CD★★★★☆
‘Julius’ van Meskerem Mees getuigt in al zijn karigheid van superieur singer-songschrijverschap
In augustus stond ze met haar gezicht bestelwagengroot te blinken op Times Square in New York. Een promotieactie van Spotify, maar toch straf als je weet dat amper vijftien maanden eerder nog niemand van haar gehoord had.
Meskerem Mees (22). Ze won Vlaanderens prontste rockconcours, maar ook de wedstrijd van het prominente Zwitserse Montreux Jazz Festival en onderweg talloze weke harten.
Fast forward naar song nummer 4 van dit debuut. Het zonnige ‘Blue and White’ begint met een sample van een aanzwellende branding: goed geplaatst. Op een plaat die verder alleen gitaar, cello, stem en tweede stem laat horen, lijkt het een special effect van marvelliaanse proporties. Maar Meskerem Mees (had ze pakweg Marie Meskens geheten, ’t was niet hetzelfde geweest) heeft het niet nodig: ‘Julius’ getuigt, in al zijn karigheid, van superieur singer-songschrijverschap.
Beste rijm voorhanden: ‘Are you knocking upon heaven’s door or the blood-soaked gates of hell?/No one knows for sure, except for God but he won’t tell’ – uit: ‘Seasons Shift’.
Halverwege ‘Julius’ is het alsof je naar een best of luistert. ‘Queen Bee’ bezorgde Meskerem ongeveer een jaar geleden op één houten been nog de winst in Humo’s rumoerige Rock Rally 2020. ‘Man of Manners’ is een springerig geval dat vanaf de eerste keer diep in je oorschelp kruipt. ‘Joe’ was ooit Meskerems eerste StuBru-hitje – met de belachelijk simpele openingsverzen ‘There was a man not long ago/He was nice but kinda slow/His hair was long, his name was Joe’: raak! En dan is er ‘Astronaut’, haar bekendste song en verleidelijkste meezinger.
Op de hoes staat een ezel. Aan de ezelmetafoor wordt hier en daar kleur, klank en betekenis ontleend, en de koppige Meskerem houdt zelf vast aan haar belangrijkste troeven: stem en stilte. Van alle geweldige platen van 2021 kan ik me er niet één voor de geest halen waarop de stilte zo’n opwindende bijrol speelt, tot zekere hoogte vergelijkbaar met hoe de jonge Leo Cohen zijn vroegste platen leven inblies.
Op ‘Julius’ voelt de aandachtige luisteraar de opwinding trillen tussen de coupletten, maar verrassen doet dit debuut daardoor niet: we weten onderhand wat Meskerem Mees kan.
Hoogtepunten? Ik ga voor ‘Parking Lot’, ‘A Little More About Me’ (dat vijftig tinten folk combineert) en toch ook ‘Astronaut’.
‘Julius’ is niets voor muziekliefhebbers die navelpiercings en TikTok-truken hoger schatten dan spanbetonnen ambacht. Voor de rest: meer dan warm aanbevolen.
