

Goose is niet alleen Goose. Zanger Mickael Karkousse maakt ook soloplaten. Tom Coghe (bas/synth) speelt mee op concerten van SX en Bazart. Drummer Bert Libeert heeft zijn eigen technoproject B1980. Gitarist Dave Martijn schreef al soundtracks voor de series ‘De dag’ en ‘De twaalf’, en is er vandaag bij via Zoom. Samen fabriekten ze ‘Endless’, een langspeler die wij in deze kolommen een retour de force noemden.

Bert Libeert «De titeltrack was de eerste song waarin alles samenviel.»

Dave Martijn «Avontuur. Pop. Gitaarriffs.»

Libeert «De demo was vooral een gitaarriff. Mickael voegde drie akkoorden toe, gooide zijn zang erop en gaf de song een dromerig refrein. Een magisch moment. Het trok de hele plaat op gang.»

HUMO In de bijbehorende video worden beelden uit jullie beginperiode over de song geschoven, via lipsyncs. Vanwaar die greep in jullie historie?

Mickael Karkousse «We hadden voor iets heel stilistisch en afstandelijks kunnen kiezen, maar we zijn voor oprecht en direct gegaan. Toevallig was Daves vader – hij was er destijds overal bij – die oude beelden aan het digitaliseren. Toen we de jongens van toen bezig zagen, dachten we: eigenlijk doen we nog altijd hetzelfde. We zijn nog altijd vier vrienden, en we blijven de muziek maken die ons op dat moment prikkelt.»

Libeert «Die jonge energie zit er nog altijd in, ja.»

Tom Coghe «We wisten niet of die lipsyncs zouden lukken, maar er zit blijkbaar veel van vroeger in wat we nu doen. Ook sommige breaks die Bert toen speelde, passen op de nieuwe muziek.»

HUMO Dave, voor het eerst sinds lang val jij weer op met je gitaar. Waarom had je die aan de wilgen gehangen?

Martijn «In onze beginjaren was ik op zoek naar een nieuw geluid, maar op gitaar voelde het na een tijd alsof ik een genre stond na te bootsen. Ik had ook last van muscle memory: ik keerde altijd terug naar iets wat al in mijn vingers zát. Ik had graag gespeeld zoals Geoffrey Burton, bij wie een gitaar soms niet meer klinkt als een gitaar. In die dagen werd ik ook van mijn paard gebliksemd door Daft Punk: zij waren veel avontuurlijker en gevaarlijker dan de rock-’n-rollbands van toen. Vandaar dus.

»In de nieuwe song ‘Run Away’ ga ik opnieuw voor de riffs waar ik me vroeger een beetje voor schaamde: nu speel ik die wél ongegeneerd. Sowieso wilden we met de nieuwe plaat naar de kern van de band gaan. Loskomen van al het voorgeprogrammeerde. Spelen, akkoorden en melodieën zoeken. En de productie naar later doorschuiven.»

Karkousse «‘Endless’ lijkt op ‘Bring It On’, ons debuut, maar we hebben nu meer bagage. Deze studio staat vol analoge effectenbakken en analoge gitaarpedalen, en eigenlijk zijn die allemaal overbodig: we zouden op 10 vierkante meter kunnen functioneren met één computer. Maar daarvoor blijft onze liefde voor al wat tastbaar is en wat je niet helemaal onder controle hebt te groot.»

HUMO De plaat is geproducet door Victor Le Masne: wat heeft de Parijzenaar jullie geleerd?

Karkousse «Uitgesproken emoties toelaten.»

Coghe «We verstopten de schoonheid te vaak. ‘Net in die schoonheid zit de emotie van een song,’ opperde Victor. ‘Waarom accentuéér je ze niet?’»

HUMO In de jaren 90 werden zowat alle Franse groepen die een beetje elektronisch klonken bij de French Touch ingedeeld: welke namen uit die stroming waren voor jullie het belangrijkst?

Libeert «Daft Punk, Air en Phoenix. Maar onze invloeden gingen wel verder dan de French Touch. Is Phoenix French Touch? Dat is toch vooral een Franse band die mooie pop maakt?»

Karkousse «Ons eerste contact met de Franse toets, als het ware, gaat nog verder terug. Ik ben half in het Frans opgevoed, maar ik ben niet het enige bandlid dat op zondagochtend naar het jongerenprogramma ‘Club Dorothée’ keek op TF1.»

Martijn «En naar de sitcom ‘Hélène et les garçons’!»

HUMO Wat vinden ze van jullie in Rijsel en Parijs?

Coghe «Ze vinden le son de Courtrai interessant. Omdat wij minder cheesy zijn dan de Fransen. Omdat we iets rauws hebben. We zijn tenslotte óók beïnvloed door bands als Millionaire en door oude rockmuziek.»

