‘In mei ’68 lag men meer wakker van de koude oorlog dan van vrije seks’

Elke week fileert (mc) op inzichtelijke wijze de popgeschiedenis en de tijdgeest, zoals die beleefd werd in de kolommen van uw lijfblad. Deze week keert hij terug naar mei 1968.

Sous les pavés, la plage! Verboden te verbieden! Daniel Cohn-Bendit! Vrije liefde en als dat niet kon vrije seks en als dat niet kon het op een enorm ongecontroleerd zuipen zetten! De revolutiemaand van 1968 en haar uitgangspunten gingen uw lijfblad straal voorbij. Dat kan aan de deadlines gelegen hebben, waardoor in die tijd een artikel een jaar op voorhand klaar moest zijn, maar toch: het blijft opvallend. Terwijl er wel al hippies waren die in Open Venster protesteerden tegen het ontbreken van danslessen in ‘Tienerklanken’: ‘Wij wonen in een klein stadje, waarom dan niet wat danslessen in plaats van die stiervervelende debatgroepen?’ vroegen hippiegirls uit Herk-de-Stad zich terecht af.

Uw lijfblad besteedt al even terecht drie bladzijden aan Liesbeth List en Ramses Shaffy, die in Amsterdam in première gaan met Shaffy Chantant. Onze Man heeft al een glas uit en goochelt met lyrische beelden: ‘Liesbeth List, aristokrate van het goede lied, ontkurkt haar rijke talent en krijgt een zee van applaus, die haar tenslotte achter de schermen gooit.’ In die tijd werden de losse medewerkers nog per volzin betaald.

In 1968 zijn we bij Humo meer dan van de revolutie in Parijs en de oorlog in Vietnam in de ban van de Koude Oorlog: vele ellendige vervolgverhalen lang worden de strapatsen van spion Kim Philby uit de koude doeken gedaan.

Uit de zomerprogrammering van BRT Radio blijkt dat er elke dinsdag, zij het slechts van 14u30 tot 14u32, plaats was voor ‘Het is maar…een zin’, spreuken en zegswijzen uit de Nederlanden door Jozef Wilmots, docent aan de universiteit van Marburg. Elke donderdagavond zond omroep Limburg op vraag van de Italiaanse mijnwerkers in de provincie dan weer de volledige Italiaanse hitparade uit, in een presentatie van de bevallige Luciana Amadio. Buonissimo!

In Borgerhout woont een man die tot in het verre Amerika naam maakte met vloeistofdia’s. Dat vernemen we in de TTT-bladzijden. George de Roo wordt uitgebreid gefêteerd, omdat hij tot in de meest trendy discotheken over de plas zijn bewegende dia’s mag gaan afschijnen. Sjablonen van rorschachtesten maken van elke, zelfs slecht gestukadoorde muur een psychedelische trip.

6.327 tv-kijkers kiezen voor ‘De vluchteling’: wat in 2021 een politiek statement zou zijn, was in 1968 de verwachte uitslag van de jaarlijkse prijs van de kijker. ‘The Fugitive’, met David Janssen, die over een stalen kin en dito uitstraling beschikte, was vier jaar lang de populairste reeks op de Vlaamse tv. Pas op de zevende plaats, na zes Amerikaanse feuilletons, is ‘Binnen en buiten’ met Mike Verdrengh het populairste Vlaamse programma. Iedereen zat toen op zondagnamiddag blijkbaar voor de televisie, ook als er geen koers was. Mike wordt geïnterviewd en wordt, door dezelfde losse medewerker die per volzin betaald wordt, ruim 21 jaar voor de komst van VTM visionair omschreven als ‘een onbekende Vlaamse kwajongen die op zijn 22ste al de glorie van onze televisie is.’

‘Zonder Samo was de Pop Poll een Flop Poll’: tijdens de vakantie van de eindredactie raakt deze titel, inclusief sponsorvermelding – Samo was een merk van chips – voorbij de censor.

Tweeduizend uitzinnige lezers zien Claude Delacroix de prijs voor het beste radioprogramma in ontvangst nemen: het Franstalige Formule J op RTB wint. Paul Goossens wordt derde in de categorie Populaire Figuren en Miek en Roel krijgen de luidruchtige beatfans stil met ‘Alleen stemmen en gitaren’.