Aftellen naar PukkelpopYard Act
‘Ik spéél alleen maar de sarcastische showman - het is een afweermechanisme’
Tijdens de eerste lockdown, ruim twee jaar geleden alweer, veroorzaakte Yard Act een virale opflakkering met ‘Fixer Upper’, een in postpunk en vitriool gedrenkt portret van de ‘Ik ben geen racist, máár’-medemens. Met ‘The Overload’ leverde het Britse viertal nu zijn eerste langspeler af, die ze na lang uitstel mogen voorstellen op Pukkelpop. Tekst en uitleg krijgt u van zanger James Smith, onder wiens nerdy uiterlijk zowaar een idealist schuilgaat.
(Verschenen op 20 januari 2022 in Humo)
HUMO Eind vorig jaar gaf Yard Act een gesmaakt optreden op Sonic City in Kortrijk. Hoe was dat voor jullie?
JAMES SMITH «Ik had gehoord dat het Belgische publiek moeilijk was, maar iedereen stond te pogoën. Tof festival, ook. Iemand had me wel op Belgisch bier met 8,5 procent alcohol getrakteerd, en tijdens het optreden van The Microphones ben ik toch even een luchtje moeten gaan scheppen – anders was ik flauwgevallen (lacht). Straf spul schenken jullie, hoor.»
HUMO Tijdens de eerste lockdown werd ‘Fixer Upper’ een virale hit, maar van dat succes konden jullie alleen via laptops en smartphones proeven. Hoe was het om plots voor een publiek te staan dat de tekst meebrulde?
SMITH «Ik was echt verslaafd aan die positieve commentaren vlak na de release van ‘Fixer Upper’. Maar toen we afgelopen zomer opnieuw live speelden, wist ik weer waarom we het écht deden: op een podium staan is het opwindendste wat er bestaat.»
HUMO Jullie nieuwe plaat heet ‘The Overload’: een verwijzing naar de muziek?
SMITH «Nee, de titel slaat op het concept van de plaat. ‘The Overload’ gaat over de zoektocht naar betekenis, over de behoefte om in het moment te leven, terwijl we onophoudelijk worden overladen met slecht nieuws. Het is een conceptplaat over een prille dertiger, een man die leeft voor zijn idealen – tot hij financieel succes krijgt. Eerst corrumpeert dat geld hem, maar dan verliest hij alles en vindt hij een nieuwe zin voor zijn bestaan.
»Maar ik beken: de titel slaat óók op mijn spraakwaterval. Ik vind het moeilijk om te stoppen met leuteren – zoals je vast al hebt gemerkt (lacht).»
HUMO Heb je sympathie voor Graham, het racistische personage uit ‘Fixer Upper’ dat ook elders op ‘The Overload’ het woord neemt?
SMITH «Graham is een idioot, maar hij is een product van de maatschappij waarin hij is opgegroeid. Veel mensen herkennen zich in hem, omdat ik ook zijn kwetsbaarheid laat zien. Ik heb een groot deel van mijn jeugd doorgebracht met zulke mannen: ze zeggen domme dingen omdat ze niet beter weten. We rollen met onze ogen en lachen met hen, terwijl ze vooral ons medeleven verdienen.»
HUMO Je schrijft altijd over personages. Doe je liever geen persoonlijke ontboezemingen?
SMITH «Ik ben redelijk gesloten. Als ik voor een publiek sta, spéél ik de sarcastische showman – het is een afweermechanisme. Maar op het einde van ‘The Overload’ laat ik wel een beetje van mezelf doorschemeren. Vooral ‘Tall Poppies’ is een persoonlijk nummer: de zang is wat gevoeliger, ik grijp niet té zeer naar mijn gebruikelijke sneer.»
HUMO Hoezeer zijn jullie bezig met jullie imago? Terwijl je bandmaats uitgedost zijn in zwarte T-shirts, draag jij een net hemd en een regenjas.
SMITH «Da’s begonnen als grap, omdat we altijd ingedeeld worden in het postpunkgenre – de zogenoemde overjassenbrigade. Maar die jas is mijn superheldencape geworden. Eén keer zweette ik me te pletter, en toen heb ik hem uitgedaan. Meteen voelde het alsof ik naakt op het podium stond.
»De rest van de groep is daar niet mee bezig, hoor. Ach, misschien moeten we voor de verandering onze broek eens uittrekken op het podium.»
‘The Overload’ is uit bij Island Records.
