Het beste en slechtste van dag twee op Cactus: één van de meest opwindende artiesten van dit land en meer context dan muziek

Vrijdag hield Cactus het droog, maar door de annulering van Robert Plant and Alison Krauss bleek die dag toch een slag in het Minnewater. Op dag twee vielen gelukkig bijna alléén hoogtepunten in te lijsten.

BESTE JUKEBOX: FRANZ FERDINAND ★★★★☆

Om eerlijk te wezen? We waren de Schotse rockers van Franz Ferdinand even uit het oog verloren. Achttien jaar na hun eerste hit ‘Take Me Out’ dreef de groep dan ook steeds verder af van de charts, én van de gunst van het grote publiek. Maar wie er datzelfde jaar bij was in de Pyramid Marquee van Werchter, herinnerde zich ineens weer hoe opwindend die band was. Toen marcheerde Franz Ferdinand soeverein door de menigte.

De schaarsprong van frontman Alex Kapranos was toen legendarisch, maar hun spervuur aan songs bleek dat evengoed. Dat trucje herhaalde de band opniéuw in het meer bescheiden decor van het Minnewaterpark. Hits waarvan je vergeten was dat ze zich ooit in je oren hadden gewurmd, kropen meteen weer behaaglijk aan tegen je trommelvlies. En je heupen werden zich gewaar dat elke song in de set voldoende vlees aan het bot had om er geil tegen aan te schurken.

Hoeveel béter toonde Franz Ferdinand zich overigens niet ten opzichte van het eentonige White Lies (★★☆☆☆), dat even voordien enthousiast pronkte met een amechtige echo van Joy Division en Simple Minds. Op Cactus klonk White Lies totaal passé.

BESTE GLITTERS: SYLVIE KREUSCH ★★★★☆

Met de zinderende opener ‘Let it all Burn’ kanaliseerde Sylvie Kreusch zowel Quentin Tarantino als Cruella de Vil in éénzelfde song, maar u leek toch nog nét iets meer onder de indruk van ‘Walk Walk’ waarin ze glitters uit een handtas haalde. Het betrof een doorzichtige handtas met penis als ornament, voor alle duidelijkheid. Geen idee waar je zo’n hebbeding op de kop tikt, maar het zal H&M vast niet zijn.

Verder viel er werkelijk geen béét af te dingen op de set van Kreusch: een geboren ster die vol pathos en passie over het podium paradeerde, en stilaan één van de meest opwindende artiesten van dit land lijkt te worden.

MEEST COOLE COMEBACK: COELY ★★★★☆

‘I’m back.’ Met die woorden groette Coely het Brugse Minnewaterpark. En dat heeft u geweten. De Antwerpse amazone brak in 2017 door met Different Waters, maar drie jaar voordien opende ze al eens op Cactus. Toen zagen we een artiest die blaakte van energie en levenslust, en u vroeg om een soulvol ‘yeah’ alsof iedereen in een afgeladen gospelkerk zat. We herinneren ons nog dat er toen een bleekscheterig gereutel uit het publiek opsteeg. Maar aan het eind van de show kon ze het Brugse park tot een veel groter enthousiasme bekeren. ‘Geeft iemand dat meisje eens snel een geweldige begeleidingsgroep? We ruiken internationaal appeal’, schreven we achteraf.

Zaterdag stond ze effectief met zo’n strak orkest in de rug. En u heeft het wéér geweten. ‘My Tomorrow’ klonk als een hiphop-hymne, evenals het onsterfelijke ‘Don’t Care’ of het straatwijze ‘No Way’. In Cactus zagen we rap royalty: Queen C droeg de kroon en lijkt haar troon nog lang niet te hoeven afstaan.

ELLENLANGSTE BINDTEKSTEN: K.ZIA ★★½☆☆

K.ZIA diende als eerste aan te treden rond het middaguur, wat betekende dat het publiek druppelsgewijs toestroomde. Die schaarse opkomst liet de zangeres niet aan d’r hart komen. Al moest haar kennelijk wel wat anders van het hart. Na bijna elke song volgde een ellenlange bindtekst, waarom ze vaag slalomde tussen spiritualiteit, liefdesverdriet, en ‘being frameless’.

Elke song kwam met een context, verduidelijkte ze. Maar waarom de getalenteerde dochter van Zap Mama’s Marie Daulne op die manier steeds weer de vaart uit de set haalde, mag Joost weten. Zelf leek ze niets in het snotje te hebben: na een lauwe reactie uit het publiek, leek ze dat eerder aan een taalbarrière te wijten. Herhaaldelijk spoorde ze het publiek aan om mee te dansen en zingen, maar die verwoede pogingen bleken tevergeefs. Zonde, want het prachtige ‘I Got Your Back’ had zowaar een eerste hoogtepunt van de dag kunnen zijn.

BESTE GEINPONEMS: DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG ★★★☆☆

Het Hollandse hiphopzooitje blijkt vandaag geen knijt aan populariteit te hebben ingeboet, ook niet in Brugge. Alleen, zoals het cliché luidt: De Jeugd wil niet werken. De drie rappers speelden de eerste helft van de set op automatische piloot, waarbij ze vrij luilekker leunden op een indrukwekkend arsenaal hits waar alleen Franz Ferdinand diezelfde dag aan kon tippen.

De dreunende kermisbeats van Bas Bron bleken kattenkruid voor het publiek, maar niet voor Faberyayo, Willie Wartaal en Vjeze Fur. Misschien had die routineuze aanpak te maken met het feit dat de groepsleden hun energie wilden bewaren voor de tweede boeking van de dag? ‘Het is met een zwaar hart dat we nu meteen weer moeten opdonderen’, zei de groep immers na ‘Sterrenstof’ dat vocaal goeddeels door het publiek was overgenomen. ‘We moeten naar een andere plek, die vast minder warm aanvoelt dan dit bad van liefde.’ Van dat laatste was alvast geen woord gelogen. Maar hoewel het publiek joelde en woelde in de moshpit, polste de groep nog stééds pesterig of er in België een belasting bestond op klappen.

Even vroegen we ons af hoe lang deze rotjochies van weleer kunnen blijven wegkomen met puberale ongein en schriele beentjes onder hun short shorts. Maar dan bleek het drietal toch aan spierkracht te winnen en op dreef te komen. De hits bleven ook komen in de tweede helft, maar absurdisme vierde ineens nog méér hoogtij. Willie Wartaal betuigde zijn oprechte liefde aan het publiek, ‘zelfs jullie twee vooraan, die duidelijk huwelijksproblemen hebben, ook van jullie hou ik!’ grinnikt hij. Even later beslist de groep zonder enige aanleiding om ‘Dust in the Wind’ a capella te brengen. Het bleek de absurde opmaat voor een fantastische versie van ‘De Formule’, waarin Vjeze Fur op de handen van het publiek leunde om dan met enige doodsverachting een duik te nemen in het publiek.

Jawel, De Jeugd van Tegenwoordig klonk vunzig en uitbundig, maar laat deze mafketels hun energie alsjebliéft minder goed leren doseren.