Karkousse «Voor alle duidelijkheid: we zijn niet in Parijs gaan opnemen om ‘Endless’ zo dicht mogelijk bij de French Touch te laten aanleunen. De nieuwe songs zijn vooral in onze eigen studio gemaakt.

»Ik had met Victor samengewerkt aan ‘Where Do We Begin’, mijn solo-ep. Het klikte tussen ons, hij voegde een kleur toe die nieuw voor me was – en voor Goose. We dachten: hij zou een goeie kapitein kunnen zijn. We wilden een plaat met gitaren maar géén gitaarplaat. En we wilden synths maar niet per se een dansplaat.

»Victor stelde zelf de Motorbass Studio in Parijs voor, een plek met een ziel die twintig jaar lang is gerund door wijlen Philippe Zdar (onder meer bekend als de helft van het producersduo Cassius, red.). Laat het leven toe in de studio, ga uit eten, praat over de plaat: dat was zijn manier van werken. We hebben daar het verjaardagsfeestje van Berts zoon gevierd, met taart, champagne en fruitsap. Er ontstond een mooi evenwicht tussen een sterke focus en een soort luchtigheid. De Franse invloed was dus vooral dat we van het hele proces hebben genóten.»

De bende van nijvel

HUMO Mickael, vorig najaar deed je in De Standaard jouw vijf levenslessen uit de doeken. Eén ervan luidt: ‘Voor elk probleem is een oplossing.’ En elk probleem apart behandelen, daar beginnen jouw oplossingen.

Karkousse «Dave heeft ooit tegen me gezegd: ‘Stapel je problemen niet op. Zet ze náást elkaar, dan lijken ze minder groot en kun je er niet meer onder bedolven raken.’ Wij runnen onze carrière zelf en zijn in de studio met zoveel dingen bezig dat we onze activiteiten spreiden. We werken project na project af.

»Begin dit jaar heb ik die goeie raad teruggehoord in ‘Winteruur’, toen acteur Matteo Simoni uitlegde wat surfen voor hem betekent. ‘De zee plaatst de dingen in perspectief,’ vertelde hij aan Wim Helsen. ‘Mijn problemen liggen dan niet meer op elkaar, maar naast elkaar.’»

Martijn «We waren supergefocust toen we ‘Endless’ maakten. Intussen heb ik me bewust afgezonderd om samen met Jeroen Swinnen te werken aan de muziek voor ‘1985’, een nieuwe fictieserie van de VRT en de RTBF over de Bende van Nijvel. En op dit eigenste moment ben ik aan het bewijzen dat je geen twee dingen tegelijk goed kunt doen: een soundtrack maken én een interview op afstand geven.»

HUMO (lacht) Ons hoor je niet klagen! Mickael, hoe belangrijk zijn de teksten bij Goose?

Karkousse «Vroeger maakte ik slagzinnen. Ik scandeerde vanaf de barricade. Dit keer wilde ik vertéllen. Ik heb geprobeerd om persoonlijkheid in de teksten te steken en ze tegelijk ook voor Bert, Dave en Tom te laten kloppen.

»De verwijzingen naar film en beeld zijn gebleven. ‘World Party’, bijvoorbeeld, komt rechtstreeks uit een advertentie voor een rave uit een exemplaar van i-D Magazine (een Brits tweemaandelijks blad gewijd aan mode, muziek, kunst en jongerencultuur, red.) uit de jaren 90 dat in de studio openlag. Ook de hoes van de plaat is geïnspireerd door dat magazine, dat vormelijk heel anders was dan de tijdschriften van vandaag: veel grotere typografie, een ander evenwicht tussen tekst en beeld...»

Libeert «Vroeger zou ik gezegd hebben: ‘Alleen de muziek is mijn ding.’ Maar in de studio lagen die tijdschriften in de eetruimte en op het toilet, en ik moet zeggen: zo’n oude i-D wekt heel andere dingen op dan pakweg de krant van deze ochtend. De mooie kleuren, de andere kleren... Je stelt je even voor dat jij zo’n leven hebt. Mickael doet dat wel bewuster dan ik.»

Karkousse «Zo werkt mijn brein: beeldend.

»Bij ‘Endless’ stel ik me één groot feest onder vrienden voor. Je aperitieft, eet iets, drinkt wijn, er wordt muziek gespeeld, tot zes uur ’s ochtends. Iedere song kan een personage of een moment in die nacht zijn. Het is een nacht die bol staat van verlangen. Maar wordt dat verlangen ook vervuld? De hele plaat gaat over de spanning die in die vraag vervat zit.»

