Humo sprak met Noel Gallagher: ‘Ken jij één andere artiest die zijn melkkoe vrijwillig op stal laat?’

Zeventig miljoen verkochte platen. Twintig hits. Twee broers. Eén vete. Dat kan alleen maar Oasis zijn. Terwijl Liam Gallagher (50) uitrust van een lange solotournee en onlangs tweette dat als Manchester City de Champions League wint Oasis dan weer samenkomt, heeft Noel (56) een goeie nieuwe plaat uit, ‘Council Skies’. Integendeel tot our kid Liam, die zweert bij what you see is what you get, vindt Noel nog altijd dat hij iets te bewijzen heeft. Roem en status volstaan niet, hij blijft hunkeren naar avontuur en respect. Dat siert een man van middelbare leeftijd met genoeg geld om een achteloze opmerking als deze te maken: ‘Ik heb geen rijbewijs maar ik heb, geloof ik, nog wel ergens een Rolls-Royce in een garage staan.’

Noel is dezer dagen nuchter. Dat was ooit anders. Een kleine anekdote die de Noel van weleer typeert, op een party.

BASSIST VAN MAROON 5 «Noel Gallagher! Jij bent zo’n grote inspiratie voor mij!»

NOEL GALLAGHER «O ja? Wie ben jij dan wel?»

BASSIST VAN MAROON 5 «Ik ben de bassist van Maroon 5.»

GALLAGHER«Maroon 5? Prulmuziek! Ik wil jou helemaal niet inspireren. Fuck off!»

Drie uur later, op hetzelfde feest.

GALLAGHER «Ben jij hier nu nog?!»

BASSIST VAN MAROON 5 «Euh, ja. Dit is mijn huis.»

‘En het ergste is,’ zegt Noel daar nu over: ‘Het was een prachtig huis. Verdiend met de rommel van Maroon 5! Gerechtigheid bestaat niet.’

De bio bij ‘Who Built the Moon?’ uit 2017, de vorige plaat van Noel Gallagher’s High Flying Birds, besloot: ‘In de annalen van de rock-’n-roll zal Oasis slechts herinnerd worden als de rups die aan Noels vlinder voorafging.’ Dat betwijfel ik. Maar ‘Council Skies’ bewandelt wel de gulden middenweg tussen experimentele songs en klassieke Oasis. Ik geloof trouwens dat een reünie van de legendarische groep voor binnenkort is. Liam tweette over de titeltrack van zijn broers nieuwe plaat: ‘Hoe kan zo’n zure smoel zo’n prachtige song schrijven?’ Noel houdt de boot tot nader order af: ‘Zou jij na een vechtscheiding nog op vakantie gaan met je ex?’

HUMO Dit is ons eerste telefonische interview. John Lennon liet zijn phoners soms doen door roadies uit Liverpool, die toch hetzelfde accent hadden. Wat is het onvoorspelbaarste dat jij ooit hebt gedaan terwijl de journalist dacht dat je één en al oor was?

GALLAGHER «In slaap vallen, tijdens een telefoontje met een Braziliaanse journalist. Geen grap. Liam – mijn broer, we zaten ooit samen in een groepje – maakte er ook een sport van om mijn concentratie te verstoren tijdens zo’n gesprek. En toen ik nog een roadie was van Inspiral Carpets, nog een band uit Manchester, deed ik soms hun phoners: interessanter hebben ze nooit geklonken.»

HUMO De vorige keer heb ik je een set ‘Oblique Strategies’-kaarten van Brian Eno cadeau gedaan, bedoeld om de creativiteit te prikkelen. Heb je ze al gebruikt?

GALLAGHER «Ja, ze liggen altijd paraat in de studio. Ze zijn handig voor een experimenteel project zoals ‘Who Built the Moon?’. David Holmes, de coproducer van die plaat, gaf me ook zulke onverwachte richtlijnen, zoals: ‘Bedenk een gitaarsolo waarop je kunt dansen.’ Of: ‘Schrijf een hit voor Blondie.’

»Het gevaar is dat die inventieve alternatieven een gimmick worden. Dat je anders gaat spelen óm anders te spelen. Soms is de voor de hand liggende aanpak echt wel de beste. Maar je moet wel openstaan voor ongewone benaderingen, anders word je een vadsige zak.»

HUMO David Bowie had één gulden regel in de studio: geen banale bluesriffs. Heb jij er ook één?

