‘Kan een popliedje kunst zijn? Misschien een vraag voor professoren in de antropologie’

Elke week diept Mauro één plaat op uit zijn uitgebreide verzameling. Deze week: ‘Sex’ (1981) van Telex.

Kan een popliedje kunst zijn? Misschien een vraag voor professoren in de antropologie of pakweg cultuurgeschiedenis. Maar vast wel, aangezien kunst ook het tegenovergestelde van haarzelf kan betekenen, zonder zich daarbij te verloochenen, en dus alles kan zijn. Hallo, bent u er nog?

Natuurlijk kan een popliedje kunst zijn. Ik heb dat onlangs nog gezien. De beelden dateerden van het jaar 1980. De Belgische synthpopformatie Telex stond toen op het Eurovision Song Contest een liedje te spelen met als titel ‘Eurovision’. Ja, dat is echt gebeurd. En het blijft na al die jaren iets wonderbaarlijks. Een hoogtepunt in de cultuur van een land dat eigenlijk nooit heeft bestaan, maar toch gewoon doet alsof het er altijd is geweest. Hallo? Hallo? Bent u er nog? Hoe dan ook, dit is kunst.

Nu heeft Telex wel meer dan alleen die ene perfecte performance op zijn palmares. De waarheid is dat de discografie niets dan geweldige platen bevat, die helaas niet al te aanwezig zijn op de meeste streamingsites. Zoals ‘Sex’ uit 1981. Het iconische trio Dan Lacksman, Michel Moers en Marc Moulin kende zelden een artistieke dip. Zo opent ‘Sex’ met ‘Brainwash’, dat Yellow Magic Orchestra-synths met kerkklokken mixt en daarbovenop überfunky blijkt. De plaat is voorts compleet dansbaar. Ideaal bij een retrofuturistisch diner met onbekenden waarbij je net iets te snel dronken wordt, terwijl het hitgevoelige ‘Haven’t We Met Somewhere Before?’ speelt. Telex: iconisch en vooral Belgisch.