Guy Mortier over de allereerste editie van Humo's Rock Rally
Woensdagavond 8 april kleurt de Brusselse binnenstad rood en wit: de kleuren van Humo en bij uitbreiding Humo’s Rock Rally. Want op 200 meter van de AB zet de Beursschouwburg die dag de eigen 50ste verjaardag nog eens in de verf, en nog wel vrolijk in de sfeer van Humo’s Rock Rally. Meer bepaald in die van 1978, de alleréérste editie, aldaar georganiseerd.
Wie een beetje aanleg heeft voor cumul, loopt die avond dus heen en weer tussen AB en Beursschouwburg: ver is het niet. Hey, de kans is groot dat het stemgeluid van Stijn Meuris de afstand overbrugt – wij gokken: ter hoogte van de oerschreeuw in ‘Gigant’.
Zo en niet anders begon Marc Didden destijds het eerste Rock Rally-finaleverslag: ‘71 rockgroepen. Ruim 250 muzikanten, bijna zo veel roadies en goed 7 kilometer elektrische draad, voor minstens 12 miljoen frank geluidsinstallatie, 9.000 blikjes bier, 500 hectoliter zweet, 8 gebroken huwelijken, 20 frank smeergeld, 17 splits, 114 flauwe bindteksten, 71 rare namen, 6.600 afgelegde kilometer en 614 zakjes friet. Dat zijn de klinkende cijfers van de Beursschouwburg en Humo’s Rock Rallye ’78.’
HUMO De preselecties vonden dat jaar plaats in Jette, Koekelare, Peer, Leefdaal, Buggenhout, Izegem, Aalst, Deurne en Herenthout. Moesten Gent, Brugge en Antwerpen nog uitgevonden worden?
GUY MORTIER (‘Eén van de halvegaren van de Humo-jury’) «Het was zeker niet de bedoeling om het klein te houden. Maar: het wás toen gewoon nog niet groot, hè. Het was een gok, en we dienden er in de eerste plaats voor te zorgen dat er publiek in de zalen zat. Dus verlieten wij ons op de reputaties en de infrastructuur van clubs en zalen te lande die zich kandidaat stelden om een preselectie te organiseren. Een aantal daarvan lag echt in de provincie, maar deed het heel goed. In sommige zalen kon je na je optreden zelfs al eens een sandwich met tartaar krijgen – weliswaar met van die jaarringen in, maar toch. Maar met name Antwerpen was toen een heel groot probleem: daar was bijna geen enkele fatsoenlijke zaal van de juiste omvang te vinden die volk trok. Er was in die tijd in het algemeen heel weinig op rockgebied.»
HUMO Nog een quote uit het verslag: ‘19.00 u. De Beursschouwburg zit overvol.’ Trok het meteen veel volk, ja?
MORTIER «Het was wat we gehoopt hadden, ja. Niet dat we het vooraf ingecalculeerd hadden, maar de Rock Rally was van meet af aan een belangrijke ontmoetingsplaats. Vooral de finales, natuurlijk: nergens zag je zo veel artiesten, platenjongens, organisatoren, radiomensen en liefhebbers samen. Op zoek naar verwante zielen, of gewoon een nieuwe bassist voor hun groepje.
»Mensen als de Schuer, die in die tijd nog maar net begonnen was, liepen toen alle mogelijke kelders en zaaltjes af, op zoek naar talent. Dat er ineens een echt verzamelpunt was, bleek veel dingen te vergemakkelijken.»
HUMO De allereerste Rock Rally-triomfator daar in de Beursschouwburg was Once More, de groep rond Alain Tant.
MORTIER «Alain Tant was een getalenteerde gast, die ook daarna nog een paar heel aardige nummers heeft gemaakt. We hadden wat mij betreft dus al vanaf de eerste editie een goede winnaar – heel blij om, want het is tricky. Hetzelfde hebben we later ondervonden bij Humo’s Comedy Cup: je moet als jury het geluk hebben dat er ineens goeie mensen klaarstaan, dat ze het publiek aankunnen, en dat ze daarbovenop ook nog eens een goede avond hebben. En met humor is dat nog stukken moeilijker dan met muziek.»
HUMO ‘Omdat in 1978 de rock weer lijkt te leven en omdat wij van nature nieuwsgierig zijn, hebben we besloten één en ander te forceren.’ Wat als jullie die nieuwsgierigheid toen níét hadden gehad? In welke richting zou de Belgische muziekscene geëvolueerd zijn zonder de Rock Rally?
MORTIER «Wellicht zou uiteindelijk iemand anders wel iets soortgelijks georganiseerd hebben. Maar: een stuk later, en vooral: gestuurd door platenfirma’s en zakelijke belangen. Humo deed het destijds volstrekt zonder commerciële bedoelingen. Natuurlijk was het goed voor de reputatie van het blad, maar we verdienden er niets aan, we staken er heel veel werk in en we zochten – en vonden meestal – ook goede sponsors, zodat de winnaars iets hadden om mee naar huis te nemen. Had iemand het georganiseerd met de bedoeling er meteen munt uit te slaan, dan was het zeker een andere richting uitgegaan. Ik denk dat het voor de Belgische pop niet kwaad is geweest dat Humo er als eerste mee is afgekomen.
»Iets duidelijker, en in alle bescheidenheid: zonder Humo’s Rock Rally was het hier nog altijd één grote woestenij geweest.»
