‘Ik kreeg een kus en dacht: ‘Wat doe jij nu?’ Dat voelde superinvasief aan’

Uma Chine, finalist van Humo’s Rock Rally in het vermaledijde jaar 2020, heeft met ‘Changes’ zijn tweede langspeler klaar. Een release die kracht had moeten worden bijgezet met een concert in de Gentse Handelsbeurs, dat om God weet welke reden werd verplaatst naar oktober. Omdat de repetitiedagen al waren vastgelegd, maakt de groep dan maar gebruik van de N9 in Eeklo om aan nieuw materiaal te werken. Humo ging een kijkje nemen en nam frontvrouw Nele De Gussem apart. ‘Het was superonverantwoord, achteraf bekeken.’

HUMO Hebben jullie overwogen om het releaseconcert te streamen?

NELE DE GUSSEM «Het is ons aangeboden geweest door de Handelsbeurs, en het had in de beste omstandigheden en met de beste mensen en middelen kunnen plaatsvinden, maar we hebben ervoor bedankt om de simpele reden dat ik mijn buik vol heb van al die streams. We gebruiken de repetitietijd nu om nieuwe muziek te schrijven, voor het eerst met z’n allen samen. Tot nog toe kwamen de songs uitsluitend van mij. Ik miste de anderen, en de eenzaamheid begon bij iedereen te wegen. We hadden zin om elkaar te zien.»

HUMO Heeft het al iets opgeleverd?

DE GUSSEM «Weinig (lacht). We zijn echt van nul begonnen, gewoon samengekomen en beginnen te spelen: cirkels van ritmes, toonaarden uitproberen, experimenteren. Muzikale spelletjes spelen, bijna. Twee weken geleden heb ik de tijd genomen om een paar uur te luisteren naar wat we allemaal al hadden opgenomen: redelijk heftige shit, en veel chaos vooral. Om heel eerlijk te zijn: het heeft nog geen enkel nummer opgeleverd. Het was leuk, maar we gaan toch beter wat meer nadenken over structuren en zo.»

HUMO Heb je Uma Chine ooit gedefinieerd voor jezelf?

DE GUSSEM «Het heeft zichzelf gedefinieerd op het moment dat ik Rana en Sherien erbij haalde. Vanaf dan werd het… vocal heavier. Zij doen geen backings, we zijn een groep met drie leadzangeressen. De andere muzikanten hebben een jazzachtergrond: we gebruiken het concept van de popmuziek maar maken er ons eigen ding van.»

HUMO Je hebt ooit in Billie King gezeten, het groepje met Tine Reymer en Isolde Lasoen.

DE GUSSEM (lacht) «Toen ik 17 was, vijftien jaar geleden. In Humo stond er een zoekertje: ‘Billie King zoekt gitariste.’ Tom Pintens is toen nog bij mij thuis in de slaapkamer komen luisteren of het goed genoeg was. Later heb ik bij Maya’s Moving Castle gespeeld, lang bij Future Old People Are Wizards, en nu speel ik nog synthesizer bij BRNS. Bij Uma Chine speel ik voornamelijk gitaar, maar ik zou liever alleen zingen – schrijven, producen en zingen. Ik voel dat die gitaar aan mijn lijf mij fysiek tegenhoudt. Het voelt stroef aan.»

HUMO Wat heb je het afgelopen jaar gedaan?

DE GUSSEM «In het voorjaar van 2020 hebben we een DIY-tour gedaan, een aantal concerten in Duitsland, en twee in Zwitserland. Hoe zuidelijker we gingen, en hoe dichter we bij Italië kwamen, hoe meer we voelden dat er werkelijk iets aan de hand was. In Zwitserland kregen we voor het eerst een elleboog in plaats van een hand. Het eerste concert is gewoon doorgegaan, tijdens de soundcheck voor het tweede kregen we ineens de melding: ‘Ruim jullie gerief maar op, het zal niks worden.’ Uiteindelijk hebben we toch nog mogen spelen, voor veel volk – superonverantwoord, achteraf bekeken – en na de show nog een dik feest gehouden ook.

»’s Anderendaags hadden we moeten spelen op de halve finale van Humo’s Rock Rally, maar die was dan al geannuleerd. Wisten wij veel dat we meer dan een jaar niet meer voor een publiek zouden staan. Absurd ook hoe snel je dingen gewoon wordt. Twee weken geleden had ik in Brussel afgesproken met iemand voor wie ik misschien iets ga inzingen, en die gaf mij ter begroeting een kus. Ik dacht: ‘Wat doe jij nu?’ Dat voelde superinvasief aan.