GALLAGHER «Het elfde gebod voor al mijn metgezellen is: gij zult niet voor uzelf spelen, gij zult spelen voor de song en de song alleen. Ik wil geen show-offs. Ik hoef niet te weten hoe snel je kunt spelen en hoe zwaar de cursus musicologie in je rugzak weegt. Neem Johnny Marr, die speelt nooit een noot te veel, en hij wil niet per se klinken als de levende legende die we kennen van The Smiths.»

HUMO Op de Engelse radio vertelde je dat Johnny een telefoon heeft waarvan alleen jij het nummer kent: bij wijze van spreken, neem ik aan.

GALLAGHER «Nee, letterlijk. Het is een telefoon in de vorm van een gitaar, onze batphone. Als ik bel, licht dat ding rood op en weet Johnny: Robin heeft Batman nodig. Ik ben niet de bescheidenste mens ter wereld, maar in de studio met Johnny, Paul Weller of Paul McCartney besef ik ten volle: ik ben hier de dankbare snotneus.

»Ik mag Johnny altijd bellen. Hij speelt mee op drie songs van ‘Council Skies’. En Paul Weller is tegenwoordig mijn buurman. Hij springt soms onverwacht binnen en beslist dan zelf op welke song hij meespeelt. Wie ben ik om hem tegen te spreken?»

SPIKE DE SUKKEL

HUMO Is de man met de hanenkam achter de mengtafel in de video van de single ‘Council Skies’ een acteur of écht jouw mixer?

GALLAGHER «Dat is John Robb. Hij is niet mijn mixer, nee, wel een levende legende uit Manchester. Hij zong bij de punkband The Membranes en heeft de term ‘britpop’ bedacht.

»Ik leg graag links met Manchester in wat ik doe. Als ik een excentrieke lokale figuur kan vereeuwigen, zal ik die kans niet laten liggen.»

HUMO In ‘Council Skies’ is de nostalgie naar het Manchester van je jeugd voelbaar. Maar jullie waren toen arm, woonden in een council flat of sociaal appartementje, je vader sloeg je en koos het hazenpad, het leven op straat was gevaarlijk… Ik zou, met andere woorden, niet naar die tijd terugverlangen.

GALLAGHER «Ik heb zelfs oude mensen gekend die terugverlangden naar de Tweede Wereldoorlog. Want toen was er een intimiteit, een solidariteit en een verdraagzaamheid in hun wijk, hun stad, hun kennissenkring, die ze later nooit meer hebben gekend.

»Op de hoes van de -nieuwe plaat zie je trouwens onze instrumenten, opgesteld op de plek waar vroeger de aftrap werd gegeven voor de voetbalwedstrijden in Maine Road, het legendarische stadion van Manchester dat twintig jaar geleden afgebroken is. Heel mijn familie heeft daar gesupporterd, voetbal was de helft van mijn leven. Het nieuwe stadion is fenomenaal, maar het heeft nog geen ziel.

»‘Council Skies’ gaat ook over hoe fatalisme een foute levenshouding is. Je mag je niet laten verpletteren door armoede of sociaal onrecht. Je moet eruit breken. Die song gaat over hoe ik als jongeling van een betere toekomst droomde. Alles is uit die droom voortgevloeid.»

HUMO De nieuwe song ‘Easy Now’ bevat de mooie maar onbegrijpelijke zin: ‘Heavy is the head that wears a hollow crown’.

GALLAGHER «Die zin kwam opeens in me op. Ik begreep hem eerst ook niet, maar ik vond hem te poëtisch om ’m te schrappen. De holle kroon, zo zie ik het nu, slaat op mensen die beroemd worden zonder het te verdienen. Ze worden gekroond, maar hun faam is niet gestoeld op enig talent. Dat geldt, om te beginnen, voor álle realitysterren.

»Toen ik ‘Wonderwall’ schreef in 1995, had ik je ook niet kunnen zeggen wat een ‘wonderwall’ precies was. Maar het vóélde juist: iemand is jouw klankbord, steun en toeverlaat, de reisgenoot op je avonturen – je wonderwall. Een leraar zou misschien gezegd hebben: ‘Dit woord bestaat officieel niet. Schrap het.’ En dát is het verschil tussen school en kunst.

»Hetzelfde geldt voor ‘Council Skies’: ’t is misschien lomp om al die sisklanken vlak na elkaar te moeten uitspreken, maar die titel vat wel perfect het hart van deze plaat.»

