concert★★★★☆
HAIM zorgde op Rock Werchter voor een gedroomde show. En geen moment een worst gemist
Wat hingen die gigantische worsten aan weerszijden van de HAIM-banners te doen? Beklemtonen dat een rockshow niet noodzakelijk een sausage fest hoeft te zijn? Nou, point taken.
Volg al het festivalnieuws op onze Rock Werchter liveblog: ‘De ene na de andere belediging op de mainstage’
De zussen van HAIM stuiterden één voor één het podium op. Eerst Danielle die de gekartelde gitaarriff van ‘I’m In It’ inzette, dan bassiste Este wier smoelentrekkerij tijdens het musiceren - een ‘bass face’, noemen de Amerikanen dat- het al tot een hoop memes schopte. En pianiste-gitariste Alana, sinds haar rol in Licorice Pizza van Paul-Thomas Anderson één van onze favoriete Hollywood sweethearts.
Wat is deze band gegroeid sinds we de dames de laatste keer zagen. HAIM is een geoliede machine geworden. ‘Want You Back’ stond retestrak, ‘Gasoline’ profiteerde van Danielles kordate drums, ‘Don’t Wanna’ deed fris en fruitig aan. ‘Summer Girl’ werd ingeleid door een saxofonist met yacht rock-tics en deed ons even het grauwe weertje vergeten.
Aan ‘3Am’ ging een stroef toneeltje vooraf: Este belde met een vriendje, een Amerikaan die werkt in een donutshop in Dublin (‘I know how you like holes’) en vroeg hem naar Werchter te komen om samen de Pixies en Pearl Jam te zien. Onnozel, ja, maar de song maakte veel goed: nineties-r&b met een indievibe, fantastisch gezongen.
Fijn om deze valley girls zich zo te zien smijten. ‘Forever’ denderde soepel en funky over de wei en de Haimtjes rockten de vliegende tering uit hun instrumenten. ‘The Wire’ was Fleetwood Maccer dan The Mac zelf maar ons hoort u niet klagen. Geldt ook voor ‘The Steps’, met z’n frivole zangharmonie: Stevie Nicks zou erbij hebben staan likkebaarden.
Gedroomde festivalshow. En geen moment een worst gemist.
