CD★★★★☆
Hartlijders en tere zieltjes laten ‘There’s Always Blood at the End of the Road’ van Wiegedood beter links liggen
Hartlijders en tere zieltjes laten de nieuwe Wiegedood beter links liggen. Iedereen die het spookhuis de leukste attractie op de kermis vindt, maakt best plaats vrij in de platenkast. Op ‘There’s Always Blood at the End of the Road’ slaat de band naar eigen zeggen een andere weg in, na de ‘De doden hebben het goed’-trilogie. Wiegedood blijft wel gewoon hondsbrutale en ongemeen onrustwekkende black metal maken. Trouwe fans hoeven zich geen zorgen te maken. Nieuwe fans ook niet. Opener ‘FN SCAR 16’ klauwt meteen genadeloos naar de keel. Wat volgt, is een rauwe roetsjbaan van blastbeats, ijzige vocalen, dystopische riffs en algemeen ongemak. Wiegedood doorspekt zijn blackmetal met gulle porties drone en post metal. In tegenstelling tot de meeste genregenoten nemen ze hun platen op in een echte studio, en niet in een vochtige kelder. De puike productie maakt de trip nog enger. Na negen tracks en een kleine 45 minuten later lig je uitgeteld tegen het canvas. Meer van dat!
