Concert★☆☆☆☆
Grandsons fluttige, eendimensionale punkpop was te dun en te futiel om te blijven boeien
Wie Twenty-One Pilots toch net een tikkeltje te gesofisticeerd vond, holde naar The Slope voor Grandson.
Jordan Edward Benjamin weet zijn gelijkgestemden wel te kiezen. De Canadees werkte al samen met fijnproevers zoals Kesha, Steve Aoki, X Ambassadors, Mike Shinoda en KennyHoopla. Jaloers!
Op The Slope sloeg hij ons om de oren met suikervrije Rage Against The Machine en kladjes waar de Rollins Band dertig jaar geleden vast smakelijk om zou hebben gelachen.
Goed, het getuigde van lef om dat allemaal met slechts een drummer en een gitarist in de rug te flikken, alleen misten Grandsons songs daardoor ook een broodnodige fond.
De op pogo beluste moshers vooraan vonden het allemaal prima, maar die zouden elkaars gebit ook aan gruzelementen hebben gekopt als drie stomdronken kozakken ‘Ace Of Spades’ hadden gecoverd.
‘If you’re going through addiction shit we have your backs cause we have been there’, riep Grandson ongevraagd. Meteen erna vroeg hij iedereen tien seconden lang zichzelf voor te stellen aan een vreemde. Voortreffelijke angel dust gescoord op die manier, daar niet van.
Het werd ons te veel toen hij in ‘Riptide’ blikkerige elektrobeats tussen de gitaarriffs pleurde. Nope, Grandsons fluttige, eendimensionale punkpop was te dun en te futiel om te blijven boeien.
Dat toch behoorlijk wat lieden zich opperbest vermaakten, wijten wij graag aan hoge promillegehaltes. Of was het wanhoop? Je-m’en-foutisme?… Médelijden!?
Volg al het festivalnieuws via onze Rock Werchter liveblog
