'Ik ken de dieptepunten van het leven maar al te goed’

Wat gebeurt er als een knul die populair is vanwege z'n rauwe rocksongs over drank en depressie opeens vader wordt? Archy Marshall (25) van King Krule, wiens '6 Feet Beneath the Moon' door Humo tot één van de beste platen van het vorige decennium werd uitgeroepen, kreeg z'n dochtertje Marina in maart 2019. Een jaar later verschijnt zijn derde plaat, 'Man Alive!', waarop de Londenaar zijn destructieve levensstijl achter zich probeert te laten. 'Ik móést beter worden zodat ik mijn kindje een beter leven kon schenken.'

Het is halféén 's middags en Archy Marshall is net wakker. Hij zit onderuitgezakt in een verlaten achterkamer van het Parijse hotel waar hij verblijft, met een oranje zonnebril en een gouden sjaal aan.

ARCHY MARSHALL (wrijft in de ogen) «Ik zou me toch beter voelen als ik iets kon eten. Ik had iemand van mijn promoteam om een tuna and sweet corn sandwich gestuurd, maar ze is teruggekeerd met een broodje met tonijn en ei: zo eten de Parijzenaars dat blijkbaar. Verschrikkelijk! Moet jij die rotzooi hebben?»

HUMO Nee, dank je. Ik ben nog aan het bekomen van een bordje verdacht smakende scampi's gisteren.

MARSHALL (lacht) «Daarom maak ik er een regel van om nooit scampi's of iets wat daarop lijkt te eten. Iedereen in mijn entourage kent de shrimp rule en weet dat ze me dat nooit moeten voorschotelen. Ik ben erg gevoelig als het op eten aankomt. Als ik ook maar iets bedenkelijks binnenkrijg - en op tournee gebeurt dat vaak - krijg ik meteen migraine en weet ik: dit komt binnen het uur naar boven of naar beneden.»

HUMO Snel over naar heuglijker dingen: proficiat met je nieuwe plaat én je nieuwe dochter.

MARSHALL «Bedankt. Ik zal 'Man Alive!' altijd herinneren als de plaat die ik maakte toen ik Marina kreeg. Ik wilde eigenlijk alles af hebben vóór haar geboorte, maar uiteindelijk heb ik na de grote dag nog een half jaar aan de songs zitten sleutelen.»

HUMO De titel klinkt optimistisch en in veel songs lijk je de donkerte van je eerdere werk achter je te hebben gelaten. Mag ik dit je meest hoopvolle plaat noemen?

MARSHALL (denkt na) «Op de middelbare school deelde onze leerkracht een gedicht uit: 'The Flea' van John Donne. Hij vroeg ons om er onze eigen interpretatie van te geven. Ik las en herlas dat gedicht en raakte steeds ontroerder door de woorden. Opeens vond ik school zelfs boeiend! De leraar luisterde naar al onze verklaringen en zei dan: 'Goed geprobeerd, kinderen, maar jullie zitten er allemaal naast.' Hij legde vervolgens uit wat de schrijver werkelijk bedoeld had, en ik raakte meteen al mijn interesse weer kwijt.

»Ik vertel je dit omdat ik sindsdien iedereen de vrijheid van zijn eigen interpretatie gun. Ik wéét waar mijn platen over gaan, maar ik hou ervan dat mensen mijn muziek op hún manier begrijpen. Als jij vindt dat ik een hoopvolle plaat heb gemaakt, dan is dat prima. Al zegt dat meer over jou dan over mij, want ik vind 'Man Alive!' zeer donker: ik heb veel van die songs geschreven toen ik er helemaal door zat.»

HUMO Zoals 'Stoned Again'? 'Born, another fucking junkie / Torn apart, I was belittled and small / I'm stoned again'.

MARSHALL «Precies. Ik heb die song geschreven met Hypno Disk, een zijproject met mijn broer Jack en mijn rechterhand Ignacio Salvadores, een saxofonist uit Argentinië die ik heb leren kennen toen ik hem zag spelen onder een brug in Londen. 'Stoned Again' was een jam waarin Ignacio blies op z'n sax en ik op m'n klarinet. Ik zong spontaan wat woorden. Pas toen ik naar de opname luisterde, besefte ik dat ik een song over mijn woelige jeugd had geschreven. Ik zing er over het park dicht bij mijn moeders huis: op mijn 10de ging ik er mijn hondje uitlaten, enkele jaren later zat ik er wiet te roken zodat ik even mijn miserie kon vergeten.