‘Kerel!’

HUMO In zijn grootste hit zong Kurt Cobain: ‘Our little group has always been, and always will until the end’. Voor hem een wensdroom, maar jullie dóén het gewoon. Hulde!

Martijn «Met de jaren leer je hoe de dingen werken en begin je je verstand te gebruiken. Maar als muzikant mag je dat net níét doen. Je moet een beetje naïef blijven. Ik vind het chic dat wij nog altijd samen naïef kunnen zijn. Dat we vanuit het niets iets kunnen maken, met de gedachte: we zien wel waar we eindigen.»

Coghe «Bij alles wat we doen heeft onze onafhankelijkheid altijd centraal gestaan. We mogen daar best trots op zijn. En we kennen zelf ook niet veel groepen die het al zo lang uithouden met elkaar.»

Karkousse «We zien onszelf niet als Goose maar als Tom, Dave, Bert en Mickael. Dan ga je anders denken over je onderlinge relatie. Ik ken Bert al van de kleuterklas, hè. Ik vraag me nooit af: wordt het niet eens tijd om uit te kijken naar een andere vriend?»

Libeert «Voor we bekend werden, waren we al goeie vrienden. We hielden elkaar met de voeten op de grond, en dat doen we nog altijd. Zodra één van ons begint zweven, zorgen de anderen voor de realitycheck: ‘Kerel!’»

HUMO Nog een tegelwijsheid van Mickael uit de kwaliteitskrant: ‘Streef het succes niet na.’

Karkousse «Ja, en dat moet je leren als je, zoals ik, van nature erg ambitieus bent. Na onze eerste plaat mochten we plots naar Engeland en zelfs naar Japan. Als je dan gaat denken dat buitenlandse grote festivals de norm zijn, ben je gedoemd om ongelukkig te worden. Hoe meer ik zulke doelen loslaat, hoe verrassender het leven wordt.»

Libeert «Het slechtste wat je kunt doen, is wachten tot ‘het’ gebeurt. Want misschien gebeurt er helemaal niks. En als er wél iets gebeurt, loopt het sowieso nog anders dan je had gedacht.»

Coghe «’t Is ook een kwestie van opgroeien. Als je begint, is brandende ambitie een must.»

Libeert «En later kun je nog altijd ambitieus zijn, maar zonder zo expliciet naar een doel toe te werken.»

Karkousse «Als je tot de A-groepen van België behoort, moet je kunnen volhouden. Dat doe je niet door te zeggen: ‘Volgend jaar móéten we weer headlinen op Pukkelpop.’ Dat doe je door te zeggen: ‘Goose, dat zijn wij vier.’

»We genieten samen almaar meer van de rit. Wat we hier en nu doen, willen we gewoonweg zo goed mogelijk doen. Dan is het belangrijkste werk al gedaan. En dan straal je vanzelf zelfvertrouwen uit.»

HUMO Jullie doen alle vier veel dingen buiten Goose. Heeft iemand ooit op het punt gestaan de groep te verlaten?

Karkousse «Dat zullen we nú te horen krijgen (lacht).»Libeert «Aan een nevenproject beginnen wij niet omdat we Goose willen verlaten, maar om onze expressiemogelijkheden te verruimen. Daardoor blijven we ook fris voor elkaar. We geven elkaar de ruimte om, euh... Nee, ‘vreemd te gaan’ klopt niet.»

Karkousse «Om polyamoreus in het muzikantenleven te staan. Anders waren er misschien wel spanningen geweest, ja. Hoe losser we met elkaar omspringen, hoe beter we worden.»

Martijn «Als je je tot één ding beperkt, zit daar alle spanning op. Door die nevenprojecten is Goose een speeltuin gebleven.»

Coghe «We creëren zuurstof voor iedereen apart, zodat we ook als groep op adem komen.»

Libeert «En we straffen elkaar uiteraard geregeld, in de speelkamer hier beneden.»

HUMO We sluiten af met een quote van Stijn Meuris: ‘Ik snap veel dance níét. Maar Goose snap ik.’

Karkousse «Misschien omdat we vooral een bánd zijn. En wat een band doet, staat nooit vast. Onze muziek komt niet uit een computer. Er klopt een hart in.»

Coghe «Veel fans hebben ons pas tijdens onze optredens écht begrepen. Iedereen al spelend overtuigen: dat vinden we des te cooler.»

HUMO Al pratend lukt het anders ook aardig, heren. Tot in Brussel!

‘Endless’ is uit bij Universal. Goose speelt o.a. op 31/3 en 1/4 in Ancienne Belgique en op vrijdag 19/8 op Pukkelpop. Alle tourdata en tickets: goosemusic.com