ColumnSpinal Serge
‘Hoe een ontmoeting met Prince als een anticlimax kan voelen’
Elke week buigt Serge Simonart, Humo’s eminentste popkenner ten westen van Clement Peerens, zich over muziek van vroeger en nu
Ooit zou ik Prince interviewen in New York. De Waalse fotograaf Etienne Tordoir reisde mee. Oorspronkelijk zouden we twee dagen in New York verblijven. Dat werden er vijf, wat door de grillige prijszetting in de luchtvaartsector goedkoper uitkwam voor de platenfirma.
Vervolgens bleek ons hotel overboekt, doordat in Manhattan die week behalve een geheime showcase van Prince ook de Fashion Week plaatsvond. Fotomodellen hadden het hele Nikko aan Central Park ingepalmd, en dus ook onze kamers. Om ons leed te verzachten beloofde het hotel ons een upgrade naar twee junior suites, maar ook die bleken al geboekt. Twee échte suites dan maar? Helaas, overboekt. Omdat we journalisten waren – hotels denken altijd aan hun pr – parkeerde het management ons dan maar in de presidential suite op de bovenste verdieping.
In mijn deel van die suite bracht ik die dagen leerrijke en op een bepaalde manier ook extreem muzikale momenten door met de verrukkelijke Alexia. Tussen de bedrijven door keken we naar de inktzwarte pudding die over de hele breedte van Central Park op ons afstoof, tot plots duizenden hagelstenen zo groot als pingpongballen op ons kamerbrede raam (16 meter!) knalden. Dat waren we even uit het oog verloren: die dag was de orkaan Floyd aangekondigd.
Die avond gingen we op Broadway naar de onewomanshow van Dame Edna. De al maanden vooraf uitverkochte zaal was halfleeg omdat mensen door Floyd niet in Manhattan waren geraakt. Op weg naar de zaal werden we tot twee keer toe door een wervelwind letterlijk de lucht in gezogen en acht meter verder weer neergezet. Alexia hield er een omgeslagen voet aan over.
Een ander hoogtepunt was de papiermand in één van de badkamers. Het poetsteam had die vergeten te legen, en de vorige bewoner van de presidentiële suite was Bill Gates geweest. Ik heb die papieren doorgenomen, maar begreep niets van de inhoud. Had ik met voorkennis op de beurs miljarden kunnen verdienen als ik ze had bijgehouden?
Of hoe een showcase van en een ontmoeting met Prince als een anticlimax kunnen voelen.
