CD ★★★★☆
In een vingerknip schakelt Fever Ray op ‘Radical Romantics’ tussen ijskoud en opgewonden, tussen kwetsbaar en wraakzuchtig
Karin Dreijer staat voor non-conformisme. Queerness. Getikte humor. Het vermogen om in een paar tellen een eigen universum op te roepen. ‘Radical Romantics’ is/heeft dat allemaal, en toch is het een andere plaat geworden dan de vorige. Terwijl op ‘Plunge’ de goesting uit de groeven spatte, dwong de pandemie Dreijer tot zelfreflectie en stilte. Het resultaat is een plaat over liefde onder een web van tristesse. Hartzeer om onvervuld verlangen (‘Shiver’). Ontgoocheling over onuitroeibare denkpatronen (‘What They Call Us’). In een vingerknip schakelt Karin tussen ijskoud en opgewonden, tussen kwetsbaar en wraakzuchtig. Broer Olofs synths en percussie dompelen ‘Kandy’ en ‘New Utensils’ in The Knife-neonlicht. Producer Vessel pompt ‘Carbon Dioxide’ op tot een intergalactische trancehit. De waaier aan beats, bleeps en squeaks klinkt vertrouwd, maar veel songs vouwen trager open, met meer nuance, meer geduld. Voor het eerst mag Nine Inch Nails tracks infecteren met noiseslierten en industriële drones: ‘North’ is een dreigende mistbank van een song, en de melodie die als een zoeklicht door ‘Even It Out’ dwaalt, heeft DNA gemeen met Front 242. Evolutie heet dat. ‘We’ve been talking / Now I’m singing’ dropt Dreijer ergens. En hoe.
Luister ook naar onze playlist:
