‘New Long Leg’
‘Hopelijk krijg ik nu geen problemen met de tamponmannen’
Absurd, verwarrend, vol tegenstrijdigheden: wat opgaat voor dit tijdsgewricht, gaat ook op voor de grillige postpunk van Dry Cleaning. ‘New Long Leg’, het debuut van de Londenaars, was in 2021 als een bliksem in ons lockdownbestaan en deed nog meer verlangen naar zweterige liveshows. Twee jaar later speelt Dry Cleaning zo’n zweterige show in Trix – op 1 april, geen grap – met een nieuwe plaat onder de arm. Op ‘Stumpwork’ krijgt het staccato geluid van het debuut tegengewicht van synths, maar blijven de observaties van frontvrouw Florence Shaw droger dan droog. Uit ‘Kwenchy Kups’: ‘Things are shit / But they’re gonna be okay’.
HUMO Dry Cleaning klinkt minder Brits dan pakweg Shame of IDLES. Hoe verklaren jullie dat?
LEWIS MAYNARD (bas) «Simpel: we hebben altijd meer naar Amerikaanse muziek geluisterd dan naar Britse. R.E.M. en The B-52’s: dát waren de bands waarover we het hadden toen we elkaar leerden kennen.»
TOM DOWSE (gitaar) «We zijn ook fans van de vroege Amerikaanse postpunk. Die pastelkleurige muziek van bands als Pylon en The Necessaries, de groep met de jonge Arthur Russell.»
NICK BUXTON (drums) «En The Feelies, natuurlijk: hun song ‘Doin’ It Again’ is erg belangrijk geweest voor ons.»
HUMO Was jullie eerste tournee door de Verenigde Staten daardoor ook iets bijzonders?
DOWSE «Voor het eerst in New York gaan spelen, was voor mij als op bedevaart gaan naar Mekka. ’t Is ook pas als je in New York rondloopt dat je beseft hoe New Yorks de muziek van Sonic Youth en Wu-Tang Clan klinkt.»
HUMO Florence, je haalt je teksten graag uit reclameslogans. Hebben de gigantische billboards in de States ‘Stumpwork’ geïnspireerd?
FLORENCE SHAW (zang) «Ik hoopte dat ze dat zouden doen, maar helaas: om te schrijven is het tourende leven veel te hectisch.
»Ik ben nog altijd een verwoede verzamelaar van slogans en tekstflarden, hoor. Maar ik breid die collectie nu ook weer niet doelbewust uit om er lyrics mee te fabrieken. Nee, mijn onderbewustzijn beslist over mijn teksten.»
HUMO Het vers ‘Do everything and feel nothing’ uit de doorbraaksingle ‘Scratchcard Lanyard’ heb je uit een Tampax-reclame, toch?
SHAW «Ja, en dat is meteen een uitstekend voorbeeld van die onbewuste benadering. Toen ik ‘Scratchcard Lanyard’ schreef, was ik volledig vergeten dat die tekstflard een oude Tampax-slogan was – tot iemand me een foto van zo’n advertentie bezorgde. Hopelijk krijg ik nu geen problemen met de tamponmannen (lacht).»
HUMO Jullie waren allemaal al tien jaar aan het werk toen jullie met Dry Cleaning succes kregen. Hoe is het om pas op je 30ste te debuteren?
DOWSE «Als je jong bent, droom je van avontuur, wil je de wereld rondreizen. Maar vijftien jaar later heb je die gevreesde kantoorjob, een flat, een partner en een hond. Beetje bij beetje is je droom vervangen door de realiteit – er moet brood op de plank. Eerlijk: ik was doodsbang om mijn job als leraar op te geven en die zekerheid te verliezen.»
BUXTON «Aan de andere kant zijn er de vele momenten waarop je beseft: shit, we zijn dit gewoon aan het dóén. Als we in een zaal spelen waar ik zelf ooit een concertganger was – Paradiso in Amsterdam, bijvoorbeeld, waar ik The Mars Volta heb gezien toen ik 18 was – kan ik amper geloven dat ik daar nu zelf de planken mag beklimmen.»
HUMO Florence, helemaal in het begin van Dry Cleaning – bijvoorbeeld tijdens jullie passage in ‘Later... with Jools Holland’ op de BBC – las je je songteksten af van een muziekstandaard, zo nerveus was je. Ben je daar ondertussen van verlost?
SHAW «Ik kon mijn teksten écht niet onthouden. Ik heb mijn geheugen moeten trainen. Ondertussen is die standaard weg. De aanloop naar een concert bezorgt me nog altijd stress, maar dat korte moment op het podium is pure catharsis.»
Dry Cleaning speelt op zaterdag 1 april in Trix in Antwerpen.