»Ik ben beginnen te roken en drinken uit verveling. Waar ik ben opgegroeid in Zuid-Londen, viel niets te doen, zeker niet in de winter. Mijn vrienden bezochten na hun werkuren de pub en ik ging mee. Drinken werd een gewoonte. Pas toen Charlotte (Patmore, de partner van Marshall, red.) me vertelde dat ze zwanger was, vond ik de kracht om me uit de spiraal van drank en depressie te sleuren. Ik wist niet eens dat ik zo sterk kon zijn. Maar ik móést beter worden zodat ik mijn kindje een beter leven kon schenken. Ik ben mijn dochter dankbaar voor de verandering die zij heeft gebracht, want mijn levensstijl maakte mij niet gelukkig. Ik grijp nog maar zelden naar de fles en voel me goed. Tot op het punt dat ik me zelfs stoor aan mijn gedrag in bepaalde songs op de nieuwe plaat. Niet dat ik iets zou veranderen aan het verleden, want anders was ik nooit tot op dit punt gekomen.»

HUMO Heb je altijd vader willen worden?

MARSHALL «Ja. Ik omring me graag met dierbaren en er is niemand die ik ooit zo graag zal zien of die mij ooit zo graag zal zien als Marina. Ik zie het leven als een reeks uitdagingen, en vader worden is één van de grootste uitdagingen die je kunt aangaan.»

HUMO 'Such a funny life I lead,' zing je keer op keer in 'Energy Fleets'. Waarom?

MARSHALL «Omdat ik een grappig leventje leid. Gisteren in Londen, vandaag in Parijs, en straks vertrek ik weer. Het ene moment ligt er maïs op mijn broodje met tonijn, het andere moment moet ik het doen met een in stukken gehakt ei, begot (lacht). Het artiestenleven voelt vaak surreëel aan. Er zijn veel momenten waarop ik denk: hoe ben ik nu in godsnaam hier beland? Hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het heb met het ongegronde van deze levensstijl.»

HUMO Het is praktisch onmogelijk om een artikel over jou te vinden waarin niet één vermelding over jouw leeftijd wordt gemaakt. Je schreef dan ook je hit 'Easy Easy' op je 14de. Maar nu ben je 25 én vader.

MARSHALL «Nu moeten jullie daar wel mee stoppen, hè (lacht). Ik ben zeer blij dat ik niet voor de honderdste keer moet antwoorden op de vraag: 'Je bent zo jong, hoe schrijf je dan songs als een dronken vent van 50?' Weet ik veel!

»Ik vond 25 een mooie leeftijd om een kind te krijgen. Als Marina 25 is dan ben ik 50, dat klinkt mooi. Maar eigenlijk sta ik niet stil bij mijn leeftijd. Ik voel me geen 25, net zoals ik me nog steeds niet volwassen zou noemen. Niemand wordt ooit volwassen, dat is gewoon een concept voor kinderen zodat ze begrijpen naar wie ze moeten luisteren. Niemand stopt met groeien, maar de richting van je ontwikkeling kies je wel zelf: je kunt vooruit en achteruit. Dan weet ik welke kant ik op wil.»

WIRWAR VAN KABELS

HUMO Waar luisterde je naar terwijl je 'Man Alive!' maakte?

MARSHALL «Ik haat die vraag zo verdomd hard. Ik kan onmogelijk alles opsommen. Dan is het interview afgelopen en denk ik: shit, ik heb die en die en die artiest vergeten.»

HUMO Ik vraag het omdat jij speciaal voor de albumrelease een Spotify-playlist in elkaar hebt gebokst met enkele liedjes die je tijdens het schrijven hebben geïnspireerd. De afspeellijst heeft intussen al meer dan tienduizend volgers.

MARSHALL (kijkt verbaasd) «Waar heb je het over? Ik heb niet eens een Spotify-profiel. (Wijst naar een tafel iets verderop, waar zijn promoteam zit) Zíj hebben dat gedaan, de fuckers! Ze moeten eerdere interviews hebben nagelezen en een playlist hebben gemaakt van de liedjes waar ik over sprak. Wat staat er zoal in?»

