concert★★★★☆
Joost was raar, maar wel geniaal raar
De ochtend na Imagine Dragons, nog kermend op een brancard de schade opmetend, was de gabberpop van Joost Klein door de strot gehamerd krijgen een behoorlijk unieke ervaring.
Joost kwam op als een middelbare schooljongen die te laat de klas kwam binnengevallen omdat hij net een nota had gekregen voor crack roken in de klas. Hij riep herhaaldelijk ‘suck my dick bitch’ – ik hoorde ‘stuur maar dickpics’ en meteen brak de zon door de wolken, al had het ook de fonkeling in de ogen van Stan Van Samang kunnen zijn.
‘Ome Robert’ was als een behandeling waarbij vastgekoekt oogprut verwijderd werd met dissolvant. Joost gaf op de Main Stage van Werchter een masterclass in de gemoederen bedaren. ‘Wachtmuziek’ ging over de ellendig lange wachttijden in de zorgsector. De Fries is de Yungblud van de Lage Landen: hij ploegt zich op onorthodoxe wijze een weg door taboes.
Joost is de partijleider van de gabberpop. Met Vlaanderens zonnigste YouTuber Acid ging de meute collectief aan het hakken en moshen tijdens een chaotisch en uitzinnig ‘Go Acid!’. De komst van Walter Grootaers voor een cover van De Kreuners’ ‘Ik wil je’ was een dronken schot in de roos. Wat Joost op Rock Werchter bracht was very Generatie Nu, very verwarrend maar ook very verrukkelijk.
‘Papa en Mama’ zou een uitgespuwd familielid van Echo & The Bunnymen kunnen zijn. Ook ‘Crazy Frog’ passeerde de revue, wat typeert waar Joost Klein voor staat. Hij serveert in tegenstelling tot The Kid Laroi en trawanten geen eenheidsworst, maar stelt een tapasbord samen met gerechten die je – ondanks dat ze niet bij elkaar lijken te passen – zonder nadenken binnenspeelt. ‘Ik zie zelfs een paar oude mensen,’ sprak hij. Joost kwam, zag en had iedereen mee.
Ik heb Joost zijn broek zien afsteken op de Main van Werchter. Ik heb iemand met een rugzak van Jack Wolfskin haar knie uit de kom zien hakken. Ik heb een tribal boven een string zien uitsteken. Ik ben bijna uitgegleden in een plasje slijm van een Imagine Dragons-fan. Ik heb Joost zien huilen – oprecht huilen. Vijf minuten eerder had hij nog gevraagd: ‘Wie heeft zich weleens afgetrokken?’ Joost was raar, geniaal raar.
Volg al het festivalnieuws via onze Rock Werchter liveblog