HUMO De video van ‘Easy Now’ is mooi, met het meisje dat haar tegenslagen overwint, letterlijk vleugels krijgt en ten hemel stijgt. Heb je spijt van een script dat je ooit hebt afgewezen?

GALLAGHER «In 1997 bood Spike Jonze Oasis zijn diensten aan. Hij kwam met een voorstel voor ‘Stand by Me’: hij zou onze fans filmen, en dan moesten Liam en ik hen als duiveltjes-uit-een doosje verrassen. Het klonk nogal melig. En ik dacht: wat een sukkel, daar horen we nooit meer iets van. Natuurlijk werd hij zes seconden later de hipste filmregisseur op de fucking planeet.»

‘NOEL WAS HIER’

HUMO De meeste van jouw songs lijken op gitaar gecomponeerd. Wat is het ongewoonste instrument dat ooit een goeie Gallagher-song heeft opgeleverd? De panfluit?

GALLAGHER «Fuck off! Een handvol songs heb ik op de mellotron gecomponeerd. ‘If Love is the Law’, bijvoorbeeld, de laatste single van ‘Who Built the Moon?’. En tijdens de pandemie heb ik de lockdowns gebruikt om mijn kreupele pianospel wat bij te schaven.»

HUMO In de nieuwe track ‘Dead to the World’ zing je: ‘Gonna write you a song / It won’t take me long’. Een goeie song is niet per se het product van hard werken?

GALLAGHER «Ik zou het niet mogen zeggen, maar vaak worden de songs waar ik het minst lang aan heb gewerkt de grootste hits. ‘Don’t Look Back in Anger’ rolde er in 1995 uit alsof het niets was. ‘The Dying of the Light’: één dag aan gewerkt. ‘If I Had a Gun’: een halve dag. ‘Slide Away’ en ‘Supersonic’: flitsen van inspiratie, één minuut en de tijd om het idee uit te werken.

»Aan de andere kant: om ‘Rock ‘N’ Roll Star’ min of meer op poten te zetten hadden we weken nodig, en nog eens een maand voor de afwerking. Terwijl dat nummer, als je het hoort, haastwerk lijkt. Een vuller.»

HUMO Gaat ‘Dead to the World’ over een afgesprongen liefdesrelatie of, ruimer, een uitgewist verleden?

GALLAGHER «Alle grootse songs hebben één ding gemeen: hoe precies ze ook zijn, ze laten toch ruimte voor de eigen interpretatie van de luisteraar. In ‘Dead to the World’ zing ik inderdaad over een ex, maar ook over mijn vervlogen jeugd. Over het Manchester van die dagen, dat elk jaar minder tastbaar wordt. Een tijd geleden reed ik langs India House, waar ik begin jaren 90 in een beschimmeld appartementje ‘Definitely Maybe’, onze debuutplaat, volledig gecomponeerd heb. Dat gebouw zal tegen de vlakte gaan, tenzij iemand het beschermt. Voor wie om muziek geeft is die plek toch van historisch belang?

»En in Londen zouden ze een gedenksteen moeten plaatsen in Chiltern Firehouse, want in dat restaurant kom ik bijna elke dag.»

HUMO Zal ik dat weglaten? Anders zul je alleen maar stalkers en paparazzi aantrekken.

GALLAGHER «De paparazzi weten dat al, en stalkers kunnen maar beter tegen een stootje. Niet zo lang geleden was daar overigens een jonge vrouw die níét wist wie ik was (grinnikt).»

HUMO Onlangs vertelde iemand aan een jonge gast dat de jongens van U2 ooit bang waren dat ze het niet zouden maken. ‘En, hébben ze het gemaakt?’ vroeg die jongen. Wat vind je daarvan?

GALLAGHER «Onthutsend. En vanzelfsprekend. Ik schat dat minstens 5 miljard mensen nog nooit van The Beatles hebben gehoord. Maar dat maakt hen voor mij niet minder magisch.»

GALLAGHER/SIMONART

HUMO Even terzijde, voor tien punten: van welke legendarische groep is deze intro? (Ik speel hem op gitaar)

GALLAGHER «Euh… ABBA? Nee, Aerosmith!»

HUMO Fout, ik heb hem zelf verzonnen. Maar hoe zou het nu verder kunnen gaan? Vul eens aan.

GALLAGHER «Speel ’m nog eens? Mmm… Dat is tegelijk een riff en een groove. Ik denk dat je erop moet rappen.