HUMO 'Imagine' van John Lennon.

MARSHALL (lacht) «Je moet natuurlijk mijn zorgvuldig samengestelde playlist volgen om díé song te leren kennen.

»Ik weet waarom 'Imagine' die lijst heeft gehaald. Ik mocht ooit eens plaatjes draaien voor de radio en ik koos voor een demoversie van dat nummer. Lennon zingt het lied veel lager, maar de pianoakkoorden en de basismelodie staan er al. Na een strofe en een refrein stopt hij even met spelen en zegt-ie achteloos: 'Ja, ik denk dat dit een prima nummer is.' Schitterend!»

HUMO Je had het daarnet over Hypno Disk. Je hebt nog een aantal andere zijprojecten: Archy Marshall, Zoo Kid, DJ JD Sports, Edgar the Beatmaker en - niet te vergeten - Edgar the Breathtaker.

MARSHALL «Ik vind het bevrijdend om, naast King Krule, ook een paar hobby-groepjes te hebben. Met een band als Hypno Disk is het niet de bedoeling om ooit een plaat uit te brengen. Er is geen label dat de muziek verkocht moet krijgen en geen journalist die zijn mening erover op papier zal zetten. Zulke projecten herinneren me eraan dat muziek maken in de eerste plaats fun moet zijn.»

HUMO Je doet zowat alles zelf in de studio: van de gitaar en de bas over de drums tot de synthesizers.

MARSHALL «Ik vind het belangrijk om me alles van een song eigen te maken. In de begindagen nam ik op in mijn slaapkamer in mijn moeders huis. Mijn studiootje werkte een beetje als mijn brein: het was een wirwar van kabels, sommige liepen over je hoofd en andere onder je kont. Mijn makker Jamie Isaac (een singer-songwriter die net als King Krule op de befaamde BRIT School in Londen zat, red.) kwam destijds geregeld op bezoek: hij is een meesterlijke producer en werd helemaal gek van mijn opstelling. Niemand kon erin werken behalve ik. Toen ik vijf jaar geleden geen inspiratie meer had, ben ik mij beginnen te verdiepen in de techniek van een professionele studio. Ik werd beter en beter in het correct manipuleren van instrumenten en geluiden. Daar is 'The Ooz', mijn vorige plaat, het resultaat van. Ik vond het heerlijk om ook de studio te gebruiken om mijn stempel op een lied te drukken.»

HUMO Je beheerst veel instrumenten, maar staat gewoonlijk op het podium met je gitaar. Omdat dat er het coolst uitziet?

MARSHALL «Wel, ja (lacht). Ik zit niet graag neer als ik optreed en rechtstaand keyboard spelen ziet er niet uit. Ik hou van de look van een gitaar. Maar dat is eigenlijk niet de hoofdreden. De gitaar is gewoon mijn instrument. Mijn gitaar is m'n beste vriend: ik spendeer met niemand zoveel tijd als met hem. Het is een relatie van liefde en soms haat. They get smashed up now and then.»

HUMO Heb je een favoriet gitaarakkoord?

MARSHALL (enthousiast) «Jazeker! Maar ik weet niet hoe het heet. De noten doen er eigenlijk niet toe, het draait allemaal rond de vorm. Wacht, ik zal het tekenen. (Haalt een stift uit zijn borstzak en schrijft - van de bas-snaar naar de hoogste - 5, 5, 4, 6, 0, 0) De middelste snaren vormen je akkoord. De twee hoogste snaren laat je gewoon weergalmen, voor het kabaal. En de bas brengt de magie. Ik heb al veel songs geschreven met dat akkoord, 'Stoned Again' bijvoorbeeld, terwijl niemand anders het ooit speelt. Ik zou beter een patent aanvragen.»

GRAVEN IN JEZELF

HUMO In 2010 bracht je jouw allereerste single uit: 'Out Getting Ribs'. Exemplaren in nieuwstaat worden tegenwoordig voor meer dan 200 euro verkocht.

