‘Ik word op handen gedragen, maar de wei was wel leeg’

Arlo Parks is 20. Wie goed naar haar werk luistert, hoort invloeden van Nick Drake én Erykah Badu. Alleen al hoe haar debuutplaat heet: ‘Collapsed in Sunbeams’ (★★★★☆). Poging tot vertaling: uiteengevallen in zonnestralen. ‘Ik kwam die gedachte tegen in ‘Over schoonheid’ van Zadie Smith,’ zegt Parks. ‘Er zit vervoering en melancholie in die paar woorden. Ik ben een grote fan van haar werk, ze schrijft heel zintuiglijk, heel fysiek. Je kunt het bijna in je eigen lichaam voelen.’

HUMO Het doet me denken aan de manier waarop je in ‘Eugene’ over jaloezie zingt: ‘Seeing you with him burns / I feel it deep in my throat’.

ARLO PARKS «De norm is ‘Moon Song’ van Phoebe Bridgers. Iemand vraagt na een feest om je naar huis te mogen begeleiden, maar is zo dronken dat je hem moet dragen: een herkenbare situatie. Als iemand in één van mijn songs naar Jai Paul luistert of artisjokkenhartjes staat te snijden, moet dat kloppen.»

HUMO Had je vandaag kunnen debuteren met een roman of een dichtbundel in plaats van met deze plaat?

PARKS «Nee. Er is een heel belangrijk moment geweest: mijn eerste concert op mijn 15de, van Loyle Carner. Thuis stond altijd muziek op: mijn moeder zong mee met Jacques Brel, mijn vader luisterde naar Otis Redding in de auto. Als ik zelf liedjes koos, kwamen die uit een koptelefoon, ik creëerde thuis of in de metro mijn eigen wereld. En ik kende Loyle Carners muziek heel goed, ik was een grote fan. Maar in een zaal werd zijn hiphop plots iets heel anders: honderden mensen rapten de teksten mee. Het was een overweldigende ervaring die iedereen leek te voelen. Toen ik naar buiten ging, dacht ik: dat is wat ik wil doen. In diezelfde periode was ik ook veranderd van een studerend, sportend, kortverhalen schrijvend meisje dat zich van de wereld afsloot, in iemand met echte vrienden en kennissen. Een wereld ging open. Ik voelde dat ik mocht zijn wie ik was.»

HUMO Je vader heeft Nigeriaanse roots, maar je bent in Londen niet de muzikale richting uitgegaan van het soort afrobeat en jazz dat KOKOROKO maakt. En je speelt covers van Radiohead en Phoebe Bridgers en niet van Fela Kuti.

PARKS «De eerste muziek die echt van mij was, kwam van Arctic Monkeys. Daarna was er iemand als Frank Ocean: hij toonde me hoe eigenzinnig je in popmuziek kunt zijn. Maar de belangrijkste invloed is King Krule: hij klonk heel rauw, hij klonk als niemand anders, ik vond het heel intrigerend dat zo iemand ergens in dezelfde stad rondliep als ik (lacht).»

HUMO Had je debuut alleen stem en gitaargetokkel kunnen zijn?

PARKS «Ik wist al snel dat ik dat níét wilde. Ik luister veel te graag naar arrangementen: ‘In Rainbows’ van Radiohead of alles van Portishead of Massive Attack. En ik heb mijn beats zelf leren maken op GarageBand, dat is ook lofi-slaapkamermuziek. Ik heb de songs onlangs voor een streamingconcert opgenomen met een grote groep: Romy van The xx was erbij.»

HUMO Welk complimentje heeft je het meest verbaasd?

PARKS «Billie Eilish vond mijn liedjes goed, dat kon ik amper bevatten. Liedjes die ik in het huis van mijn ouders in Hammersmith had geschreven, waren de oceaan overgestoken en kregen de zegen van één van de belangrijkste stemmen van mijn generatie, that was crazy.»

HUMO En welke omschrijving heb je te veel gehoord?

PARKS «‘De woordvoerder van Generatie Z in Groot-Brittannië’. Ik behoor er wel toe, maar dat wil niet zeggen dat ik in hun naam spreek. In Londen alleen al maken mijn leeftijdgenoten heel diverse muziek. Ik heb niet de indruk dat we persoonlijkheden zijn met hetzelfde doel voor ogen.»

HUMO De generatie die met zekerheid bestaat, is die van debutanten die door de pandemie amper of niet konden optreden.

PARKS (zucht) «Als je muzikanten bedoelt die hun publiek nog niet konden bereiken of voelen, akkoord. Ik heb niks te klagen: ik word op handen gedragen, ik heb een volle agenda, ik krijg alle steun van mensen die al veel platen hebben gemaakt. Ik was bijvoorbeeld één van de weinigen die vorig jaar in Glastonbury mochten optreden. Maar het was wel op een lege wei.»

‘Collapsed inSunbeams’ van Arlo Parks is nu uit bij Transgressive Records.