»Wacht, is dit een sluwe poging om een Gallagher/Simonart-credit te forceren, zodat je eindelijk de ruïne die jij je huis noemt af kunt betalen?!»

HUMO De opbrengst mag naar een goed doel. Jij componeert nooit in duo, à la Lennon/McCartney, maar je hebt wel een gedeelde credit met Stevie Wonder.

GALLAGHER «Stevie vond dat ‘Step Out’ (de B-kant van ‘Don’t Look Back in Anger’, red.) wat te dicht bij zijn ‘Uptight’ had gelegen, en dat ik hem dus geld verschuldigd was. Fair enough. Die credit was me dat wel waard.»

HUMO Heb je zelf songs geschreven die begonnen zijn als intro’s?

GALLAGHER «Ongetwijfeld. ‘Fuckin’ in the Bushes’, denk ik. ‘Wonderwall’, ‘Supersonic’, ‘Champagne Supernova’, ‘Up in the Sky’: de intro is de song, of toch ongeveer.»

HUMO Je hebt al eens verzucht dat je af wilt van de ‘parka mob’, de Oasis-fans van het eerste uur.

GALLAGHER «Dat heb ik zo niet gezegd. Ik ben trots op Oasis én op het legertje van oude getrouwen die al die gekte met ons hebben beleefd. Het was fan-tas-tisch.

»In de documentaire over onze concerten in Knebworth, in augustus 1996, zie je mij tot vervelens toe roepen, zot van glorie en drank: ‘Wij schrijven vandaag geschiedenis! En jullie schrijven mee!’ En zo was het ook: 125.000 passionele muziekliefhebbers, voor het laatst samen in het pre-gsm-tijdperk. Op die beelden is iedereen tot de laatste man in het moment, niemand filmt of stuurt berichten. Dat is sindsdien nooit meer vertoond.

»Maar ik wil geen nostalgieact zijn. En dat kan ik bewijzen: ken jij één andere artiest die vrijwillig en consequent zijn melkkoe op stal laat?»

HUMO Led Zeppelin!

GALLAGHER «Oké, eentje dan. En bij hen spelen ook andere redenen mee. Live speel ik nog altijd een handvol Oasis-tracks, maar ik wil blijven evolueren. Ik wil de hele regenboog, niet één kleur.»

HUMO Welke karaktertrek is voor een artiest tegelijk een troef en een achilleshiel?

GALLAGHER «Ik ben verschrikkelijk ongeduldig. Da’s goed, want daardoor verveel ik me snel en ben ik altijd op zoek naar nieuwe impulsen die het boeiend houden. Het nadeel ondervind ik wanneer ik iets moet afwerken: de sleur daarvan maakt me hoorndol.»

SNOWASIS

HUMO In september kom je met ‘Council Skies’ naar Stekene. Heel wat artiesten laten hun fans nu tegen betaling de soundcheck bijwonen, maar daar doe jij niet aan mee.

GALLAGHER «Ik zie de meerwaarde niet. Ik heb genoeg geld. En als ik de bassist een veeg uit de pan geef, hoeft daar geen publiek bij te zijn.»

HUMO Wie zou je zelf graag zien soundchecken, desnoods voor grof geld?

GALLAGHER «Neil Young. Als ik mee mag spelen én als hij rekening houdt met mijn aanwijzigingen (grinnikt). Nee, serieus: Neil Young is zowat de enige artiest van wie ik nog onder de indruk ben. Hij is erin geslaagd een zekere mystiek te bewaren. Zelfs als ervaren muzikant heb je niet de indruk dat je alles van hem weet, of niets meer van hem kunt leren.»

HUMO Eind 2021 verscheen de leuke kop ‘Snowasis’ in de Britse pers, nadat de covergroep Noasis samen met een stel gasten ingesneeuwd was geraakt in een hotel in Tan Hill Inn in Yorkshire. Heb je zelf ooit een tributeband gezien?

GALLAGHER «Ja, datzelfde Noasis, lang geleden. Ze waren goed. Paul McCartney vroeg me ooit: ‘Stoort het je niet dat je je eigen groep nooit live kunt zien?’ Waarop ik natuurlijk zei: ‘Ja, maar jij zat in The Beatles, voor jou moet dat nog frustrerender geweest zijn.’ Een tributeband is natuurlijk the next best thing. En toch had ik bij Noasis geen moment het gevoel dat ik naar mezelf stond te kijken, of dat ze onze impact en uitstraling zelfs maar benaderden.»