MARSHALL «Absurd. En ik heb niet eens zelf een exemplaar liggen (lacht). Ik moet dringend mijn eigen platen eens aanschaffen.

»Ik snap verzamelaars wel. Ik heb zelf veel exclusieve releases in mijn kast waar ik veel geld voor heb neergelegd. Ik koop ze zo vaak mogelijk in het dubbel, want ik ben zeer slordig en zorg niet goed voor mijn materiaal. Je wilt nu weten aan welke platen ik denk, zeker?»

HUMO Ik gok op eentje van John Lennon, of misschien wel van de nog veel obscuurdere groep The Beatles.

MARSHALL «Shut up. Ik ben een beetje bezitterig over mijn ontdekkingen, ik hou ze graag voor mezelf. Maar ik zal er eentje verklappen: 'Love Lost' van The Four Freshmen uit 1959 is één van mijn verborgen parels. Ik hou ervan om die plaat te samplen!»

HUMO Dankzij grondig onderzoek van enkele fans leerde ik dat jouw leadsingle '(Don't Let the Dragon) Draag On' een referentie is aan 'Adventure Time', een cultreeks van Cartoon Network.

MARSHALL «Klopt! Charlotte en ik hebben uren en uren naar 'Adventure Time' gekeken, terwijl we probeerden om de verschillende verhaallijnen met elkaar te verbinden. In een aflevering uit het vijfde seizoen zegt Jake: 'Don't let the dragon drag on, man!' Ik vind dat een geweldige zin, en bovendien wilde ik 'Adventure Time' eren. Die reeks betekent veel voor me. Ik heb een periode gehad waarin ik niets anders wilde doen dan louter in de zetel hangen en naar 'Adventure Time' kijken.»

HUMO De eerste woorden van het nummer zijn: 'I hang my head for those who ain't been held too close in times of pain.'

MARSHALL «Ik schreef dat lied in een verduisterde kamer, met slechts een streepje licht dat door de gordijnen kwam. Zo voelde ik me ook. Ik was verdwaald, verloren in een depressie waar ik maar niet uit raakte. En ik voelde me niet ondersteund. Ik kreeg van niemand het antwoord. Daarom schreef ik dat lied. Ik weet niet wat ik daar nog aan moet toevoegen, het zit allemaal in de tekst.»

HUMO Heb je dat antwoord uiteindelijk gevonden?

MARSHALL «Nee. Al denk ik niet dat een depressie met één antwoord kan worden opgelost. Je moet diep graven in jezelf (wordt stil).»

HUMO Wat bedoel je daarmee?

MARSHALL (kijkt weg) «Ik weet het niet. Niets, denk ik.»

HUMO Oké. Je hebt een trouwe fanbasis die online zeer actief is. Eén van hen schreef op sociale media: 'Ik ben ladderzat en verdomme, King Krule is zo belangrijk in mijn leven.'

MARSHALL (lacht) «Zo krijg ik ze wel vaker. Ik ben vaak verrast over de verhalen die fans me vertellen: ze leggen me uit hoe mijn muziek hen door een donkere periode heeft gesleurd. En ik snap hen, want ik ken de dieptepunten van het leven maar al te goed. Ik denk dat ik daarom zulke emotionele reacties uitlok: omdat ik oprecht schrijf over mijn eigen pijn. Als ik mezelf zou moeten analyseren, zou ik zeggen dat het me goed doet om zaken te uiten aan de hand van een lied. En wanneer je eerlijk bent, dan zullen er altijd mensen zijn die zich in je herkennen.

»Ik ben eigenlijk zeer blij met 'Man Alive!'. Mijn vorige plaat duurde iets langer dan een uur, waardoor ik de ruimte had voor al mijn uitspattingen. Deze plaat duurt 40 minuten en klopt beter als geheel: 'Man Alive!' start agressief, vindt daarna de rust en wordt op het eind zelfs hartverwarmend. Ik sprak veel met jou over de miserie waar ik door heb moeten ploeteren, maar ik voel me wel degelijk beter nu.»

HUMO Het verhaal van King Krule krijgt dan toch een happy end?

MARSHALL «Ik hoop het.»

'Man Alive!' verschijnt op 21 februari bij XL Recordings.
King Krule staat op 3 maart in de AB, het concert is uitverkocht.