‘Ik voel me als artiest vaak een misdadiger, een parasiet’

Terwijl de grote namen het hoofd nog enigszins boven water weten te houden, is het voor de kleinere vissen in de cultuursector al enige tijd pompen of verzuipen. In ‘RESET’, een realistische en bijgevolg keiharde documentaire van Lies Van der Auwera over cultuur in tijden van corona, komt ook Nele Van den Broeck aan bod, in 2010 nog finaliste in Humo’s Rock Rally met Nele Needs a Holiday, dezer dagen voortdurend schipperend tussen frisse moed en bittere wanhoop.

NELE VAN DEN BROECK «Eigenlijk mag ik nog van geluk spreken, omdat ik inmiddels 36 ben en een kunstenaarsstatuut heb verworven: in de maanden dat ik zonder werk zit, krijg ik 1.200 euro uitbetaald. Ik heb bovendien geen kinderen groot te brengen, woon in het goedkoopste appartement van heel Molenbeek, en ben al een jaar lang niet op café of restaurant geweest – ik koop mijn kostje in de Aldi. De jonge artiesten die nog geen kunstenaarsstatuut hebben kunnen verwerven, díé zijn pas gesjareld. Ik had echt te doen met Thomas Renard, een supergetalenteerde sessiegitarist die in ‘RESET’ winkelwagentjes stond te ontsmetten op de parking van de Carrefour.

»Serieus: mocht ik dat kunstenaarsstatuut niet hebben, dan was ik waarschijnlijk allang gestopt. Ik ben van plan een nieuwe plaat te maken, maar ik vraag me weleens af: ‘Waarom zóú ik eigenlijk, als ik toch niet op tournee kan met mijn nieuwe nummers?’»

HUMO Zeg jij het maar.

VAN DEN BROECK «Omdat ik anders ontplof (lacht). En ook wel omdat ik vlak vóór corona een crowdfunding op poten had gezet. 10.000 euro bracht die op: een mooi bedrag, maar erg klein voor alles wat er bij het maken, uitbrengen en promoten van een plaat komt kijken. Ach, voorlopig moet ik me vooral met mijn in de herfst te verschijnen debuutroman bezighouden – ik heb de deadline al één keer mogen verschuiven van de uitgever, en wil dat niet nog eens.»

HUMO In ‘RESET’ zeg je dat je uit schaamte weleens liegt dat je kleuterleidster bent.

VAN DEN BROECK «Ik doe dat constant. Laat ik bijvoorbeeld mijn bikinilijn waxen – voor de duidelijkheid: dat is al héél lang geleden – dan komt altijd weer die vraag: ‘En, wat doe je in het leven?’ Dan durf ik niet op te biechten dat ik muzikant ben. Want dan krijg je vragen als: ‘En wat doe je dan overdag?’ of ‘Kun je daar dan je geld mee verdienen?’ Ik heb absoluut geen zin om mijn financiële situatie uit te leggen aan iemand die ik niet ken, ook al omdat ik me vaak een misdadiger voel, een parasiet. Was de muziek van de jonge Beatles niet aangeslagen, dan waren ze toch ook gewoon slager of bakker moeten worden? Ik besef dat ik me in een geprivilegieerde situatie bevind, en in deze coronacrisis worstel ik daar meer dan ooit mee. Een geluk dat ik sinds kort een hondje heb, en dat er pillen bestaan om me uit een depressie te helpen.»

HUMO Wie weet staat er op je volgende plaat wel een wereldhit.

VAN DEN BROECK (lacht) «That’s the spirit.»

‘Reset’, Canvas, zondag 14 maart, 21.50