HUMO Ik ging onlangs naar Rumours of Fleetwood Mac kijken. Ik vond het oersaai, ook al was hun set een perfect gespeelde kopie van het origineel.

GALLAGHER «Zo’n tributeact is als een liveversie van artificiële intelligentie. Daarom zal AI nooit de échte creativiteit vervangen. En daarom zal pakweg een hologram nooit dezelfde reacties kunnen ontlokken als een échte artiest. Mensen voelen alleen emoties bij de oprechte emoties van andere mensen. We hebben een ingebouwde bullshitmeter die ons vertelt: dit is niet authentiek.»

HUMO Op YouTube heeft iemand een clip gepost waarin hij beweert dat ‘Council Skies’ het product is van AI.

GALLAGHER«Echt? Wel, ik moet hem tegenspreken: die plaat is gemaakt door een charismatische man uit -Manchester.

»Er is ook een hele reeks video’s van mensen die beweren dat zij hebben ontdekt wie de Sally uit ‘Don’t Look Back in Anger’ is, enzovoort. Vast amusant, maar ik hoef die bollocks niet te zien. Het leven is te kort.»

HUMO Mag ik een paar anekdotes checken die jou, als ze kloppen, typeren? Toen op 11 september 2001 de vliegtuigen van Al Qaeda zich in de Twin Towers in New York boorden, was jij aan het repeteren. Je onderbrak de repetitie niet.

GALLAGHER «Klopt. Waarom zou ik? Muziek gaat voor alles.»

HUMO Je hebt een hekel aan Kerstmis: grappig, voor een man die Noel heet.

GALLAGHER «Klopt.»

HUMO Toen je zoon gitaar begon te spelen, zei je tegen hem: ‘Er is in deze familie maar plaats voor één rockster!’

GALLAGHER «Klopt níét. Dat heb ik tegen een radiopresentator gezegd, niet tegen mijn zoon. Sonny heeft een tijdje geleden zijn eerste concert gespeeld, op school. Een nummer van T. -Rex. Hij was goed. Ik ben trots op hem.»

HUMO ‘Ik heb nog nooit een hotelkamer aan diggelen geslagen.’

GALLAGHER «Klopt. Vandalisme is niet rock-’n-roll, het gaat om de muziek. Dat was een eeuwig twistpunt tussen mij en de zanger van Oasis. Ik vond: speel eerst een schitterend concert en bezat je daarna, niet omgekeerd.»

48 UUR WAKKER

HUMO Jouw sympathieke arrogantie doet een onwrikbaar zelfvertrouwen vermoeden. Maar was er ooit een barst in dat harnas? Heb je ooit gedacht: opletten, die nieuwe groep kan onze kroon stelen?

GALLAGHER «Toen we met Oasis onze laatste Amerikaanse tournee afwerkten, in 2001 met The Black Crowes in het voorprogramma, hoorde ik iets waaien over een nieuw groepje dat verbijsterend goed zou zijn. Op een vrije dag heb ik speciaal vier uur gereisd om ergens in een kleine club The Strokes te zien. En ja, ik vond hen geweldig. Ze hadden exact de juiste mix van attitude en talent. Maar waar zijn ze nu?

»Er waren ook groepen die ik briljant vond maar waarvan ik zeker was dat ze geen bedreiging vormden wegens te verschillend. Radiohead, bijvoorbeeld.»

HUMO De voorbije jaren heb je op muzikaal vlak zelf stevig geëxperimenteerd. Heb je ooit iets extreems uitgeprobeerd, gewoon om te zien welk effect het had op je creativiteit? Een week lang alleen Mexicaans eten, bijvoorbeeld?

GALLAGHER «Da’s wel héél extreem (lacht). Toen we met Oasis ‘Be Here Now’ opnamen, midden in onze cocaïneperiode, vond onze manager het een goed idee om voor dag en dauw een opnamesessie in te plannen, nadat ik bijna 48 uur lang aan de zwier was gegaan. Dat experimentje heeft niets opgeleverd. Het resultaat klonk alsof ik 48 uur wakker was gebleven (lacht).»

HUMO Roger Waters heeft Zopas ‘The Dark Side of the Moon’ van Pink Floyd ‘herwerkt’. Zat jij daar op te wachten?

