columnuit de platenkast van mauro
In Thailand smijten ze je voor jaren in een vergeetput wegens majesteitsschennis, maar een vrouwelijke geest in het lichaam van een jongen blijkt er totaal acceptabel
De ene net genoeg verlichte ziel is uiteraard de andere niet, maar het blijft toch best verbazend dat men na duizenden jaren accommoderen nog steeds onwennig tegenover een volledige emancipatie van de lgbtq+-gemeenschap staat. In Thailand smijten ze je voor jaren in een vergeetput wegens majesteitsschennis, maar een vrouwelijke geest in het lichaam van een jongen blijkt er totaal acceptabel. Het is ook overal iets.
Toen David Bowie, Iggy Pop en Lou Reed uitpakten met een übercoole queerness, gebeurde er nog eens iets wezenlijks voor de verandering. En tot vandaag voelt die ambigue Drievuldigheid van de seventiesrock nog steeds als het stoerste ooit uit de popcultuur. Dat was nogal eens ballen hebben.
Een wat zachtaardiger, maar even betoverend muziekproject in het genderfluïde genre is ‘Silence & Wisdom’, het voordien nogal moeilijk te vinden album van Deux Filles, aka Colin Lloyd Tucker en Simon Fisher Turner in dragoutfit als Gemini Forque en Claudine Coule, aangevuld met o.a. Matt Johnson van The The. Een absoluut meesterwerk dat eindelijk nog eens werd uitgebracht. Een album met een ongrijpbare, dromerige atmosfeer, waarnaar je alsmaar terug wilt. Of waar je misschien wel voorgoed wilt blijven.
Claudine en Gemini ontmoetten elkaar voor het eerst op Pasen in Lourdes, wat later traden ze op in havencafés en festivals in Frankrijk en Holland. Maar door het succes van hun album verhuisden ze naar Québec, om uiteindelijk te eindigen in New York. Deux Filles: verslavend, immersief, bedwelmend, bloedmooi.