»Na Zwitserland heb ik dan thuis in mijn eentje mijn vocals voor de plaat opgenomen, de rest was allemaal al klaar. Dat was… vree mottig. Normaal is het een wisselwerking met Peter, onze livemixer die mee de plaat geproducet heeft, maar nu was ik helemaal op mezelf aangewezen. Het werd een eindeloos proces van zingen en naar jezelf luisteren: op een bepaald moment ben ik echt beginnen te flippen. Ik ben een week gestopt en opnieuw begonnen. Het heeft veel langer geduurd dan normaal, maar het staat erop.

»En verder lees ik ongelooflijk veel. Ik ben nu bezig in ‘Breasts and Eggs’ van Mieko Kawakami. Een aanrader. Het gaat over twee zussen.»

HUMO Heb jij een zus?

DE GUSSEM «Nee, maar ik werk blijkbaar wel graag met zussen. Onze laatste plaat hebben we opgenomen met Sietske en Jolke, twee Antwerpse zussen. Stond ik daar met aan de ene kant Rana en Sherien, en aan de andere Sietske en Jolke. En ik dacht: tiens (lacht).»

HUMO Rana en Sherien zijn tweelingzussen.

DE GUSSEM «Ja. En ze hebben nog vier zussen, die ook allemaal zingen.»

HUMO Leef jij van de muziek?

DE GUSSEM «Ik geef nog gitaarles, twee avonden in de week. Daar ben ik nu uiteraard erg blij om. Twee mensen in de groep hebben nog geen artiestenstatuut, en die hebben financieel serieus afgezien.

»Ik heb een tijdje proberen les te geven via Zoom, maar dat was niet ideaal. Ik geef voornamelijk les aan kinderen, en dan was het na vijf minuten ineens: ‘Heb je mijn nieuwe mountainbike al gezien?’ (lacht) Superschattig wel, maar de lessen schoten niet echt op. Nu werk ik met instructiefilmpjes.»

HUMO Doe je het wel graag?

DE GUSSEM «Op termijn wil ik ermee stoppen. Het menselijke aspect vind ik leuk, maar het concept ‘ik die iemand vertel hoe hij of zij muziek moet maken’ stoort me. En binnen de structuur van de muziekschool waarvoor ik werk, is dat wel mijn taak. Ik neem het serieus, probeer het goed te doen, maar mijn hart zit er niet in.»

HUMO Jij hebt aan het conservatorium gestudeerd.

DE GUSSEM «Op mijn 17de koos ik voor klassieke muziek, omdat ik daar toen oprecht in geïnteresseerd was. Ik speelde ook supergraag gitaar. Mocht ik geen gitaar spelen, dan zou ik allicht nog altijd met klassieke muziek bezig zijn. Maar in vergelijking met bijvoorbeeld piano is er de laatste tweehonderd jaar maar heel weinig klassieke muziek voor de gitaar geschreven.

»Net zoals ik er moeite mee heb om tegen andere mensen te zeggen hoe ze moeten spelen, heb ik er ook altijd moeite mee gehad als mensen mij vertellen hoe ik moet spelen. En op het conservatorium kleineren ze je nogal graag. Om je een voorbeeld te geven: in mijn tweede jaar had ik maandenlang geoefend en gestudeerd op Bach, en op het allerlaatste moment zei mijn leraar: ‘Je bent niet goed genoeg om voor een publiek te spelen.’ Omdat ik nog jonger was, aanvaardde ik dat. Nu had ik wellicht al na een paar maanden gezegd: ‘Ik ben hier weg.’»

HUMO Je hebt nooit in de klassieke muziek rondgelopen?

DE GUSSEM «Ik heb nog een gitaarkwartet gehad. We zijn ermee op Klara geweest, en hebben op Theater Aan Zee mogen spelen. Voor vijf man (lacht). Ik stak er te veel energie in, in vergelijking met het plezier dat ik eruit haalde.»

HUMO Waarom hebben jullie meegedaan aan Humo’s Rock Rally?

DE GUSSEM «Ik had al eens meegedaan met het groepje Delvaux, experimentele shit – ik was niet verbaasd toen we niet door de preselectie geraakten. Maar met Uma Chine had ik de arrogantie om te denken dat we in de finale zouden zitten. En eens daar, wil je die uiteraard ook winnen.

»Het is mooi dat Meskerem Mees gewonnen heeft, maar onze muziek is zo moeilijk naast elkaar te leggen. Het is niet als appelen met citroenen vergelijken, maar appelen met frigo’s. En we hebben die avond niemand van de top-3 zien spelen. Ze speelden allemaal in de AB Club, wij in de grote zaal. Maar het leek mij wel leuk om dat prestigelabel van Rock Rally-finalist te hebben, omdat ik dacht dat het ons meer optredens zou opleveren. Daar hebben we voorlopig dus helaas het raden naar.»

‘Changes’ van Uma Chine verschijnt op 9 april bij W.E.R.F. Records.