GALLAGHER «Nee. Maar ik hou enorm veel van Pink Floyd, en zelfs van Rogers megalomanie. En ‘Dark Side’ is grotendeels zijn plaat, dus het staat hem vrij ermee te doen wat hij wil.

»Van mijn eigen klassiekers blijf ik liever af. Misschien maak ik ooit een uitzondering voor ‘(What’s the Story) Morning Glory?’, de tweede plaat van Oasis: de mix is fookin’ vreselijk. Rommelig en flets.»

HUMO Robert Smith van The Cure heeft ‘Pretty Boy’, de eerste single van ‘Council Skies’, geremixt: nooit gedacht dat jullie voeling met elkaar hadden.

GALLAGHER «Ik was een grote fan van The Cure toen ik opgroeide. Ik heb ze pas nog live gezien: schitterend concert. En Roberts remix is op en top The Cure. Ik moet hem nog fatsoenlijk ontmoeten, voor die remix hebben we vooral gemaild.»

HUMO De luxe-editie van ‘Council Skies’ bevat een cover van ‘Mind Games’ van John Lennon. Als een componist zoals jij zo’n song opneemt, ontdek je dan pas hoe hij het deed?

GALLAGHER «Ja. Toen Paul Weller een paar jaar geleden met mijn band meespeelde, deden we twee songs van The Jam: ‘Pretty Green’ en ‘A Town Called Malice’. Natuurlijk had ik die songs al een miljoen keer beluisterd, en toch begréép ik ze pas toen ik ze voor die concerten leerde spelen en ze live meezong. Nu is mijn bewondering voor Paul nog groter.»

HUMO Heb je iets geleerd uit covers van jouw songs?

GALLAGHER «Ryan Adams heeft een mooie versie gemaakt van ‘Wonderwall’. Ik was omvergeblazen. Ik had zelfs het gevoel dat hij op iets was gestoten, een soort absolute waarheid, waarnaar ik zelf op zoek was. Dat geldt voor wel meer songs: er schuilt vaak nog een tweede song onder de eerste.

»Onlangs speelde een meisje me ‘Idler’s Dream’ van Oasis voor, een obscuur B-kantje van een oude Oasis-single (‘The Hindu Times uit 2002, red.). Ze was de eerste, in al die jaren tijd, die me over die song aangesproken heeft. Dat pakte me. (Komt hoorbaar dichter bij de microfoon) Maar voor iedereen bij me komt slijmen door obscure B-kantjes te roemen: dat werkt maar één keer.»

DE HOES IS BETER

HUMO In Engeland ben je ambassadeur van Record Store Day. Heb je in je jonge jaren, toen je nog arm was, in een platenwinkel ooit platen permanent geleend?

GALLAGHER (lacht) «Niet dat ik me kan herinneren. Ik was een vinylfanaat en elpees zijn vrij groot, dus lastig om te stelen. En ik vond – en vind – principieel dat je voor muziek moet betalen. Ik heb me soms geschaamd omdat ik voor zo weinig geld zoveel prachtige muziek kreeg die zo’n enorme invloed had op mijn levenskwaliteit.

»De eerste plaat die ik kocht was ‘The Joshua Tree’ van U2. Op cassette! En ik kan nog zo het beeld oproepen van het moment waarop ik met mijn zuurverdiende spaarcentjes de plaat van Fleetwood Mac kocht waarop ‘Oh Well’ stond (‘Then Play On’ uit 1969, red.). Die heb ik grijsgedraaid.

»Ik herinner me ook nog dat ik platen kocht louter op basis van de hoes. Een artiest die zoveel aandacht besteedt aan detail, zo redeneerde ik, moet wel bijzonder zijn. Dat viel vaak zwaar tegen (lacht). The Grateful Dead, bijvoorbeeld: knappe hoezen, maar de muziek was shit.»

HUMO Met welke afgeleide van je muziek heb je de voorbije jaren het meeste verdiend?

GALLAGHER «In Engeland loopt een campagne van de verzekeraar Halifax, met een clip waarin ‘Stand by Me’ wordt gebruikt. De slogan van Halifax is: ‘It’s a people thing.’ Die campagne loopt al drie jaar, dus dat tikt lekker aan. It’s a wonderful thing.»

HUMO Zelf ben je verzekerd bij de concurrentie?

GALLAGHER «Natuurlijk.»

‘Council Skies’ verschijnt op 2/6 bij Sour Mash Records.

Noel Gallagher’s High Flying Birds speelt op 2/9 op Crammerock in Stekene.