‘Ik moest leren zingen met een rugbrace'

Het zijn harde jaren geweest voor Channy Leaneagh van Poliça. Ergens na vorige plaat 'Music for the Long Emergency' viel ze van haar dak toen ze sneeuw wilde ruimen. Terwijl ze revalideerde, schreef ze 'When We Stay Alive', een album dat ze zaterdag - zonder rugbrace - komt presenteren in de Botanique.

HUMO Eigenlijk stond je op het punt de muziek los te laten en een carrière als verpleegster te beginnen, niet?

CHANNY LEANEAGH «Ik ben inderdaad weer gaan studeren en heb ook gewerkt als assistent-verpleegster. Niet omdat ik muziek wilde opgeven, maar ik wilde iets achter de hand hebben. Bij Poliça hebben we allemaal nog een andere job, zelfs al kunnen we nu weer touren. Je moet dezer dagen niet verwachten dat nog veel mensen je muziek kopen, en ik hoor van iedereen dat het met de concerttickets ook minder hard gaat.»

HUMO Je lag met beschadigde ruggenwervels in bed toen je opnieuw aan het schrijven ging. Hoor je dat?

LEANEAGH «Die periode heeft me in elk geval tijd en ruimte gegeven om aan nummers te sleutelen. Voordien was ik vooral aan het werk om mijn gezin te kunnen onderhouden. Aan enkele songs, zoals 'Be Again' en 'Feel Life', die heel kort na het ongeval zijn opgenomen, hoor je het ook aan mijn zang: mijn longen waren nog wat verstopt en ik moest leren zingen met een brace, waardoor een hijgerig geluid ontstond. Ook de teksten dragen de sporen van die periode.»

HUMO De titel 'When We Stay Alive' zegt ook iets over de impact. Vreesde je voor je leven?

LEANEAGH «Er is zeker een moment geweest waarop ik niet wist of ik ooit nog zou kunnen wandelen. Ik ben het laatste jaar ook mensen verloren aan zelfmoord, mijn vader vecht tegen kanker, en dan is er nog de klimaatverandering die me bezighoudt. Dan kom je snel bij zo'n titel. Die stelt net zo goed de vraag wat er gebeurt met wie achterblijft. Wat moeten we doen nadat de opwarming van de aarde tot natuurrampen heeft geleid? Hoe ga je om met zo'n tweede kans? Geven we op, blijven we apathisch, of vechten we verder?»

HUMO In 'Be Again' heb je het over je eigen trauma's: seksueel geweld in je kindertijd én in je twintigerjaren.

LEANEAGH «Dat gevoel van een tweede kans te hebben gekregen, gaf me ook de kracht om eindelijk niet langer dezelfde fout te maken. Mijn ongeluk leerde me dat ik ellende in het verleden moest laten, en ik ben het ook gaan toepassen op andere zaken dan die val. Jarenlang heb ik mezelf in miserie laten rondwentelen, nu kon ik mezelf eindelijk vertellen dat het een deel van het verleden was. Mijn lichaam is weer van mij, ík bepaal wat er mee gebeurt.»